درد‌دل‌های مرضیه جعفری بعد از حضور بین نامزدهای مربی سال آسیا؛ می خواستم استعفا بدهم/ فوتبال ورزش نامردی است اما دختران ما بامعرفت هستند

کد خبر: 738868 | ۱۴۰۴/۰۷/۰۷ ۱۰:۳۵:۵۰
روزبه دلاور| کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) فهرست نامزدهای جوایز سال ۲۰۲۵ را اعلام کرد و نام مرضیه جعفری، سرمربی موفق تیم ملی فوتبال زنان ایران و باشگاه خاتون بم در میان مدعیان سه نامزد نهایی دیده می‌شود.
به گزارش روزنامه اعتماد، جعفری که طی یک دهه اخیر به عنوان موفق‌ترین مربی فوتبال ایران شناخته می‌شود، به ویژه با عملکرد استثنایی خود در تیم خاتون بم مورد توجه قرار گرفته است.
البته عملکرد جعفری در هدایت تیم ملی هم چشمگیر بوده است؛ او در کمتر از یک سال موفق به اجرای یک تغییر نسل موفق در تیم ملی شد و توانست جواز صعود به جام ملت‌ها را برای شاگردانش کسب کند.
این دستاوردها، شانس او را برای کسب عنوان بهترین مربی قاره کهن افزایش داده است.
در همین راستا، گفت‌وگویی اختصاصی با مربی پرافتخار فوتبال زنان کشورمان ترتیب دادیم تا به بررسی این موفقیت‌ها و چشم‌انداز آینده بپردازیم.
در ادامه ماحصل این گپ و گفت را می‌خوانید.
‌انتظار داشتید که نام شما بین سه کاندیدای نهایی باشد؟
چون فوتبال در بخش زنان در آسیا سطح بالایی دارد و فوتبال آسیا جزو قدرت‌های برتر جهان است، خیلی به این فکر نمی‌کردم که این اتفاق رخ دهد.
دوستان رسانه از بس ما را زدند در قضیه تیم ملی و باشگاهی واقعا ناراحت بودم، چون خانم‌هایی داشتیم که در سه رده و باشگاهی هم کار می‌کردند.
اگر عملکردم در تیم ملی ضعیف بود بحثی نبود و برای همین، تمام تمرکزم را گذاشته بودم تا عملکرد خوبی داشته باشم.
حتی به این فکر می‌کردم که بروم و استعفا دهم!
‌بعد از اینکه شنیدید نام شما بین بهترین‌ها است، چه احساسی داشتید؟
خیلی خوشحال بودم چون تمام زنان فوتبالیست ما کمک کردند تا این اتفاق رخ دهد و خوشحال بودم نام فوتبال زنان ما در آسیا مطرح شد.
این موضوع برایم خوشحال‌کننده بود، همانطور که نام خاتون بالا می‌آید و در کنار نام فوتبال ژاپن در سیدبندی قرار می‌گیرد همین قدر هم خوشحالم که فوتبال ما آنقدر پیشرفت کرده که نام ما بین قدرت‌های اول آسیا قرار می‌گیرد.
‌موفقیت‌های شما در فوتبال باشگاهی چقدر در این انتخاب تاثیر داشت؟
قطعا تاثیر بسیاری گذاشته است.
هرجا که فوتبال باشگاهی ما به مسابقات برون مرزی اعزام شدند، مربیشان مرد بوده و حتی در کشورهای دیگر هم همینطور اما نشان دادیم که زن‌هایمان پتانسیل لازم را دارند.
من در فوتبال باشگاهی همیشه تنها بودم و این تاثیر زیادی در دیدن عملکردم داشت‌.
خیلی‌ها منتظر بودند تا عملکرد شما را در تیمی به جز خاتون هم ببینند‌.
در تیم ملی چطور توانستید موفق کار کنید؟
در تیم ملی از چیزی که خوشم آمد این بود که ما توانستیم خوب فوتبال بازی کنیم.
اگر آمار تعداد پاس‌های ما را در بیاورید متوجه عملکرد درخشان بچه‌ها می‌شوید.
برد و باخت‌ها همیشه هست، همانطور که تیمی مثل منچسترسیتی به یک تیم ضعیف می‌بازد اما مهم این است که فوتبال را به معنای واقعی‌اش بازی کنیم و سطح خودمان را ارتقا دهیم.
خوشم آمد که تیم من فوتبالش را بازی می‌کند.
چون زمانی که اردن بودم، گزارشگر اردنی می‌گفت که این تیم واقعا ایران است یا تیمی اروپایی؟
همه شنیدند که گفت احساس می‌کنیم این تیم، ایرانی نیست و اروپایی است!
این برای من خوشحال‌کننده بود که بچه‌ها واقعا فوتبال بازی می‌کردند.
‌در زندگی شخصی با توجه به از دست دادن فرزندتان و چند عضو دیگر خانواده شرایط سختی را داشتید.
مرضیه جعفری چطور توانست از آن شرایط سخت در زندگی به سطح اول مربیگری در آسیا برسد؟
من همیشه می‌گویم که شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند که من خیلی آدم قوی هستم اما خودم را اینطور نمی‌دانم‌.
زندگی گذرا را درک کردم که برای هیچ کسی، ماندنی نیست و هیچ کسی در این دنیا نمی‌ماند‌‌.
باید طوری زندگی کرد که در نهایت یک کار مفیدی برای دیگران انجام دهی.
شاید من هم آدم خوبی نباشم اما به این نقطه رسیدم که فقط دنبال منفعت نباشم.
اگر در حیطه فوتبال هستم دنبال این هستم که در حیطه خودم برای بچه‌ای کاری انجام دهم و برای لبخند مردم خودم کاری کنم.
این کاری است که از دستم برمی‌آید و تمرکزم را روی همین کار گذاشتم
‌سقف رویای شما در مربیگری چیست؟
فقط دلم می‌خواهد تیم فوتبال زنان ما آنقدر رشد کند و شرایط و زیرساخت‌ها برایشان فراهم شود که در نهایت، زمانی جزو قدرت‌های اول آسیا و دنیا باشیم.
چون دختران ما، پتانسیلش را دارند‌.
و در این راه، من که حیطه مربیگری را دوست دارم سهمی داشته باشم.
‌از دو کاندید دیگر شناختی دارید؟
مربیانی از چین تایپه و تایلند هستند‌.
تایلندی که مربی کالیج تایلند بود که پارسال با خاتون شکستشان دادیم و از مربی چین تایپه هم شناختی ندارم.
اما همین که اسم ایران بین سه کاندید نهایی بهترین مربی باشد، برای فوتبال ما خوب است.
این هم فقط کار من نبود و بازیکنان ما خیلی به من کمک کردند.
‌شما به فوتبال زنان ما خدمات زیادی کردید آیا از فوتبال ما هم پالس مثبت گرفتید؟
حتما می‌دانید که فوتبال یک رشته نامردی است!
اما حس می‌کنم که خدا خیلی جاها پشت من بوده و لطف خدا را در همه شرایط دیدم و بچه‌های فوتبال زنان هم همیشه در حق من لطف داشتند و هرجا که من مربی بودم، با جان و دل کار می‌کنند.
هرکاری برای دختران فوتبال انجام دهم، کم است چون استحقاقش را داشتند و دارند و بچه‌های بامعرفتی هستند!
‌رابطه احساسی با بچه‌های تیم چقدر توانسته در موفقیت‌های شما دخیل باشد؟
قطعا خیلی زیاد.
مربیان بزرگی مثل گواردیولا، به بحث مدیریت هد‌کوچ و بحث روانشناسی خیلی اهمیت می‌دهند که می‌تواند به تیم کمک کند.
من هیچ‌وقت برای بازیکنانم نقش بازی نکردم و واقعا دوستشان داشتم.
دختران ایرانی آن پتانسیل را دارند اما باید بدانید که چطور با آنها برخورد کنید و آن بهایی که شایستگی‌اش را دارند به آنها داده شود.
شاید از بازیکنان بپرسید من بداخلاق‌ترین مربی در مستطیل سبز هستم و همه می‌گویند بیشتر از همه مربیان از خانم جعفری در مستطیل سبز می‌ترسیم اما بیرون از چمن واقعا بچه‌ام حساب می‌شوند.
‌شرایط تیم ملی چطور است؟
ما الان در اردو هستیم و احتمالا در فیفا‌دی با هند و نپال در هند در تورنمنت سه‌جانبه شرکت می‌کنیم.
اینها بازی تدارکاتی و برای شناختم از بازیکنانم است پس نتیجه‌اش مهم نیست و مهم هدفی است که از این بازی‌ها می‌خواهم.
الان نصف و بیشتر بچه‌های ما حدود بیست سال سن دارند.
‌الگویتان هنوز هم یحیی گل‌محمدی است؟
زیاد بازی‌های داخلی را دنبال نمی‌کنم اما واقعا گواردیولا را در بخش فنی و مدیریتی و روانی قبول دارم.
‌صحبت پایانی؟
خیلی از شما تشکر می‌کنم‌که همیشه حمایت کردید و نقد هم کنید ناراحت نمی‌شوم‌ اما نقد به جا که واقعا با این شرایط و امکانات عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتیم و گاهی نیاز به حمایت داریم.
وقتی راه درست که پیش گرفتیم دیگر اذیتمان نکنند و تا برسیم به اینکه بگوییم نخواستیم و بماند برای خودتان!
در ضمن، بازی‌های ما که بعید می‌دانم در ایران پخش مستقیم شود اما از اینستاگرام یا مثلا پلتفرم‌ها هم پخش شود خیلی خوب می‌شود.