رد پای مودی در تقویت روابط هند با اسرائیل
آمارهای رسمی حاکی از آن است که ۴۵ درصد کل صادرات تسلیحات نظامی رژیم صهیونیستی به مقصد هند انجام می‌شود.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از کانترویو، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، از زمانی که در اکتبر سال ۲۰۰۱ به عنوان سر وزیر ایالت گجرات پا به عرصه سیاسی این کشور گذاشت، با تمام توان تلاش کرده تا با استفاده از همه ظرفیت‌ها، مناسبات کشورش با رژیم صهیونیستی را گسترش دهد.
در واقع حلقه نزدیکان مودی به رژیم صهیونسیتی به عنوان الگوی توسعه‌ای نگاه می‌کردند که باید در گجرات هم پیاده می‌شد.
پس از ناآرامی‌های سال ۲۰۰۲ در ایالت گجرات، تلاش‌هایی از سوی احزاب چپ و چپ میانه رو این ایالت برای متوقف کردن تلاش‌های مودی برای توسعه مناسبات با اسرائیل به جریان افتاد اما با این وجود مودی به رویکرد خود در نزدیک شدن به اسرائیل ادامه داد و سطح روابط هند و رژیم صهیونیستی را تا حد زیادی تقویت کرد.
مودی حتی در سال ۲۰۰۶ به بهانه بازدید از برخی اقدامات رژیم صهیونیستی در حوزه مدیریت آب به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد و این اتفاق در حالی رخ داد که آمریکا به خاطر سرکوب اعتراضات سال ۲۰۰۲ مسلمانان در گجرات ویزای مودی را لغو کرده بود.
برخی کارشناسان بر این باورند که دلیل تلاش‌های مودی برای نزدیک شدن به رژیم صهیونیستی نزدیک بودن ایدئولوژی و جهان بینی وی به احزاب راست‌گرا در اسرائیل بوده است.
مودی در زمان سر وزیری گجرات حتی تلاش کرد در حوزه‌های امنیتی از موساد رژیم صهیونیستی کمک بگیرد و این همکاری خود را در یک حادثه تروریستی در سال ۲۰۰۸ در بمبئی نشان داد.
در واقع این مودی بود که پای اسرائیل را به هند باز کرد و اولین حضور صهیونیست‌ها در هند با امضا توافق نامه ساخت یک کارخانه لبنیات در گجرات کلید خورد و شرکت البیت اسرائیل متعهد شد که ۱۰ هزار گاو برای ساخت این کارخانه وارد این ایالت کند.
دولت مودی در این توافق نامه ۱۴۳ هکتار زمین را طی یک قرارداد لیزینگ ۳۰ ساله به طرف اسرائیلی واگذار کرد.
در آن زمان البیت مدعی بود که گاوهای این شرکت روزانه ۲۵ تا ۳۰ لیتر شیر تولید می‌کنند اما این عدد برای گاوهای بومی هند ۳ تا ۹ لیتر است.
طرف اسرائیلی حتی مدعی بود که با استفاده از اسپرم یخ زده گاوهای خود می‌تواند به دامداران گجرات کمک کند اما پروژه مذکور به طور کامل به تاریخ پیوست و اجرا نشد.
در سال ۲۰۱۴ که مودی نخست وزیر هند شد، تغییر بنیادینی در سیاست خارجی این کشور که تا پیش از این به فلسطینی‌ها متمایل بود، ایجاد شد و هند به سمت گسترش روابط با اسرائیل رفت و حتی کار به جایی رسید که سوجاتا سینگ، وزیر خارجه وقت هند در سال ۲۰۱۵، به خاطر گنجانده شدن یک پاراگراف در قطعنامه گروه بریکس علیه اسرائیل از سوی مودی از وزارت برکنار شد.
به گزارش روزنامه تایمز هند، در طول دوران نخست وزیری مودی، روابط این کشور با اسرائیل نه تنها گسترش یافت، بلکه به یکی از ستون‌های اصلی سیاست خارجی این کشور بدل شده است.
آمارهای رسمی حاکی از آن است که در شرایط کنونی ۴۵ درصد از کل صادرات سالانه تسلیحات اسرائیل به مقصد هند انجام می‌شود و شرکت‌های هندی روابط بسیاری نزدیکی را با شرکت‌های دفاعی و اقتصادی اسرائیلی توسعه داده‌اند.
شرکت معروف ادانی هند هم اکنون یکی از اصلی ترین سهامداران شرکت صهیونیستی البیت سیستم است که ۸۰ درصد کل تجهیزات نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی و ۸۵ درصد پهپادهای آن را تأمین می‌کند.
ادانی همچنین در شرکت بهره برداری بندر حیفا هم میلیاردها دلار سهام دارد.
از دیگر شرکت‌های بزرگ هندی که با اسرائیلی‌ها همکاری گسترده دارد می‌توان به ریلاینس اشاره کرد که از موشک‌های تولیدی همین شرکت در همکاری با شرکت رافائل اسرائیل، برای نابود کردن ساختمان‌ها در باریکه غزه استفاده می‌شود.
یک شرکت هندی به نام تونبو حتی به اسرائیل موشک‌های نقطه زن و تسلیحات حرارتی سبک صادر می‌کند.
دولت هند و رژیم صهیونیستی در کنار مراودات نظامی، در حوزه‌های انرژی، دارویی، مدیریت آب، بهداشت، آموزش، مالی و فنآوری با یکدیگر روابط گسترده دارند.
در واقع از طریق همین همکاری‌ها دولت هند تلاش می‌کند تا روابط و حمایت‌های خود از صهیونیست‌ها را طبیعی جلوه دهد و به طور غیر مستقیم به اقدامات ضد بشری اسرائیل علیه مردم غزه، مشروعیت ببخشد.
از مهمترین شرکت‌های هندی که همکاری گسترده‌ای با رژیم صهیونیستی دارند می‌توان به شرکت نفت هند، دارویی دکتر ردی, سامواردانا موترسون، ریلاینس، بهارات الکترونیکس، و هندوستان ایروناتیکس اشاره کرد.
ارتش هند هم تا کنون چندین قرارداد میلیاردی با اسراییلی‌ها امضا کرده است به گونه‌ای که شرکت تاتا موتورز هند لندرور های دیفندر به اسرائیل صادر می‌کند که این خودروها سپس به خودروهای زرهی نظامی تبدیل شده و در جنگ علیه مردم غزه و فلسطین در کرانه باختری استفاده می‌شوند.
در سال ۲۰۲۳ هم هند قراردادی را برای اعزام ۴۲ هزار کارگر و پرستار به اسرائیل امضا کرد و رژیم صهیونسیتی از این ظرفیت برای پر کردن جای خالی نیروی کار خود پس از اخراج گسترده فلسطینیان استفاده کرد.