ماجرای عجیب سرنوشت عکس یک شهید در منطقه ۱۷ تهران

به گزارش مشرق، حسین شیخانی، از نویسندگان ادبیات پایداری که در زمینه خدمات به خانواده‌های شهدا نیز فعالیت دارد در یاداشتی که آ« را در اختیار مشرق قرار داده،‌ نوشت:‌
همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، زدودن نمادها و آثار طاغوت از سیما و منظر شهرها به ویژه تهران به عنوان پایتخت کشور و آراستن شان به نمادها و دیوارنگاری های اسلامی و انقلابی، یکی از موضوعات مهم و مورد توجه رهبر انقلاب، عموم مردم و هنرمندان مکتبی بود.
هنرمندان مردمی در فضای سرشار از شور و شعور سالهای جنگ و با نگاه به جایگاه والای جهاد و شهادت؛ دیوارها را منقش به تصاویر شهدا و نگارش دیوارنوشت های انقلابی می‌کنند.
بعد از پایان جنگ و شروع دوران دولت سازندگی، به گواه شاهدان عینی تاریخ، نظیر سید محمد جوزی(مدیر اسبق روابط عمومی بنیاد شهید تهران) مدیران وقت اداره زیباسازی شهرداری تهران در دوران مدیریت کرباسچی، مانع تراشی و سنگ اندازی های زیادی در مسیر اجرای دیوارنگاری های انقلابی از جمله نقاشی تصاویر شهدا، صورت می دهند.
در سالهای اخیر نیز با روی کار آمدن شهرداران اصولگرا و اصلاح طلب، روند اجرا و حذف دیوارنگاری های انقلابی با فراز و نشیب های بسیار، ادامه پیدا کرد.
حالا و در چهل و پنجمین سالگرد دفاع مقدس، بخوانید ماجرای عجیب مواجه شهرداری منطقه ۱۷ (دارالشهدای تهران) با درخواست خانواده معظم شهدا، فعالان فرهنگی و هنرمندان انقلابی را؛
سال ۱۴۰۰ والدین کهنسال شهید منوچهر شیدایی درخواست می کنند تا زمانی که در قید حیات هستند، چهره شهید بر دیوار محل سکونت شان(کوی شهربانی در محله باغ خزانه) در خیابانی که به نام شهید نامگذاری شده، نقاشی شود.
دفتر شهردار، نامه را به اداره زیباسازی منطقه ارجاع می دهد.
بعد از گذشت چند ماه و عدم تعیین تکلیف موضوع؛ خانواده شهید اعلام آمادگی می کنند که خودشان با هزینه و اجرای شخصی، کار را به انجام برسانند.
شهرداری می گوید: نمی شود!
باید خودمان نقاشی را بکشیم!
در نهایت با گذشت قریب به دو سال، با اعلام دلایلی نظیر فرعی بودن خیابان و دید نداشتن نقاشی و همچنین جابجایی مسئول مربوطه، کار ناتمام باقی می ماند.
کوی شهربانی، محله باغ خزانه،‌ منطقه ۱۷ تهران،‌ دیوار پیشنهادی برای ثبت تصویر شهید شیدایی
تیر ماه ۱۴۰۲ شهردار منطقه از این منطقه تودیع شده و فرد دیگری در سمت شهردار منطقه ۱۷ منصوب می شود.
به دنبال تلاش های مصرانه خواهر شهید برای تحقق آرزوی والدین چشم انتظارش، دومین نامه درخواست، تحویل دفتر شهردار جدید می شود ولی بعد از مدتی اعلام می کنند: نامه تان گم شده است!
رضا شاعری، مسئول روابط عمومی شهرداری منطقه (برادر شهید غواص، جواد شاعری) پس از اطلاع از موضوع، پیشنهاد می کند تا سومین نامه توسط خانواده شهید به شهردار نوشته شود.
نامه سوم بعد از دستور شهردار مبنی بر ارجاع به اداره زیباسازی، در مسیر فرآیند طولانی مدت بوروکراسی اداری قرار می گیرد و پس از استعلام از بنیاد شهید و زیباسازی شهرداری تهران، دوباره به منطقه ۱۷ باز می گردد.
زیباسازی منطقه، اجرای نقاشی را ملزم به تحویل رضایت نامه هیئت مدیره مجتمع مسکونی محل سکونت خانواده شهید می کند.
خانواده، نامه را تهیه و تحویل شهرداری می دهد.
چندی بعد در جواب سوال خانواده شهید از زمان اجرای نقاشی، با کمال تعجب و ناباوری اعلام می کنند: رضایت نامه گم شده و باید یکی دیگر بدهید.
سرانجام هم پس از گذشت دفاع مقدس ۱۲ روزه، صراحتا به خانواده شهید اعلام می کنند: نمی توانیم نقاشی شهیدتان را بکشیم.
به ما ابلاغ شده، اولویت با نقاشی تصاویر شهدای جنگ اخیر است.
نگارنده، در میانه مسیر پیگیری ها در جریان ماجرا قرار گرفت و به جهت بررسی دقیق تر موضوع؛ طی نامه ای خطاب به شهردار منطقه ۱۷ به تاریخ ۲۵ فروردین ۱۴۰۴ (پنج ماه قبل) در خواست کردم تا ضمن تعامل و هماهنگی با شهرداری، تصاویر شهدای منطقه را با استفاده از ظرفیت هنرمندان انقلابی و بدون هزینه از بودجه عمومی کشور، نقاشی کنیم.
جالب توجه این که برخلاف روال اداری معمول در ادارات و نهادها، دبیرخانه هنگام تحویل نامه گفت: نامه شما بعد از دستور شهردار، شماره و ثبت می شود و بعد هم ارجاع به واحد مربوط برای اقدام!
می توانید چند روز بعد، پیگیر سرنوشت نامه تان شوید.
در نهایت بعد از چند نوبت پیگیری تلفنی از دبیرخانه و دفتر شهردار و نامعلوم بودن سرنوشت نامه؛ در مراجعه حضوری به شهرداری در تاریخ ۲۶ شهریور، اعلام شد نامه تان در دفتر شهردار گم شده!
اگر می خواهید، نامه دیگری تحویل بدهید!
نامه دوم نگارنده، همان روز تحویل دبیرخانه شد و تا امروز در کارتابل شهردار، منتظر ثبت ارجاع و پیگیری است.
چند سوال صریح از شهردار دارالشهدای تهران:
* گم شدن چندین باره پر ابهام و سوال برانگیز نامه های مرتبط با نقاشی دیواری شهدا، چگونه قابل هضم است؟
*گذاشتن درخواست ساده والدین چشم انتظار شهید در پیچ و خم های اداری چندین ساله، چه نسبتی با توصیه های امامین انقلاب برای تکریم خانواده معظم شهدا و اهمیت فرهنگ راهبردی جهاد و شهادت دارد؟!
*آیا این نحوه برخورد با درخواست فعالان فرهنگی و هنرمندان مردمی‌، با شعار شهرداری مبنی بر مشارکت شهروندان در امور شهری، همخوانی دارد؟!
* چرا شهرداری از ورود خانواده شهدا و مردم به اجرای دیوارنگاری تصاویر شهدا، جلوگیری می کند و تلاش دارد این کار در انحصار خودش بماند؟!