آیت الله جوادی آملی گفت: مجتهدپروری رسالت اصلی حوزه‌های علمیه است
قم- مرجع تقلید شیعیان گفت: مجتهدپروری رسالت اصلی حوزه‌های علمیه است، باید اصول اولیه را آموخت و بر پایه آن استنباط نمود.
به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله عبدالله جوادی آملی از مراجع تقلید روز سه شنبه در جلسه درس فقه خود افزود: حوزه باید انسان‌های مجتهد، خلاق و نوآور تربیت کند تا امتداد مسیر وحی و اجتهاد در جامعه استمرار یابد.
وی با اشاره به روایات متعدد که وظیفه اولیه ما مجتهد پروری است، تأکید کرد: اهل‌بیت(ع) فرمودند: ما اصول را بیان می‌کنیم و شما باید با اجتهاد، فروع را از آن استخراج نمایید.
وظیفه طلاب تنها حفظ مساله نیست؛ بلکه باید به مرتبه اجتهاد برسند.
آیت الله جوادی آملی گفت: رهبران الهی که از سوی خدای سبحان نصب شدند، نخستین گامشان آن بود که ارتباط شاگردی خود را با نظام وحی تثبیت کردند و اعلام نمودند که ما جز به خداوند متعال مراجعه نکرده و نمی کنیم و تنها از مبدأ وحی تعلیم می‌گیریم.
هر جا علمی صحیح به دست شما رسیده باشد، منشاء اصلی آن از ماست و هر آنچه از خاندان ما نباشد، حق نیست.
وی با اشاره به روایات متعدد، از جمله روایت فضیل بن یسار از امام باقر(ع)، بیان داشت: امام فرمودند هر چه از خاندان ما نرسد، باطل است.
دین خدا را تنها خدا بیان می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: رهبران الهی، شاگردان خود را به اجتهاد دعوت کردند و راه را به آنها نشان دادند و برخی از آن راهها در این نصوص هست، بعد فرمودند: ما معجزه پیامبریم، نه آن‌که در مکتب کسی درس آموخته باشیم.
وقتی از برخی پرسیدند که به چه دلیل به پیامبر ایمان آوردید، گفتند علی(ع)؛ زیرا علی به او ایمان آورد، علی معجزه پیامبر است.
مگر ممکن است انسانی بدون تعلیم از مکتبی به چنان مقامی برسد که بگوید «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی»؟
آیت الله جوادی آملی در ادامه تصریح کرد: اینکه گفته شود «عقلا چیزی گفتند و شارع مقدس آن را امضا کرد» نادرست است؛ این نگاه، دیدی سطحی و میان‌راهی است.
این‌گونه نیست که مردم چیزی را بفهمند و اهل‌بیت(علیهم‌السلام) آن را تأیید کنند؛ بلکه شارع مقدس آن را فرمود و انسان‌های عاقل آن را فهمیدند و نسل های بعدی از ایشان گرفتند و به‌صورت «بنای عقلا» جلوه‌گر شد.
خدای سبحان نخست انسان کامل را معلم آفرید، سپس شاگرد را.
بنابراین، آنچه در میان مردم به عنوان بنای عقلا شناخته می‌شود، در حقیقت همان تعالیم انبیاست که بعدها رواج یافته است.
اصلِ حکم از ناحیه وحی الهی است، نه از ناحیه مردم.
وی اضافه کرد: این‌گونه نیست که بشرِ ابتدایی خود قانونی را وضع کرده و سپس انبیا آن را امضا کرده باشند؛ عقل بشر، قانون گذار نیست، بلکه انبیا از خداوند راه هدایت و معیار تشخیص و ادله احکام را طلب کردند و خداوند کتاب و برنامه‌ای برای آنان نازل فرمود.
انسان به فطرت الهی خویش مجهز است و خداوند در درون او سرمایه‌هایی همچون عقل و نفس لوامه را قرار داده تا نگهبان و راهنمای درونی او باشند.
انبیا نیز همین دفائن فطری را شکوفا کرده و به تعلیم وحی الهی پرورانده‌اند؛ از این‌رو همه احکام الهی با فطرت و کمال انسانی هماهنگ است.
وی گفت: اگر کسی در خود قدرت اجتهاد و نوآوری می بیند و استعداد خوبی دارد، این نعمتی الهی است و چنین نعمتی مسوولیت آور است.
مگر همه مردم چنین استعدادی دارند؟
اگر فردی که از چنین موهبتی برخوردار است، حوزه علمیه یا دانشگاه را رها کند و به کارهای عادی بپردازد، در برابر این نعمت الهی مسوول است؛ زیرا این استعداد، امانتی است از طرف خدا به او داده شده که باید در مسیر علم، تحقیق و استنباط احکام صرف شود.