امامزادگان، سنگرهای معنوی و فرهنگی مقاومت در دفاع مقدس بودند - تسنیم
در دفاع مقدس، امام زادگان بیش از یک زیارتگاه ساده بودند؛ آن ها به پایگاه هایی معنوی، فرهنگی و اجتماعی تبدیل شدند که روحیه ایمان، ایثار و مقاومت را در دل مردم و رزمندگان زنده نگه داشتند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، دفاع مقدس تنها یک نبرد نظامی نبود؛ بلکه تقابلی عمیق میان ایمان و بی‌ایمانی، ایثار و دنیاطلبی بود.
در این میدان، امامزادگان که از دیرباز مراکز مذهبی و اجتماعی مردم ایران بودند، نقش بی‌بدیلی در شکل‌دهی به فرهنگ مقاومت و انسجام ملی ایفا کردند.
این بقاع متبرکه در روزهای سخت، پناهگاه دل‌ها و کانون امیدی برای پشت جبهه و خط مقدم بودند؛ جایی که مردم با توسل به اهل بیت(ع) روحیه می‌گرفتند و بسیج مردمی شکل می‌گرفت تا در کنار هم برای حفظ کشور و ارزش‌های انقلاب اسلامی تلاش کنند.
رضا معممی مقدم، مدیرکل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه، طی یادداشتی به بررسی نقش حرم امامزادگان در دوران دفاع مقدس پرداخته است.
پناهگاه دل‌ها در روزهای سخت
دفاع مقدس، تنها نبردی نظامی میان ایران و رژیم بعث عراق نبود؛ صحنه‌ای بود از تقابل ایمان و بی‌ایمانی، ایثار و دنیاطلبی، و فرهنگ عاشورا با منطق قدرت‌طلبی.
در این میان، امامزادگان به‌عنوان مراکز مذهبی و اجتماعی ریشه‌دار در سراسر ایران، نقشی بی‌بدیل در شکل‌دهی به روحیه مقاومت و انسجام مردم ایفا کردند.
در روزهایی که آژیر قرمز و خبر شهادت عزیزان، دل‌ها را می‌لرزاند، امامزادگان مأمن آرامش و اطمینان بودند.
مردم با توسل به اهل‌بیت(ع) در این بقاع متبرکه، از اضطراب رها می‌شدند و روحیه‌ای تازه می‌یافتند.
دعا، زیارت عاشورا، ختم قرآن و عزاداری‌ها در حرم امامزادگان، پیوندی معنوی میان جبهه و پشت جبهه ایجاد می‌کرد.
بسیاری از رزمندگان پیش از اعزام به جبهه، به امام‌زاده محل خود سر می‌زدند و در جوار ضریح، با خدا عهد جهاد و شهادت می‌بستند.
پایگاه‌های اجتماعی و مردمی
امامزادگان در دوران جنگ تنها محل عبادت نبودند؛ آن‌ها به مراکز اجتماعی و پایگاه‌های بسیج مردمی تبدیل شدند.
صحن‌ها و شبستان‌های بقاع متبرکه، محل گردهمایی مردم برای جمع‌آوری کمک‌ها بود.
زنان و مردان در کنار هم می‌ایستادند؛ برخی بسته‌های مواد غذایی آماده می‌کردند، برخی لباس رزم می‌دوختند و برخی هزینه‌های نذری و خیرات را برای پشتیبانی جبهه‌ها اختصاص می‌دادند.
از دل همین امامزادگان، گروه‌های بسیجی و جهادی راهی جبهه شدند.
بسیاری از پایگاه‌های مقاومت محلی در جوار این بقاع شکل گرفت و فضای معنوی حاکم بر امامزادگان، انگیزه مضاعفی به نیروهای جوان می‌داد.
کانون فرهنگ عاشورا و مقاومت
یکی از مهم‌ترین کارکردهای امامزادگان در دفاع مقدس، تقویت هویت فرهنگی و عاشورایی جامعه بود.
هیئت‌های عزاداری محرم و صفر که در حرم امامزادگان برگزار می‌شد، بهترین فرصت برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت بود.
نوحه‌ها و سرودهایی که در این محافل خوانده می‌شد، به سرعت در کوچه‌ها و شهرها پیچید و نسل جوان را آماده حضور در جبهه‌ها کرد.
این بقاع متبرکه در حقیقت پلی بودند میان تاریخ عاشورا و حماسه‌های جبهه؛ همان‌گونه که یاران امام حسین(ع) جان خود را در کربلا فدا کردند، رزمندگان اسلام نیز در سایه همین فرهنگ، به میدان نبرد می‌رفتند.
بدرقه شهدا و رزمندگان
امامزادگان همچنین به محل برگزاری مراسم بدرقه و تشییع شهدا تبدیل شدند.
پیکر مطهر شهدا اغلب از حرم امام‌زاده عبور داده می‌شد تا مردم در فضایی معنوی با شهید وداع کنند.
همین مراسم، روحیه ایستادگی را در جامعه تقویت می‌کرد و به دیگران می‌آموخت که شهادت، افتخاری بزرگ است نه حادثه‌ای تلخ.
امامزادگان در دوران دفاع مقدس نقشی فراتر از زیارتگاه ایفا کردند.
آن‌ها سنگرهایی فرهنگی، اجتماعی و معنوی بودند که روحیه ایمان و مقاومت را زنده نگه داشتند.
این تجربه نشان داد که بقاع متبرکه می‌توانند در بزنگاه‌های تاریخی، علاوه بر نقش عبادی، به کانون انسجام ملی و پشتیبانی اجتماعی تبدیل شوند.
امروز که هفته دفاع مقدس را گرامی می‌داریم، مرور این نقش‌ها ما را به یاد می‌آورد که امامزادگان همچنان می‌توانند چراغ راه ایمان، وحدت و مقاومت در جامعه باشند.
انتهای پیام/