فشار ترامپ برای بگرام: بازتعریف افغانستان در استراتژی جهانی

به گزارش مشرق، مطالعات رسانه های بین المللی در مطلبی در تلگرام به نقل از مؤسسه تحقیقاتی آبزرور به چرایی فشار ترامپ برای تسلط بر پایگاه بگرام پرداخت:
رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، به تازگی به یکی از خواسته‌های قدیمی خود بازگشته و بر این موضوع تأکید کرده که پایگاه نظامی وسیع بگرام، که حدود ۶۵ کیلومتر از پایتخت افغانستان، کابل، فاصله دارد، باید به کنترل آمریکایی‌ها بازگردد.
ترامپ در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که اگر طالبان از تحویل این تأسیسات خودداری کند، «چیزهای بدی» رخ خواهد داد.
در پاسخ، سخنگوی طالبان، ذبیح‌الله مجاهد، اعلام کرد که افغانستان هرگز بگرام یا هیچ‌یک از سرزمین‌های افغان را به یک قدرت خارجی، چه ایالات متحده و چه چین، واگذار نخواهد کرد.
ترامپ استدلال کرده که بگرام در نزدیکی تأسیسات هسته‌ای پکن قرار دارد و این خواسته را از منظر امنیت آمریکایی به یک موضع غیرقابل بازگشت تبدیل کرده است.
بگرام در واقع به مدت ۲۰ سال پایگاه مرکزی آمریکایی‌ها بود در حالی که ارتش ایالات متحده در جنگ خود علیه القاعده و به‌تبع آن، طالبان، پس از حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر تلاش می‌کرد.
شوروی‌ها، در زمان سلطنت ظاهرشاه در کابل در دهه ۱۹۵۰، معماران اصلی پایگاه بگرام بودند.
فقط در دهه ۱۹۸۰ بود که شوروی‌ها از آن خارج شدند و پس از آغاز کمپین «جنگ با ترور» آمریکا در سال ۲۰۰۱، بگرام به مرکز قدرت نظامی این کشور در افغانستان تبدیل شد.
با این حال، داستان بگرام فقط به دیدگاه خود ترامپ برای مقابله با تهدید چین مربوط نمی‌شود.
این موضوع چالش‌های منطقه‌ای بزرگ‌تری را به همراه دارد که از آگوست ۲۰۲۱ در حال شکل‌گیری است، زمانی که یک خروج نظامی دراماتیک و پر هرج و مرج از بگرام تحت نظارت جو بایدن، رئیس‌جمهور وقت، انجام شد.
آخرین سرباز آمریکایی در تاریخ ۳۰ اوت ۲۰۲۱ با یک هواپیمای ترابری C-17 نیروی هوایی ایالات متحده افغانستان را ترک کرد و کشور به طالبان بازگردانده شد، که پایان جنگ دو دهه‌ای را که در نهایت به جایی نرسید، رقم زد.
خروج ایالات متحده با این حال، یک مزیت ژئوپلیتیکی برای ایران، چین و روسیه بود.
در حالی که ترامپ منافع خود را در پرونده‌های هسته‌ای چین به عنوان محرک اصلی خواسته‌های خود درباره پایگاه بگرام مطرح کرده، ایالات متحده دیگر به عنوان تأثیرگذارترین کشور بر طالبان به شمار نمی‌رود.
در حالی که دولت ترامپ نفوذ قابل توجهی بر تحریم‌ها و دارایی‌های مسدود شده افغانستان در خارج دارد، طالبان، تقریباً پس از نیم‌دهه در قدرت، توانسته کنترل تقریباً کاملی بر کشور برقرار کند بدون اینکه با چالش‌های سیاسی داخلی عمده‌ای مواجه شود.
با این حال، ساختار داخلی آن هنوز شکننده است و تنش‌ها با همسایگان به طور مداوم ادامه دارد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.