اصلاح عدس برای تولید پروتئین بیشتر - تسنیم

خبرگزاری تسنیم؛ گروه اقتصادی ــ حبوبات بخش مهمی از رژیم غذایی انسان را تشکیل می‌دهند و عدس در میان آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد.
عدس منبعی ارزان و در دسترس از پروتئین گیاهی است که به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه اهمیت بالایی دارد.
با افزایش جمعیت جهان و محدودیت منابع، نیاز به تولید ارقامی از عدس که پروتئین بیشتری داشته باشند به‌شدت احساس می‌شود.
فناوری هسته‌ای از طریق جهش‌زایی القایی، فرصت بی‌نظیری برای اصلاح عدس فراهم کرده است.
با پرتودهی بذرها یا بافت‌های گیاهی، تغییرات ژنتیکی کنترل‌شده ایجاد می‌شود که می‌تواند منجر به افزایش میزان پروتئین، بهبود کیفیت آمینواسیدها و مقاومت بیشتر گیاه در برابر تنش‌های محیطی شود.
ضرورت و اهمیت
عدس یکی از غنی‌ترین منابع پروتئین گیاهی است و حدود 25 درصد پروتئین دارد.
بااین‌حال، ترکیب پروتئینی آن می‌تواند بهبود یابد تا جایگزین مناسبی برای پروتئین حیوانی باشد.
بهبود پروتئین عدس به کاهش سوءتغذیه، به‌ویژه در کودکان و زنان در کشورهای کم‌درآمد کمک می‌کند.
همچنین، افزایش کیفیت پروتئین عدس می‌تواند صنایع غذایی و فرآوری حبوبات را متحول سازد.
به همین دلیل، اصلاح عدس پرپروتئین هم یک ضرورت علمی و هم یک هدف استراتژیک برای امنیت غذایی جهان است.
معرفی و اصول کلی فناوری هسته‌ای در اصلاح نباتات
فناوری هسته‌ای در کشاورزی بر پایه استفاده از پرتوهای یونیزان مانند گاما، ایکس و نوترون برای ایجاد تغییرات ژنتیکی استوار است.
در اصلاح عدس، بذرها یا قلمه‌ها در معرض این پرتوها قرار می‌گیرند تا جهش‌های تصادفی اما قابل‌انتخاب ایجاد شود.
اصول این فناوری شامل تعیین دز پرتودهی مناسب، کشت نسل‌های بعدی و انتخاب گیاهانی با پروتئین بالاتر است.
مزیت مهم این روش، سرعت و توانایی ایجاد تنوع ژنتیکی وسیع بدون نیاز به واردکردن DNA خارجی است.
اجزای اصلی سیستم‌های پرتودهی
سیستم‌های پرتودهی شامل منبع پرتو (مانند کبالت-60 برای اشعه گاما)، محفظه محافظ برای ایمنی، سیستم جابه‌جایی بذر و تجهیزات کنترل و کالیبراسیون است.
وجود این اجزا امکان اعمال دقیق دز پرتودهی و اطمینان از ایمنی پژوهشگران را فراهم می‌کند.
همچنین، آزمایشگاه‌های ژنتیک و بیوشیمی برای ارزیابی محتوای پروتئین در گیاهان پرتودهی‌شده ضروری هستند.
انواع کاربردها در اصلاح عدس
فناوری هسته‌ای در اصلاح عدس کاربردهای متنوعی دارد:
افزایش میزان پروتئین کلی.
بهبود کیفیت آمینواسیدها، به‌ویژه لیزین و متیونین.
افزایش مقاومت به خشکی و شوری.
بهبود عملکرد زراعی و کیفیت دانه.
این کاربردها نشان می‌دهد که پرتودهی ابزاری چندبعدی برای اصلاح عدس و ارتقای ارزش غذایی آن است.
استانداردها و دستورالعمل‌های ملی و بین‌المللی
کاربرد فناوری هسته‌ای در کشاورزی نیازمند رعایت استانداردهای سخت‌گیرانه است.
IAEA و FAO دستورالعمل‌هایی برای استفاده ایمن از پرتوها تدوین کرده‌اند.
این دستورالعمل‌ها شامل تعیین محدوده دز پرتودهی، حفاظت کارکنان و مدیریت منابع پرتوزا هستند.
اجرای دقیق این استانداردها شرط لازم برای پذیرش عمومی و تجاری‌سازی ارقام پرتودهی‌شده عدس است.
تأثیرات اقتصادی افزایش پروتئین در عدس
افزایش پروتئین در عدس تأثیرات اقتصادی گسترده‌ای دارد.
از یک‌سو، ارزش بازار عدس را بالا می‌برد و از سوی دیگر، هزینه تأمین پروتئین در رژیم غذایی را کاهش می‌دهد.
این موضوع به‌ویژه برای کشورهای واردکننده پروتئین حیوانی اهمیت دارد.
صادرات عدس پرپروتئین می‌تواند منبع درآمدی پایدار برای کشورها باشد و جایگاه آن‌ها را در بازار جهانی ارتقا دهد.
فرایند جهش‌زایی در عدس
فرایند جهش‌زایی شامل پرتودهی بذرها، کشت نسل اول و بررسی تغییرات ژنتیکی است.
در نسل‌های بعدی، گیاهان با محتوای پروتئین بالاتر شناسایی و انتخاب می‌شوند.
این فرایند نیازمند چندین سال کار پژوهشی و غربالگری دقیق است.
بااین‌حال، نسبت به اصلاح سنتی سریع‌تر بوده و امکان دستیابی به صفاتی مانند افزایش پروتئین را فراهم می‌کند.
مزایای این روش نسبت به روش‌های سنتی اصلاح عدس
روش‌های سنتی اصلاح عدس مبتنی بر تلاقی‌های مکرر و انتخاب طبیعی هستند که زمان‌بر و محدودند.
در مقابل، جهش‌زایی با پرتودهی می‌تواند در مدت کوتاه تنوع ژنتیکی وسیعی ایجاد کند.
این روش برخلاف تراریخته‌سازی حساسیت اجتماعی کمتری دارد و مورد پذیرش عمومی بیشتری است.
همچنین، امکان ترکیب آن با روش‌های نوین بیوتکنولوژی برای انتخاب دقیق‌تر وجود دارد.
چالش‌ها و محدودیت‌ها
باوجود مزایا، این روش چالش‌هایی هم دارد.
بیشتر جهش‌ها مفید نیستند و نیاز به غربالگری گسترده دارند.
همچنین، زیرساخت‌های پرتودهی هزینه‌بر و نیازمند نیروی انسانی متخصص هستند.
از سوی دیگر، پذیرش اجتماعی و آگاهی عمومی درباره ایمنی محصولات پرتودهی‌شده نیاز به ارتقا دارد.
بااین‌حال، تجربه‌های موفق جهانی نشان داده است که این محدودیت‌ها قابل‌مدیریت‌اند.
اثر فناوری هسته‌ای در رفع چالش‌های تولید عدس
تولید عدس با مشکلاتی مانند عملکرد پایین، حساسیت به بیماری‌ها و محدودیت منابع ژنتیکی روبه‌رو است.
فناوری هسته‌ای با القای جهش‌های سودمند می‌تواند این محدودیت‌ها را برطرف کند.
پرتودهی موجب ایجاد ژنوتیپ‌هایی می‌شود که هم محتوای پروتئین بالاتری دارند و هم در برابر تنش‌های زیستی و غیرزیستی مقاوم‌ترند.
این فناوری به‌ویژه در کشورهایی که منابع اصلاح سنتی محدود دارند، راهکاری عملی برای افزایش بهره‌وری و کیفیت محسوب می‌شود.
پیشرفت‌های نوین در اصلاح عدس پرپروتئین
در سال‌های اخیر، ترکیب پرتودهی با فناوری‌های مولکولی دقت و سرعت اصلاح عدس را افزایش داده است.
پژوهشگران از نشانگرهای DNA برای شناسایی سریع ژنوتیپ‌های پرپروتئین استفاده می‌کنند.
همچنین، ابزارهای بیوانفورماتیک و ژنومیکس به تحلیل جهش‌های ایجادشده کمک می‌کنند.
این پیشرفت‌ها امکان اصلاح هدفمندتر و مطمئن‌تر عدس را فراهم ساخته‌اند و چشم‌انداز تولید ارقام نوین را روشن‌تر کرده‌اند.
نمونه‌های موفق جهانی
چندین کشور تجربه موفقی در اصلاح عدس با فناوری هسته‌ای داشته‌اند.
در هند، ارقامی از عدس معرفی شده‌اند که نسبت به ارقام سنتی 10 تا 15 درصد پروتئین بیشتری دارند.
در کانادا نیز که از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان عدس جهان است، پژوهش‌هایی برای استفاده از پرتودهی در افزایش کیفیت پروتئین انجام شده است.
این نمونه‌ها نشان می‌دهد که فناوری هسته‌ای از پژوهش آزمایشگاهی فراتر رفته و در عمل نیز کارایی خود را اثبات کرده است.
اثرات بر امنیت غذایی و سلامت جامعه
افزایش پروتئین در عدس تأثیر مستقیمی بر امنیت غذایی دارد.
در بسیاری از کشورها، عدس منبع اصلی پروتئین است.
افزایش کیفیت آن می‌تواند به بهبود وضعیت تغذیه‌ای جمعیت‌های آسیب‌پذیر کمک کند.
همچنین، جایگزینی پروتئین گیاهی با پروتئین حیوانی در رژیم غذایی می‌تواند هزینه‌های بهداشتی و زیست‌محیطی را کاهش دهد.
این امر عدس پرپروتئین را به یک گزینه کلیدی برای سلامت عمومی و توسعه پایدار تبدیل می‌کند
آینده‌شناسی و افق‌های پژوهشی
آینده اصلاح عدس با فناوری هسته‌ای روشن به‌نظر می‌رسد.
پیش‌بینی می‌شود که با ترکیب پرتودهی و ویرایش ژن (CRISPR)، اصلاح دقیق‌تری انجام شود.
همچنین، استفاده از کشاورزی هوشمند و داده‌کاوی می‌تواند روند انتخاب ارقام برتر را تسریع کند.
در افق‌های پژوهشی، تولید عدس‌هایی با ترکیب پروتئینی مشابه پروتئین حیوانی هدف اصلی خواهد بود.
توصیه‌های سیاستی برای کشورها
برای بهره‌گیری بهتر از این فناوری، کشورها باید اقدامات زیر را در دستور کار قرار دهند:
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پرتودهی.
آموزش پژوهشگران و کشاورزان.
تدوین قوانین حمایتی برای تجاری‌سازی محصولات.
همکاری منطقه‌ای و بین‌المللی در پروژه‌های تحقیقاتی.
این سیاست‌ها می‌تواند مسیر توسعه عدس پرپروتئین را هموار کند و سهم کشورها را در امنیت غذایی جهانی افزایش دهد.
پیوند فناوری هسته‌ای با اهداف توسعه پایدار (SDGs)
اصلاح عدس پرپروتئین با فناوری هسته‌ای مستقیماً با اهداف توسعه پایدار در ارتباط است.
این فناوری به SDG2 (پایان گرسنگی)، SDG3 (سلامت و رفاه) و SDG12 (مصرف و تولید مسئولانه) کمک می‌کند.
افزایش کیفیت پروتئین عدس، امنیت غذایی را ارتقا می‌دهد، سلامت عمومی را بهبود می‌بخشد و به کاهش فشار بر منابع طبیعی کمک می‌کند.
جمع‌بندی
اصلاح عدس با فناوری هسته‌ای یک گام اساسی در ارتقای کیفیت تغذیه‌ای و امنیت غذایی است.
این فناوری با ایجاد تنوع ژنتیکی و انتخاب گیاهان پرپروتئین، راهکاری سریع‌تر و کارآمدتر نسبت به روش‌های سنتی ارائه می‌دهد.
باوجود چالش‌هایی مانند هزینه زیرساخت و پذیرش اجتماعی، مزایای این روش به‌مراتب بیشتر است.
آینده پژوهش‌ها و سیاست‌گذاری‌ها نشان می‌دهد که عدس پرپروتئین می‌تواند نقشی کلیدی در تأمین غذای سالم برای نسل‌های آینده ایفا کند.
------------
منابعی برای مطالعه بیشتر
IAEA.
(2020).
Nuclear techniques in agriculture.
Vienna.
FAO.
(2019).
Pulse crops and nutrition.
Rome.
Shu, Q.
Y.
(2009).
Induced plant mutations in the genomics era.
FAO.
Singh, B., & Datta, S.
(2020).
Agricultural radiation biology.
Elsevier.
Jain, H.
K.
(2018).
Mutation breeding in pulses.
Springer.
IAEA & FAO.
(2022).
Guidelines for radiation safety in agriculture.
Vienna.
OECD.
(2021).
Economic impact of protein-rich crops.
Paris.
Ahloowalia, B.
S.
(2019).
Induced mutations for crop improvement.
Plant Biotechnology Reports.
Kharkwal, M.
C.
(2015).
Mutation breeding: Theory and practice.
Academic Press.
FAO & WHO.
(2018).
Food safety and nuclear applications.
Geneva.
Lagoda, P.
(2017).
Radiation mutagenesis in legumes.
IAEA Bulletin.
Kumar, A.
(2022).
Molecular breeding in pulses.
Wiley.
IRRI.
(2017).
Mutation breeding achievements in Asia.
Manila.
سازمان انرژی اتمی ایران.
(1400).
گزارش پژوهش‌های کشاورزی هسته‌ای.
تهران.
WHO & FAO.
(2021).
Nutrition and food quality.
Geneva.
IPCC.
(2021).
Climate change and food security.
Geneva.
FAO.
(2023).
Global food policy report.
Rome.
IAEA & FAO.
(2019).
Joint programme on nuclear techniques in food and agriculture.
Vienna.
United Nations.
(2015).
Sustainable Development Goals.
New York.
Dwivedi, S.
L.
(2020).
Plant breeding innovations in legumes.
Springer.
IAEA – Nuclear Techniques in Agriculture FAO – Pulses and Nutrition Springer – Mutation Breeding in Pulses WHO – Food Safety
انتهای پیام/