شروط چهارگانه آمریکا راهبردی برای تضعیف ایران
به گزارش مشرق، فرهاد نظریان، فعال رسانه در مطلبی در تلگرام نوشت:
واشنگتن‌پست در گزارشی به نقل از یک مقام آمریکایی گفته است ترامپ معتقد است که اکنون زمان افزایش فشار است و اسنپ بک «فضای لازم» را برای «یک راه حل دیپلماتیک» فراهم خواهد کرد.
به گفته این مقام آمریکایی، هدف از این فشار، مجبور کردن ایران به پذیرش چهار شرط سختگیرانه به عنوان مبنای مذاکرات جدید است:- مذاکرات باید «معنی‌دار» و مستقیم باشند،- ایران باید با عدم غنی‌سازی مواد هسته‌ای و- محدود کردن برنامه موشکی خود موافقت کند- ایران باید تأمین مالی نیروهای نیابتی خود را متوقف کند.
بی‌تردید، رویکرد جدید آمریکا در قالب شروط چهارگانه فوق، نه تنها گامی به سوی حل و فصل دیپلماتیک مناقشات نیست، بلکه نشان‌دهنده تداوم همان سیاست شکست‌خورده «فشار حداکثری» است که تنها نتیجه آن تعمیق بن‌بست در روابط دوجانبه و افزایش بی‌ثباتی در منطقه خواهد بود.این شروط به علل مختلفی که در زیر قید شده است قابل قبول نخواهد بود و قطعا مسیر پیش رو در عرصه دیپلماسی را با بن بست مواجه میکند:
۱.
مذاکرات "معنی‌دار" و مستقیم:جمهوری اسلامی ایران همواره نشان داده که برای دیپلماسی فعال و سازنده ارزش قائل است، اما مذاکرات تنها زمانی معنی‌دار خواهد بود که مبتنی بر احترام متقابل و منافع دو طرف باشد، نه تحمیل یک جانبه خواسته‌ها.
۲.
توقف غنی‌سازی مواد هسته‌ای:این شرط کاملاًبا حقوق مسلم ایران بر اساس معاهده NPT و توافق برجام در تضاد است.
برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز بوده و تحت نظارت دقیق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دارد.
درخواست توقف کامل غنی‌سازی نه تنها غیرمنطقی است، بلکه نقض صریح حاکمیت ملی ایران محسوب می‌شود.
۳.
محدود کردن برنامه موشکی:توانایی موشکی ایران بخشی جدایی‌ناپذیر از سیستم دفاعی کشور است و در چارچوب حقوق بین‌الملل توسعه یافته است.این برنامه پاسخ مستقیم به تهدیدات منطقه‌ای و نیاز به بازدارندگی است.
محدود کردن این برنامه به معنای خلع سلاحی یکجانبه و به خطر انداختن امنیت ملی ایران خواهد بود.
۴.
توقف تأمین مالی نیروهای نیابتی:این ادعا بر اساس تحلیلی نادرست از نقش ایران در منطقه است.
ایران روابط خود با کشورها و گروه‌های مختلف را بر اساس منافع ملی و اصول مسلم اسلامی شکل می‌دهد.
توصیف این روابط به عنوان "نیابتی" نشان‌دهنده عدم درک صحیح از پویایی‌های منطقه و نقش ثبات‌بخش ایران است.
این شروط در واقعیت یک طرح فشار حداکثری برای تضعیف ایران است،نه مبنایی برای مذاکره.
آمریکا به جای روی آوردن به دیپلماسی سازنده، سعی در تحمیل خواسته‌های خود از موضع قدرت دارد.
جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده که در برابر چنین رویکردهایی تسلیم نخواهد شد و منافع ملی و اصول خود را قربانی فشارها نمی‌کند.
راه پیشرفت نه در پذیرش شروط تحمیلی، بلکه در بازگشت آمریکا به تعهدات بین‌المللی خود و احترام به حاکمیت و حقوق مسلم ایران است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.