فیلم «گوزن‌های اتوبان»، تصویری پنهان از دنیای پرزرق و برق شبکه‌های اجتماعی
«گوزن‌های اتوبان»، تصویری پنهان از دنیای پرزرق و برق شبکه‌های اجتماعی نمایش می‌دهد، تصویری که مخاطب کمتر با آن روبرو بوده است.
«گوزن‌های اتوبان»، تصویری پنهان از دنیای پرزرق و برق شبکه‌های اجتماعی نمایش می‌دهد، تصویری که مخاطب کمتر با آن روبرو بوده است.
کد خبر: 739154 | ۱۴۰۴/۰۷/۰۸ ۱۷:۳۴:۲۸
فیلم سینمایی «گوزن‌های اتوبان» برای اولین بار در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، اخیرا نیز اکران عمومی آن در سینماهای کشور آغاز شده است.
به گزارش فرارو، این فیلم به کارگردانی ابوالفضل صفاری، داستان زندگی افرادی را روایت می‌کند که در دنیای شبکه‌های مجازی گرفتار شده‌اند.
«گوزن‌های اتوبان» در نگاه اول ایده‌ای بکر و جذاب دارد که در پایان تبدیل به اثری کسل کننده می‌شود.
داستان درباره مردی به نام عباس که به عنوان پیک موتوری مشغول به کار است، او ناخواسته درگیر تعقیب یک بلاگر می‌شود، بلاگر فکر می‌کند عباس برای خفت‌گیری به سراغ‌اش آمده است.
وقتی که او با گوشی خود در حال گفت و گوی زنده با دنبال کننده‌هایش بود، نگهان اتفاقی غیرمنتظره رخ داد.
اتفاقی که فیلم آن به سرعت در فضای مجازی دست به دست می‌شود.
اتوبان در این فیلم بیش از آنکه مکان باشد، یک مفهوم پنهان است، جایی که تصمیم‌ها بدون برنامه و ناگهانی گرفته می‌شوند و آدم‌ها در مرز میان پیدایی و گم شدن سرگردانند.
گوزن‌ها نیز نمادی از انسان‌هایی که در دنیای دیجیتال بی‌پناه و قربانی مانده‌اند.
الناز شاکردوست به گونه‌ای ایفای نقش می‌کند که مخاطب به راحتی با کاراکتر ارتباط برقرار می‌کند و به درستی پیچیدگی‌های پنهان انسان‌ها را نشان می‌دهد.
نوید پورفرج نیز به خوبی نقش کسی را که یک شبه تبدیل به پدیده فضای مجازی شده را ایفا می‌کند.
با این‌حال بهترین بازیگر «گوزن‌های اتوبان» را می‌توان صدف اسپهبدی دانست، بازی او ترکیبی از جاه‌طلبی و سرگشتگی که خلا درونی یک شخصیت معروف در فضای مجازی را برای مخاطب به تصویر می‌کشد.
«گوزن‌های اتوبان» فیلمی که به درستی گرفتاری نسل جدید در فضای مجازی را به تصویر می‌کشد با این حال، صرفا به نمایش بحران بسنده می‌کند و راه حلی برای این سرگشتگی ارائه نمی‌دهد.
دقیقا فیلم در یک چرخه روایت تکراری گیر می‌کند و داستان به مرور برای مخاطب خسته و کسل کننده می‌شود.
در واقع فیلم مخاطب را با این سوال رها می‌کند که آیا راهی برای نجات از این چرخه بی‌انتها وجود دارد.
در نهایت «گوزن‌های اتوبان» فیلمی با ایده طلایی که در اجرا هدر رفته است.