احمدی: موضع سازمان ملل مبنی بر بازگشت تحریم‌ها علیه ایران است؛ رویکرد چین و روسیه در این زمینه مهم است
یک دیپلمات پیشین کشورمان به «اعتماد آنلاین» گفت: دبیرخانه سازمان ملل پیرو دو رای‌گیری که در شورای امنیت انجام شد، با صدور بیانیه‌ای بازگشت قطعنامه‌ها را اعلام کرد و برخی از کشورها نیز اجرای آنها را در داخل کشور خود اعلام کرده‌اند. اکنون سوال این است که آیا امکان دارد که برخی از کشورها حاضر به اجرای این قطعنامه‌ها نشوند یا خیر. چین و روسیه به همراه ما اعلام کرده بودیم که اقدام شورای امنیت برای بازگشت این قطعنامه‌های ضد ایرانی را ایجاد تعهد قانونی بین‌المللی نخواهند کرد.
یک دیپلمات پیشین کشورمان به «اعتماد آنلاین» گفت: دبیرخانه سازمان ملل پیرو دو رای‌گیری که در شورای امنیت انجام شد، با صدور بیانیه‌ای بازگشت قطعنامه‌ها را اعلام کرد و برخی از کشورها نیز اجرای آنها را در داخل کشور خود اعلام کرده‌اند.
اکنون سوال این است که آیا امکان دارد که برخی از کشورها حاضر به اجرای این قطعنامه‌ها نشوند یا خیر.
چین و روسیه به همراه ما اعلام کرده بودیم که اقدام شورای امنیت برای بازگشت این قطعنامه‌های ضد ایرانی را ایجاد تعهد قانونی بین‌المللی نخواهند کرد.
کد خبر: 740598 | ۱۴۰۴/۰۷/۱۶ ۱۵:۴۵:۰۰
لیلا پایدار- کوروش احمدی، دیپلمات پیشین ایران در سازمان ملل، در گفت‌وگو با خبرنگار اعتمادآنلاین، در راستای ارزیابی‌اش از مواضع اخیر وزیر امور خارجه کشورمان در قبال نهاد پادمانی تشریح کرد: اظهارات آقای عراقچی را باید در ارتباط با مناقشه بین ایران و سه کشور اروپایی و آمریکا در ارتباط با اسنپ بک و واکنشی نسبت به آن دید.
به هر حال اتفاق مهمی در ارتباط با ایران افتاد و بازگشت قطعنامه های شش گانه که به صورت غیرمنصفانه انجام شد، تحول مهمی بود.
او ادامه داد: بطور معمول مقامات ایرانی تصور می کنند که همواره باید در برابر هر اقدامی که علیه ایران صورت می گیرد دست به واکنشی بزنند.
اعلام توقف توافق قاهره را نیز فکر می کنم عمدتا در این رابطه باید دید.
البته با گذشت زمان و با توجه به تحولات آتی که ممکن است رخ دهد، این موضع عدم همکاری و عدم اقدام بر اساس توافق قاهره هم ممکن است رنگ ببازد و ایران به نوعی در آینده نه چندان دور به همکاری با آژانس بازگردد.
به گفته احمدی، این احتمال هم وجود دارد که با توجه به حملاتی که به تاسیسات اتمی ایران شده، کشورهای غربی در این رابطه عجله زیادی نداشته باشند.
لذا فکر می کنم که ایران و آژانس چاره ای جز کنار آمدن با هم و همکاری با هم نخواهند داشت.
در مورد اظهارات گروسی فکر می کنم که اشاره ایشان به بند 79 گزارش او به شورای حکام مورخ 31 می 2025 باشد.
در این بند آمده است که «آژانس هیچ نشانه معتبری دال بر وجود برنامه هسته ای ساختارمند اعلام نشده ای در ایران در دست ندارد.»
این دیپلمات پیشین ادامه داد: در گزارش سپس اضافه شده که اما «آژانس بابت اظهارات مقامات عالیرتبه سابق ایران مبنی بر اینکه ایران توانایی ساخت سلاح اتمی را دارد نگران است.» واقعیت این است که مقامات سابق یا مشاوران متعددی همواره گفته اند که ایران اگر اراده کند به سرعت می تواند بمب اتمی بسازد.
مسئله این است که این اشخاص اگر خود احساس مسئولیت ندارند، دوایر حکومتی مربوطه با جلوی اظهارات بی رویه شان را بگیرد.
احمدی همچنین درباره جزئیات و فرایند منقضی‌شدن قطعنامه 2231 در 26 اکتبر و به تبع رفع محدودیت‌های موجود در این قطعنامه و نقش سازمان ملل اما خاطرنشان کرد: آقای عراقچی در نشست با سفرای خارجی با اشاره به عدم صلاحیت سه کشور اروپایی برای توسل به سازوکارهای حل اختلاف برجام و طرح ادعا علیه ایران، خواستار آن شده که دبیرخانه سازمان ملل متحد و همه کشورها منطبق با مفاد قطعنامه ۲۲۳۱، همه محدودیت‌های مندرج در این قطعنامه را در تاریخ ۱۸ اکتبر (۲۶ مهرماه) خاتمه‌یافته تلقی کنند.
در این مورد مسئله این است که ظاهرا از نقطه نظر شورای امنیت و نیز دبیرخانه سازمان ملل قضیه تمام شده تلقی شده و قطعنامه های ششگانه علیه ایران متاسفانه در 27 سپتامبر گذشته بازگشت داده شده اند و از همان تاریخ وارد فاز اجرایی شده اند.
احمدی خاطرنشان کرد: دبیرخانه در همان روز و پیرو دو رای گیری که در شورای امنیت انجام شد، با صدور بیانیه ای بازگشت قطعنامه ها را اعلام کرد و برخی از کشورها نیز اجرای آنها را در داخل کشور خود اعلام کرده اند.
اکنون سوال این است که آیا امکان دارد که برخی از کشورها حاضر به اجرای این قطعنامه ها نشوند یا خیر.
چین و روسیه به همراه ما اعلام کرده بودیم که اقدام شورای امنیت برای بازگشت این قطعنامه های ضد ایرانی را ایجاد تعهد قانونی بین المللی نخواهند کرد.
روسیه به ویژه اعلام کرد که بازگشت این قطعنامه ها را به رسمیت نمی شناسد.
مشکل این کشورها این است که در نوعی تله استراتژیک گرفتار شده اند.
به این معنی که اگر قطعنامه ها را اجرا کنند، عملا به کشور دوست خود خیانت کرده اند.
از طرفی اگر این قطعنامه ها را اجرا نکنند، قوانین بین المللی را که صرفنظر از ایرادات و اشکالات به حق بازگشته تلقی می شوند، نقض کرده اند و می توانند در معرض تقابلاتی در سطح بین المللی قرار گیرند.