انعکاس درونیاتی از جنگ ۱۲ روزه در «لایه‌های خاموش»؛ شیفته کشورم هستم
شادی رستمی هنرمند نقاش و خوشنویس، ایده اصلی آثارش را که در نمایشگاه «لایه‌های خاموش» به نمایش درآمده، انعکاس درونیاتش دانست که بسیاری از آنها از تبعات روحی جنگ ۱۲ روزه به وجود آمده‌اند.
شادی رستمی هنرمند نقاش و خوشنویس که آثارش را در نمایشگاه «لایه‌های خاموش» در گالری فرهنگسرای اندیشه به نمایش گذاشته است، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آثارش توضیح داد: از ۲ سال پیش، به صورت خودآموز و بعدتر شرکت در کارگاه‌های هنری مختلف، به‌طور جدی به نقاشی و خوشنویسی روی آوردم و با وجود داشتن سه فرزند خردسال در این مدت توانستم مجموعه‌ای از آثار هنری را خلق کنم.
این نمایشگاه نخستین ارائه عمومی آثار تجسمی من است.
همیشه شیفته هنرهای تجسمی بودم و دوست داشتم چیزی بسازم یا رنگ آمیزی کنم.
هر وقت با بچه‌هایم نقاشی می‌کشیدیم یا با خمیر بازی چیزی می‌ساختیم گذر زمان را حس نمی‌کردم و تجربه لذت بخشی بود.
کم کم به این نتیجه رسیدم که باید این علاقه را به مسیر درستی هدایت کنم.
همسرم بهترین حامی و مشوق من و سه فرزندم الهام بخش و امیدم برای پیشرفت هستند.
وی در مورد ایده خلق آثارش بیان کرد: ایده اصلی این آثار انعکاس درونیات من بوده و بسیاری از آنها از تبعات روحی جنگ تحمیلی ۱۲ روزه به وجود آمده‌اند، وقتی که برای وطنم به شدت ناراحت و دردمند بودم.
رستمی در مورد اولین تجربه جدی‌اش در حوزه هنر گفت: اولین بار ۲ اثر با محوریت زنان و با استفاده از متریال مختلف چون تکسچر و پاپیه ماشه را در نمایشگاه آنلاینی در کانادا شرکت دادم و برایم بسیار با ارزش بود و سعی کردم به صورت آکادمیک بیاموزم و بیشتر تمرین کنم تا روزی نمایشگاهی بزرگ با آثار متنوع برگزار کنم که خوشبختانه امروز محقق شده است.
این هنرمند خوشنویس همچنین توضیح داد: بعد از اینکه چند اثر به صورت خودآموز کار کردم، تصمیم گرفتم، دوره آموزش اصول اولیه را در مدت زمان کوتاه و به صورت فشرده بگذرانم تا بتوانم آثار بهتری خلق کنم.
به دلیل شرایط ویژه‌ای که داشتم، انتخابم کارگاه‌های تک جلسه‌ای بود که سبک‌های مختلف هنری را با زبانی ساده و در عین حال مهارت بالا عرضه می‌کردند و برای من فرصت مناسبی بود که بیشتر بیاموزم.
وی عنوان کرد: مهم‌ترین چیزی که از کلاس‌های آموزشی یاد گرفتم این است که هنر نجات دهنده انسان است.
در این روزگار سخت و پرتلاطم با انعکاس احساسات و درون خود می‌توان آثار نابی خلق کرد.
رستمی درباره تفاوت کار در کلاس و تمرین‌های فردی در خانه تصریح کرد: این ۲ مکمل یکدیگرند؛ در کلاس شما به شکل حرفه‌ای آموزش می‌پذیرید و مدیوم‌ها و متریال مختلف را می‌شناسید و در تمرین‌های فردی خود را به چالش می‌کشید و آموخته‌ها را به کاغذ و بوم منتقل می‌کنید، ضمنا در فضای کلاس تمرکز بیشتری وجود دارد و بهتر می‌توان بر کار متمرکز شد.
وی درباره بهترین اثرش گفت: تابلوی خلیج فارس را خیلی دوست دارم چون شیفته کشورم هستم و وجب به وجب آن را دوست دارم و از اینکه سعی دارند نام خلیج‌فارس را تغییر دهند، رنج می‌برم.
از لحاظ تکنیکی برای این اثر زحمت زیادی کشیدم و مورد علاقه من است.
رستمی درباره پیام آثارش که ترکیبی از نقاشی و خط هستند، گفت: ترکیب نوشتار و نقاشی می‌تواند پیامی ۲ برابر آنچه در ذهن خالق اثر است، منتقل کند و به نظرم مکمل خوبی برای هم هستند.
وی همچنین در پاسخ به اینکه اگر فرصت یا امکانات بیشتری داشته باشد، دوست دارد چه سبک یا پروژه‌ای را تجربه کند، بیان کرد: رشته تحصیلی من تئاتر است و بیشتر دوست دارم علاقه مندی‌هایم را ترکیب کنم و نمایشگاهی مرکب از حجم و نقاشی و پرفورمنس برگزار کنم.
ایده‌های خوبی برای این مورد در ذهن دارم.
رستمی در پایان عنوان کرد که هیچ وقت برای هیچ شروعی دیر نیست؛ یک مادر خوشحال و راضی بهتر می‌تواند به خانواده اش عشق بدهد و هنر همان پدیدآورنده عشق است.