لکلرک و همیلتون؛ تجملی بی‌فایده در فراری - تسنیم
پس از یک گرندپری ناامیدکننده در سنگاپور، فراری با بحرانی عمیق در عملکرد و مدیریتش روبه رو شده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، پس از گرندپری بی‌فروغ فرمول یک سنگاپور برای فراری، روزنامه‌نگاران ایتالیایی دیگر نتوانستند خود را کنترل کنند و داستان‌ها و گزارش‌های نگران‌کننده درباره مشکلات داخلی اسکودریا یکی پس از دیگری منتشر شد.
ما در اینجا جالب‌ترین روایت‌ها را از پیامدهای کسب مقام ششم توسط شارل لکلرک و جایگاه هشتم لوئیس همیلتون که پس از از دست دادن ترمزهایش پنج ثانیه جریمه شد، گردآوری کرده‌ایم.
کوریره دلو اسپورت: فضای داخلی تیم فراری در وضعیت نگران‌کننده‌ای است
«با پیشرفت فصل، عملکرد فراری به شدت رو به تنزل گذاشت، ابتدا پس از اعمال قانون ممنوعیت بال‌های انعطاف‌پذیر و سپس با تغییرات در سیستم تعلیق عقب که ماه‌ها روی آن کار شده بود.
این اُفت عملکرد به ویژه پس از تمدید قرارداد فردریک واسور مدیر تیم بیش از پیش به چشم آمد.
قرارداد او در 31 جولای تمدید شد و از آن زمان، پنج مسابقه برگزار شده است که نتایج آنها همه چیز را روشن می‌کند: «فراری تنها 50 امتیاز کسب کرده، در حالی که مک‌لارن 134، مرسدس 105 و ردبول 98 امتیاز دارند».
جایگاه فراری حتی از تیم‌های ویلیامز، استون مارتین و ریسینگ پوینت نیز بهتر نیست».
فضای درون تیم به شدت متشنج است.
لکلرک از خودرو شکایت دارد و همیلتون نارضایتی خود را از عملکرد تیم ابراز کرده است، به ویژه از اختلالات ارتباطی میان بخش‌ها و مشکلات در روند کاری.
مهندسان تیم تحت فشار شدید هستند و فردریک واسور (مدیر تیم فراری) در طول شش ماه گذشته بارها بهانه‌هایی تکراری مطرح کرده است.
او علاوه بر اشاره به «سرعت خوب مسابقه»، «پتانسیل تحقق‌نیافته» و «اجرای ضعیف» در روز یکشنبه گفت: «لوئیس فوق‌العاده رانندگی کرد، اما آنقدر فشار آورد که ترمزها داغ شدند».
به طور خلاصه، ضعف فراری در رسیدن به کمالی که انتظار می‌رفت، بسیار بیشتر از پیش‌بینی‌هاست، همانطور که پیش‌تر در مورد ردصلاحیت دوگانه در چین نیز دیده شده بود.
این مسائل همچنان اوضاع را وخیم‌تر کرده و تنش‌های جدیدی ایجاد کرده‌اند.
روز شنبه، پس از تعیین خط درگیری لفظی میان واسور و مهندس ارشد تیم بالا گرفت و به بحثی داغ بدل شد.
منابع داخلی مارانلو می‌گویند که ریشه مشکل به متئو توگنیناللی رئیس بخش مهندسی پیست برمی‌گردد.
حتی برخی مهندسان از انتقادات لکلرک نسبت به عملکرد خودرو و کارکرد خود ناراحت هستند.
شارل لکلرک: ما تنها تیمی هستیم که نتوانسته‌ایم راه‌حلی بیابیم
شارل لکرک در مورد عملکرد خودروی تیم فراری گفت: «ما در حال حاضر رقابتی نیستیم و با خودرو مشکلات بزرگی داریم.
با وجود اینکه دوست دارم برای ادامه فصل امیدوار باشم، اما فکر نمی‌کنم در خودرو چیزی وجود داشته باشد که به ما پیشرفت دهد.
هیچ پیشرفت جدیدی در مسیر نیست.
در آغاز فصل پیشرفت داشتیم، اما رقبای ما نیز رشد کردند، پس عملاً شرایط تغییری نکرده است.
ردبول در نیمه اول فصل و اخیراً در مونتزا دو گام جلو رفت و مرسدس هم بهبود یافته است.
به نظر می‌رسد تنها ما هستیم که نتوانسته‌ایم راه‌حلی پیدا کنیم».
گازتا دلو اسپورت: خودرو نسبت به تغییرات تنظیمات حساسیت کمتری دارد
شایعات و تحلیل‌ها نظریه تازه‌ای درباره مشکلات فراری مطرح کرده‌اند.
عملکرد ضعیف مکرر در روزهای شنبه و یکشنبه پس از شروع امیدوارکننده در این آخر هفته ناشی از ضعف در تنظیمات تیم نیست، بلکه به علت ویژگی‌های خاص خودروی SF-25 است که پس از معرفی سیستم تعلیق عقب به‌روزرسانی شده در بلژیک حتی بیشتر بروز کرده است.
فراری در مواجهه با چنین معضلی بود؛ چگونه خودرویی بسازد که بتواند سرعتی را که در شبیه‌ساز دیده می‌شود و همیلتون در مسابقه اسپرینت شانگهای آن را تأیید کرد، به واقعیت تبدیل کند.
لوئیک سرا مدیر فنی، تصمیم گرفت به جای ادامه توسعه آیرودینامیکی که تا حدی برنامه‌ریزی شده بود، تمرکز را روی سیستم تعلیق بگذارد.
او معتقد بود اصلاح سیستم تعلیق منجر به پلتفرمی پایدارتر خواهد شد که در نهایت اجازه توسعه آیرودینامیکی بیشتر را فراهم می‌کند.
این فرایند تقریباً سه ماه به طول انجامید و عملاً توسعه آیرودینامیکی SF-25 متوقف شد.
هدف اصلی کاهش حساسیت آیرودینامیک نسبت به تغییرات ارتفاع خودرو بود.
این هدف تا حدی محقق شد، اما با هزینه‌ای بزرگ.
خودرو اکنون نسبت به تغییرات تنظیمات بسیار حساسیت کمتری دارد.
اگر تنظیمات شبیه‌ساز با شرایط واقعی پیست مطابقت داشته باشد، SF-25 بهترین عملکرد را دارد، اما وقتی شرایط تغییر کند، حتی با تغییر تنظیمات هم نمی‌تواند خود را تطبیق دهد.
این نظریه جالب است، به خصوص که منابع اختصاص یافته به اصلاح سیستم تعلیق عقب می‌توانستند حداقل دو بسته ارتقای آیرودینامیکی را پوشش دهند.
برخی معتقدند توسعه آیرودینامیک، به ویژه اگر نظرات راننده هم لحاظ می‌شد، راهکار مؤثرتری بود.
در نهایت بخش آیرودینامیک نقش چندانی در تکامل SF-25 ایفا نکرده است.
FormulaPassion: لکلرک و همیلتون اکنون به تجملی بی‌فایده تبدیل شده‌اند
سقوط فراری در نیمه دوم فصل فرمول یک نیازمند دخالت فوری جان الکان و بندتو ویگناست.
آنها باید هر چه سریع‌تر تصمیم بگیرند که آیا می‌توان آینده موفق‌تری را با کادر کنونی متصور بود یا خیر.
لکلرک و همیلتون به دلیل ضعف خودرو، اکنون به تجملاتی بی‌فایده بدل شده‌اند.
مک‌لارن با رانندگانی که حقوق‌شان تنها یک‌چهارم حقوق ستاره‌های مارانلو است، قهرمان جهان شد و به لطف اتحاد و سرعت تیم، پیاستری و نوریس نیز در رقابت برای عنوان رانندگان هستند.
زمان آن رسیده است که کمی فروتنی نشان دهیم و از آنچه در سایر تیم‌ها می‌گذرد، درس بگیریم.
FUnoAnalisiTechnica: فراری به یک چهره خارجی نیاز دارد
فراری نیازمند الگویی نوین است و کریستین هورنر مدیر پیشین تیم ردبول گزینه‌ای ایده‌آل برای ایجاد این تحول به شمار می‌آید.
باید اعتراف کرد که مدیریت ارشد فراری نسبت به بخش ورزشی تیم بی‌علاقه است.
بازدیدهای اندک جان الکان و بندتو ویگنا از پیست تنها یادآور حضورشان در شرکت است و نشان‌دهنده عدم دخالت واقعی آنها در امور تیم.
به طور خلاصه، فراری تیمی بدون مالک واقعی است.
شاید هورنر سکاندار ایده‌آل تیم مودنا باشد؛ فردی از حلقه مدیریتی فرمول یک که چندین سال جلوتر از مارانلو تجربه دارد.
نه به این دلیل که در فراری نابغه‌ای وجود ندارد، بلکه به این خاطر که هر گونه سازماندهی مجدد باید بدون محدودیت‌های گذشته و تعصبات قدیمی انجام شود.
فراری به مدیری نیازمند است که تیم را از پایه بسازد و مالکیت کامل آن را بر عهده گیرد.
تنها با چنین اختیاری است که فقدان واقعی مالکان تأثیر خود را از دست خواهد داد.
در ردبول، کریستین هورنر با اقتدار و رهبری کامل از ابتدای کار تا به امروز تیمی برنده ساخته است، حتی زمانی که مدیریت شرکت به طور مستقیم در امور ورزشی دخالتی نداشت.
هورنر از طریق هدایت تمام بخش‌های برنامه، برند ردبول را به یک تیم پرافتخار و قدرتمند تبدیل کرده است.
انتهای پیام/
