واکاوی اقدامات تنش‌زای آمریکا در ونزوئلا؛ واشنگتن به دنبال چیست؟
یک کارشناس آمریکای لاتین درباره چرایی تشدید اقدامات تنش‌زای آمریکا در ونزوئلا به «اعتماد آنلاین» گفت: احتمال حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا بعید نیست. فرماندهی جنوبی ارتش آمریکا که در نیم‌کره جنوبی فعالیت می‌کند، پیش‌تر بیشتر بر مقابله با قاچاق مواد مخدر متمرکز بود، اما اکنون به‌طور جدی برای اجرای سناریوی تغییر حاکمیت در ونزوئلا آماده شده است. در واقع، واشنگتن با استفاده از پوشش مبارزه با نارکوتروریسم، زمینه‌ای برای مشروع جلوه دادن هرگونه مداخله نظامی فراهم کرده است؛ به‌گونه‌ای که حتی اگر رهبران کشوری به ارتباط با قاچاق مواد مخدر متهم شوند، حمله به آن کشور را قانونی جلوه می‌دهند.
یک کارشناس آمریکای لاتین درباره چرایی تشدید اقدامات تنش‌زای آمریکا در ونزوئلا به «اعتماد آنلاین» گفت: احتمال حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا بعید نیست.
فرماندهی جنوبی ارتش آمریکا که در نیم‌کره جنوبی فعالیت می‌کند، پیش‌تر بیشتر بر مقابله با قاچاق مواد مخدر متمرکز بود، اما اکنون به‌طور جدی برای اجرای سناریوی تغییر حاکمیت در ونزوئلا آماده شده است.
در واقع، واشنگتن با استفاده از پوشش مبارزه با نارکوتروریسم، زمینه‌ای برای مشروع جلوه دادن هرگونه مداخله نظامی فراهم کرده است؛ به‌گونه‌ای که حتی اگر رهبران کشوری به ارتباط با قاچاق مواد مخدر متهم شوند، حمله به آن کشور را قانونی جلوه می‌دهند.
کد خبر: 741365 | ۱۴۰۴/۰۷/۲۱ ۱۷:۰۰:۰۰
هادی اعلمی فریمان، کارشناس آمریکای لاتین، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین درباره اقدامات تنش‌زای اخیر آمریکا در ونزوئلا گفت: چند عامل در رفتار واشنگتن نسبت به ونزوئلا نقش دارد.
نخست، تنفر دیرینه دونالد ترامپ از نظام‌های سوسیالیستی و کمونیستی است.
ترامپ از ابتدای حضورش در عرصه سیاست، مخالفت جدی با این نوع حکومت‌ها داشته و در دوره ریاست‌جمهوری خود نیز تلاش کرد دکترین مونرو را احیا کند؛ زیرا معتقد است حضور چین و روسیه در آمریکای جنوبی نوعی اشغال این منطقه است و باید با هر شیوه‌ای نظام‌های سوسیالیستی را در آنجا از میان برد.
دوم، خستگی و نارضایتی آمریکا از استمرار حکومت طولانی‌مدت در ونزوئلاست.
سال‌هاست قدرت در دست هوگو چاوز و سپس نیکولاس مادورو بوده و حتی اپوزیسیون داخلی نیز از این وضعیت خسته شده است.
هرچند درباره انتخابات ونزوئلا همواره بحث‌هایی ادعایی درباره تقلب یا تخلفات وجود داشته، اما در عمل مخالفان نتوانسته‌اند قدرت را به دست گیرند.
عامل سوم، مسئله انرژی است.
ونزوئلا با حدود ۳۰۰ میلیارد بشکه ذخایر نفت، یکی از بزرگ‌ترین دارندگان منابع انرژی در جهان به شمار می‌رود.
از نگاه واشنگتن، منطقی نیست که آمریکا در حالی که چنین کشوری در حیاط خلوتش قرار دارد، همچنان به نفت خاورمیانه متکی باشد.
بر همین اساس، استراتژی جدید آمریکا مبتنی بر تغییر نظام در ونزوئلاست تا بتواند دولتی همسو با خود را روی کار آورد و بر منابع نفتی این کشور تسلط پیدا کند.
او ادامه داد: در کنار این عوامل، مسائل دیگری همچون مهاجرت، قاچاق مواد مخدر و گسترش جرایم سازمان‌یافته نیز در سیاست آمریکا نسبت به آمریکای جنوبی تأثیرگذار است.
در حال حاضر ترامپ تمرکز خود را بر ونزوئلا گذاشته، هرچند کشورهای دیگری مانند کلمبیا، مکزیک، هندوراس و السالوادور نیز درگیر شبکه‌های قاچاق و جرایم فراملی هستند.
اعلمی فریمان درباره احتمال اقدام نظامی آمریکا علیه ونزوئلا نیز گفت: احتمال چنین اقدامی بعید نیست.
فرماندهی جنوبی ارتش آمریکا که در نیم‌کره جنوبی فعالیت می‌کند، پیش‌تر بیشتر بر مقابله با قاچاق مواد مخدر متمرکز بود، اما اکنون به‌طور جدی برای اجرای سناریوی تغییر حاکمیت در ونزوئلا آماده شده است.
در واقع، واشنگتن با استفاده از پوشش مبارزه با نارکوتروریسم، زمینه‌ای برای مشروع جلوه دادن هرگونه مداخله نظامی فراهم کرده است؛ به‌گونه‌ای که حتی اگر رهبران کشوری به ارتباط با قاچاق مواد مخدر متهم شوند، حمله به آن کشور را قانونی جلوه می‌دهند.
او در ادامه به اهدای جایزه صلح نوبل به «ماریا ماچادو» اشاره کرد و افزود: اعطای این جایزه به خانم ماچادو که از چهره‌های شاخص اپوزیسیون ونزوئلاست اقدامی قابل تأمل است.
او سال‌ها در برابر حکومت مادورو مقاومت کرده و هزینه‌های زیادی پرداخته است.
به نظر می‌رسد این اقدام نیز بخشی از طراحی آمریکا برای مشروعیت‌بخشی به اپوزیسیون و زمینه‌سازی برای جایگزینی احتمالی او با نیکلاس مادورو باشد؛ به‌ویژه اکنون که واشنگتن مادورو را به عنوان رئیس یک کارتل مواد مخدر معرفی می کند.