نگاهی به برنامه «۱۰۰» و حضور هادی‌ حجازی‌فر در قالب مجری

به گزارش خبرنگار مهر، فرهاد خالدی‌نیک فعال رسانه در یادداشتی به برنامه تلویزیونی «۱۰۰» پرداخت که با اجرای هادی حجازی‌فر از شبکه سه سیما پخش می‌شود.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
«مدتی‌ست که مسابقه «۱۰۰» از شبکه سوم سیما روی آنتن رفته است.
مسابقه‌ای به تهیه‌کنندگی محسن نجفی سولاری که در ابتدا با انتخاب هادی حجازی‌فر به عنوان مجری، نامش بر سر زبان‌ها افتاد و تعجب همگان را برانگیخت.
اینکه چرا حجازی‌فر با آن کارنامه‌ درخشان در بازیگری و البته کارگردانی، پا به عرصه‌ اجرای یک مسابقه تلویزیونی گذاشته، سؤالی است که شاید در اذهان بسیاری از مخاطبان این برنامه، نقش بسته است.
سؤالی که برای یافتن پاسخ آن باید کمی صبوری پیشه کرد و به نتیجه‌ کار و جایگاهی که این مسابقه در آینده نزد مخاطبان تلویزیونی خواهد یافت، توجه کرد.
تا اینجای کار اما حضور هادی حجازی‌فر در مقام مجری مسابقه‌ «۱۰۰»، حضوری شیرین و دلپذیر است.
حضوری که نه تنها شباهتی به اداهای آنچنانی و ادعاهای مرسوم اغلب مجریان تلویزیونی ندارد، بلکه آنچنان رها و بی‌تکلف است که در لحظاتی فراموش می‌کنیم حجازی‌فر، مجری برنامه است.
انگار او خود واقعی‌اش را روی صحنه آورده است.
شرکت‌کنندگان با سنین، تحصیلات و مشاغل مختلف که باید آمادگی پاسخگویی به انواع و اقسام سؤالات در مدت زمانی محدود و مشخص را داشته باشند.
سؤالاتی که دایره‌ وسیعی، از اطلاعات ورزشی گرفته تا حوزه‌های متنوع علمی، هنری، تاریخی و حتی برخی از مناسبات به ظاهر پیش پا افتاده و روزمره‌ زندگی را شامل می‌شود.
موضوعی که باعث می‌شود مخاطبان بیشتری جذب برنامه شده و تلاش کنند تا همپای شرکت‌کنندگان مسابقه، دانش و اطلاعات عمومی خویش را محک بزنند.
نکته حائز اهمیت در مسابقه‌ «۱۰۰»، توجه ویژه به عناصر بصری نظیر تصاویر متنوع و نشانه‌های گرافیکی است که به جذابیت‌های دیداری برنامه می‌افزاید.
در اینجا قرار نیست مجری مسابقه سوالات را روخوانی کند و منتظر پاسخ شرکت‌کنندگان باشد.
سوالات از طریق ویدئو وال نمایش داده می‌شود و ثانیه شمار پرهیجان برنامه به کار می‌افتد.
ثانیه شماری که سرنوشت نهایی رویارویی دوئل وار ۲ شرکت کننده را مشخص خواهد کرد.
با این همه مهمترین قسمت مسابقه به زمین جدول مانند آن برمی‌گردد.
زمینی که شرکت‌کننده‌ مسابقه را در صد خانه یا سلول، جای داده و رقابت اصلی در داخل آن شکل می‌گیرد.
زمینی که تکلیف برنده‌ هر شب و البته برنده نهایی مسابقه در دل آن رقم خواهد خورد و وقتی از نمای بالا به آن می‌نگریم، خود را به نوعی در هیجان شرکت‌کنندگان مسابقه سهیم می‌بینیم.
شرکت‌کنندگانی که مجاز هستند، احساسات درونی خویش را بروز می‌دهند و دوربین «۱۰۰» به سرعت این ابراز احساسات را شکار می‌کند.
در عین حال در میانه‌های پخش مسابقه، آیتم‌هایی از گفته‌های شرکت‌کنندگان مسابقه در برابر دوربین پخش می‌شود که به نزدیک شدن هر چه بیشتر ایشان به مخاطب کمک می‌کند.
در حاشیه‌ زمین مسابقه‌ «۱۰۰» تماشاگرانی نیز به چشم می‌آیند که با تشویق‌ها و حضور گاه و بی‌گاهشان، نقش مؤثری در هر چه جذاب‌تر شدن مسابقه‌ ایفا می‌کنند.
با تمام این اوصاف به نظر می‌رسد «۱۰۰» از آن دست مسابقه‌های تلویزیونی است که هرچه پیش‌تر می‌روند، می‌توانند مخاطبان بیشتری را جذب کرده و آنها را به پیگیری مستمر برنامه، عادت دهند.
مسابقه‌ای که همچون «مسابقه هفته» هم اطلاعات علمی و عمومی مخاطبان را افزایش می‌دهد و هم می‌تواند ساعتی سرگرم کننده را برای ایشان به ارمغان آورد.
مسابقه‌ای که البته هنوز در ابتدای راه است و باید دید در میان انبوه رقبای رسانه‌ای چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد.»
عکس از مژگان اصفهانیان است.