نسل آلفا مشتری پر و پا قرص محتوای بدون فیلتر

باشگاه خبرنگاران جوان؛ ارینب سیفی - خیلی وقت پیش نیست که شبکه‌هایی مثل دیزنی چنل و نیکلودئون بر امواج رادیو و تلویزیون و قلب‌های نوجوانان حکومت می‌کردند.
آن بچه‌ها حالا بزرگ شده‌اند و نوجوانان امروزی - اعضای نسل آلفا - دیگر تکرار سریال‌های کمدی پیش از نوجوانی اواخر دهه ۲۰۰۰ را تماشا نمی‌کنند.
همچنین با موج جدیدی از برنامه‌های مشابه همراه نمی‌شوند.
در عوض، بسیاری از آنها سریال‌های نتفلیکس مانند Stranger Things و Wednesday را تماشا می‌کنند که اگرچه شخصیت‌های آنها زیر ۱۸ سال هستند، اما به مضامین تاریک‌تری می‌پردازند.
بسیاری نیز برنامه‌های واقع‌نمای دوست‌یابی مانند Love Island، Love is Blind و پخش‌های بدون فیلتر در YouTube و Twitch را دنبال می‌کنند.
این تغییر پیامد‌هایی فراتر از سرگرمی دارد.
به گفته کارشناسان، ناپدید شدن محتوای مناسب برای نوجوانان و بزرگسالان و افزایش جذابیت رسانه‌ها برای نوجوانان و بزرگسالان مسن‌تر، نشان‌دهنده تغییرات گسترده‌تر در فناوری و بازاریابی است و برای نسل آلفا، بزرگ شدن در این چشم‌انداز ممکن است عواقب بلندمدتی داشته باشد.
دبرا کیسن، بنیانگذار و مدیرعامل مراکز درمان اضطراب Light On، به نیوزویک گفت: «نوجوانان همیشه آرزوی تماشای محتوایی را داشته‌اند که برای نوجوانان بزرگتر مناسب باشد - تفاوت اکنون این است که آنها دسترسی بسیار بیشتری دارند.
در گذشته، آنها باید دزدکی به تماشای یک فیلم با درجه R می‌رفتند؛ امروز، فقط یک کلیک با تماشای این فیلم‌ها فاصله دارند.
آنچه بیش از همه اهمیت دارد، کمک به بچه‌ها برای عبور از این مرحله با تفکر انتقادی و حمایت مداوم از سوی بزرگسالان در زندگی‌شان است.»
ظهور و سقوط ژانر توئین
در دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰، برنامه‌هایی با محوریت زندگی دوران راهنمایی و دبیرستان - البته با داستان‌های واقع‌گرایانه - به شدت محبوب شدند.
ستارگانی مانند سلنا گومز، مایلی سایرس، دمی لواتو، آریانا گرانده، برادران جوناس و ویکتوریا جاستیس همگی به نام‌های آشنا تبدیل شدند.
رسانه‌های توئین اکوسیستم اقتصادی خاص خود را داشتند و مجلات، موسیقی متن، تور‌ها و کالا‌های مرتبط با آنها را منتشر می‌کردند.
نسل هزاره و نسل ایکس همچنین محتوای شکل‌دهنده‌ای برای نوجوانان داشتند، یعنی گروه‌های پسرانه دهه ۹۰، دوران بت‌های نوجوان بریتنی اسپیرز، فیلم‌هایی مانند ماتیلدا، دختر من و پلی به سوی ترابیتیا که درس‌هایی درباره هویت و فقدان می‌دادند - و فیلم‌های قدیمی‌تر مانند بچه کاراته‌باز و فیلم‌های دبیرستانی موفق جان هیوز.
اما تسلط این ژانر رو به افول گذاشته است.
امروزه، تشخیص محتوای متمرکز بر نوجوانان دشوارتر است و ستاره‌های نوجوان مرتبط با فرهنگ حتی نادرتر هستند.
برخلاف مجموعه فیلم‌های «موزیکال دبیرستان» - که سومین فیلم آن اکران سینمایی داشت - تعداد کمی از روایت‌های مدرن پیش از نوجوانی به آن سطح از موفقیت می‌رسند.
یکی از سازندگان تیک‌تاک، که با نام کاربری asantemadrigal@ شناخته می‌شود، در کلیپی در تاریخ ۶ سپتامبر در مورد مرگ رسانه‌های نوجوانانه به اشتراک گذاشت که «تمام ستاره‌هایی که امروز در کانال دیزنی بودند، اکنون سعی می‌کنند تولیدکننده محتوا باشند.»
او گفت: «نوجوانان محتوای امن و دنیای خودشان را دارند.»
اگرچه شبکه‌هایی مانند نیکلودئون و دیزنی چنل هنوز فعالیت می‌کنند، اما اکنون با پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی رقابت می‌کنند که در آنها اینفلوئنسر‌ها با کسری از هزینه و بدون هیچ گونه نظارت نظارتی، محتوای سریع و جذابی ایجاد می‌کنند.
حتی دیزنی که زمانی انتظار می‌رفت برنامه‌های متمرکز بر نوجوانان را گسترش دهد، چندین درام پرهزینه، مستند‌های بزرگسالانه، بازسازی‌های پر زرق و برق از آثار کلاسیک کودکانه تولید کرده و اخیراً ادغام با هولو را اعلام کرده است.
نوجوانان در حال تماشای تلویزیون بزرگسالان
جذابیت محتوای قدیمی چیز جدیدی نیست.
اما سطح دسترسی و استقلالی که نسل آلفا دارد بی‌سابقه است.
ماریا دیکسترا، استراتژیست بازاریابی دیجیتال و بنیانگذار یک آژانس محتوا، به نیوزویک گفت: «ما شاهد فروپاشی همزمان چندین روند همپوشانی هستیم.
مخاطبان برنامه‌هایی که به طور سنتی بر نوجوانان تمرکز داشتند، در حال پیر شدن هستند.
این برنامه‌ها با این دوراهی رو‌به‌رو بودند: آیا باید به دنبال نسل‌های جدید بروند؟
یا محتوای فعلی را ارتقا دهند تا مخاطبان فعلی خود را حفظ کنند؟»
دیکسترا، که در کمپین‌های شبکه کارتون نتورک کار می‌کرد و یک دختر از نسل آلفا دارد، به برنامه‌هایی مانند «وقت ماجراجویی» اشاره کرد که برای حفظ طرفداران قدیمی خود در حال تکامل هستند.
در همین حال، انفجار محتوای کوتاه «زندگی واقعی» در پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک و یوتیوب به این معنی است که نوجوانان می‌توانند محتوایی را تماشا کنند و حتی در آن شرکت کنند که بدون فیلمنامه، اغلب با مضمون بزرگسالان و بدون فیلتر است.
دیکسترا گفت: «این کلیپ‌های خام و بدون رده‌بندی سنی، میل نهایی نوجوانان را برای پیرتر به نظر رسیدن از آنچه هستند، تحریک می‌کنند.
این فشار همسالان بر روی استروئید‌ها است.»
این نظر توسط داده‌ها پشتیبانی می‌شود.
یک مطالعه در سال ۲۰۲۵ توسط Precise TV نشان داد که ۷۸ درصد از کودکان بریتانیایی ۱۰ تا ۱۲ ساله، یوتیوب را به تلویزیون سنتی ترجیح می‌دهند.
موسسه تحقیقاتی «کامن سنس مدیا» مستقر در کالیفرنیا دریافته است که در سال ۲۰۲۵، ۵۱ درصد از کودکان ۰ تا ۸ ساله دستگاه تلفن همراه شخصی خود، چه تلفن هوشمند و چه تبلت، را دارند.
این نظرسنجی نشان داد که تبلت‌ها در مقایسه با هر دستگاه دیگری، بالاترین نسبت مالکیت را در بین کودکان دارند و ۴۷ درصد از کودکان ۰ تا ۸ ساله صاحب دستگاه تلفن همراه خود هستند.
پخش‌های بدون فیلتر متناسب با مخاطبان مسن‌تر می‌توانند شامل تغییرات ناگهانی در لحن، زبان رکیک یا رفتار‌های احساسی متغیر باشند و ویژگی‌های چت زنده ممکن است کودکان را در معرض تعاملات ناامن قرار دهد.
یارون لیتوین، متخصص فرزندپروری دیجیتال و زمان استفاده از صفحه نمایش، به نیوزویک گفت: «خطر بلندمدت، مواجهه مداوم با مضامین و تصاویری است که از نظر رشدی برای فرزندان ما مناسب نیستند و توسط فید‌هایی ارائه می‌شوند که با توجه به رفتار کاربرانشان طوری آموزش دیده‌اند که به مرور زمان مطالب تندتری را ارائه دهند.»
چه اتفاقی می‌افتد وقتی بچه‌ها دوران کودکی را پشت سر می‌گذارند؟
چندین سازنده محتوا در تیک‌تاک و سایر پلتفرم‌ها از ناپدید شدن فضای «بین سنین نوجوانی» بهره برده‌اند.
یکی از تولیدکنندگان محتوا، @amaris_simone، در کلیپی از ۱۵ سپتامبر به اشتراک گذاشت که ما باید «درباره این واقعیت صحبت کنیم که هیچ رسانه بین نوجوانانی وجود ندارد.» او افزود که فیلم‌های کودکانه‌ای که زمانی روی نوار‌های VHS تماشا می‌کرد، درس‌های مهمی به او آموختند و وضعیت رو به زوال رسانه‌های کودکان امروز می‌تواند دلیل افزایش تعداد کودکانی باشد که با سوادآموزی یا «کودکان آی‌پددار» دست و پنجه نرم می‌کنند.
دیگران خاطرنشان کردند که سرگرمی‌های نوجوانان ممکن است همیشه یک مرحله کوتاه‌مدت در تاریخ رسانه بوده باشد که تحت تأثیر استاندارد‌های زیباییِ به‌سرعت در حال تکامل و روند‌های رسانه‌های اجتماعی قرار گرفته است.
یکی از خالقان محتوا که در تیک‌تاک با نام کاربری @littlemisstippytoes شناخته می‌شود، در پستی گفت که قبل از اینکه رسانه‌های نوجوانان به شهرت برسند، نوجوانان یا به دلیل ظاهر بالغ‌ترشان، به عنوان افراد زودرنج دیده می‌شدند، یا به دلیل ظاهر کودکانه‌شان نسبت به سنشان.
آنها به عنوان یک گروه خاص تعریف نشده بودند.
او به نسل آلفا اشاره کرد که به دلیل علاقه نسبتاً زودهنگامشان به زیبایی و مراقبت از پوست، شروع به بازگشت به این موضوع کرده است.
در پستی جداگانه، یکی دیگر از خالقان (@thedigifairy) گفت که نسل آلفا و نسل زد فاقد «فضا‌های سوم» هستند که والدینشان با آنها بزرگ شده‌اند - مانند مراکز خرید، باشگاه‌های مدرسه یا مراکز جوانان.
در عوض، محیط‌های اجتماعی آنها اغلب به صورت آنلاین ساخته شده است و نظارت بر آنچه تماشا می‌کنند و آنچه الگوریتم متعاقباً به آنها می‌دهد را برای والدین دشوارتر می‌کند.
نوع جدیدی از کودکی
تغییر مسیر از محتوای سفارشی‌سازی‌شده فقط مربوط به ترجیحات رسانه‌ای نیست - بلکه بازتابی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی گسترده‌تر است.
گرنت برنر، روانپزشک و نویسنده، به نیوزویک گفت: «از نظر تجاری، دلار‌های تبلیغاتی از رسانه‌های سنتی به رسانه‌های اجتماعی منتقل می‌شوند.
انگیزه مالی کمتری برای ایجاد محتوا برای گروه‌های جمعیتی خاص در رسانه‌های سنتی وجود دارد.»
برنر هشدار داد که نسل آلفا بخشی از یک «آزمایش اجتماعی گسترده و کنترل نشده» است.
بسیاری از کودکان که از بدو تولد در کنار دستگاه‌های الکترونیکی بزرگ شده‌اند، یاد می‌گیرند که احساسات خود را از طریق صفحه نمایش به جای ارتباط انسانی تنظیم کنند.
او افزود که والدین پرمشغله آنها اغلب آنقدر درگیر صفحه نمایش خود هستند که نمی‌توانند رفتار سالم‌تری را الگو قرار دهند.
برنر، یکی از والدین نوجوانان، گفت: «آسیب ناشی از این امر عمیق است.
ورود فناوری به روابط اجتماعیِ در حال شکل‌گیری، به افزایش نرخ اضطراب اجتماعی، مشکل در برقراری ارتباط و احتمالاً مشکلات خلقی و شناختی منجر می‌شود.»
او گفت که همه‌گیری کووید-۱۹ با تسریع وابستگی دیجیتال و کاهش معاشرت حضوری، این مشکل را تشدید کرده است.
در حالی که پلتفرم‌های آنلاین می‌توانند ارتباط را تقویت کنند، می‌توانند از طریق روابط فرااجتماعی و محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی، تعاملات مضر را نیز فعال کرده و درک واقعیت را منحرف کنند.
برنر گفت: «با توجه به اینکه پایگاه مشتریان به جای دیگری منتقل شده است، انگیزه کمی برای رسانه‌های سنتی وجود دارد تا در توسعه محتوای هدفمند و پرهزینه سرمایه‌گذاری کنند.»
قدم بعدی برای نسل آلفا چیست؟
کارشناسان معتقدند که ممکن است به نوعی به محتوای جوانانه بازگردیم -، اما اینکه این بازگشت چگونه خواهد بود، هنوز مشخص نیست.
برنر گفت: «محتوا باید ارزان و آسان برای تولید، کوتاه‌تر و متنوع‌تر باشد تا توجه روزافزون محدود و تقاضای بیشتر برای تحریک و پاداش را جلب کند.»
دیکسترا گفت: «نسل من با کارتون‌های صبح شنبه بزرگ شد و بچه‌های نسل آلفای من با مجموعه‌ای گلچین از ویدیو‌های یوتیوب تولید شده توسط کاربران بزرگ می‌شوند و وقتی نمی‌توانند چیزی را که دوست دارند پیدا کنند، محتوای خودشان را درجا ایجاد می‌کنند.
می‌توانم ببینم که در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده، بسیاری از قالب‌های محتوای سنتی کاملاً از بین می‌روند و جای خود را به محتوای شخصی‌سازی‌شده، تعاملی و بلادرنگ می‌دهند.».
اما با گذشت روز‌های کاتالوگ‌های تلویزیونی که جزئیات برنامه‌های کانال دیزنی را شرح می‌دادند، کارشناسان معتقدند که زندگی دیجیتال نوجوانان تا حد زیادی در دست الگوریتم‌ها و اینفلوئنسر‌ها باقی خواهد ماند، مگر اینکه مراقبان مداخله کنند.