وداع باشکوه با احمد پژمان در تالار وحدت؛ از لس آنجلس به لار
صبح جمعه چهارم مهر، آیین وداع و تشییع زنده یاد احمد پژمان، آهنگساز برجسته موسیقی ایران، با حضور گسترده هنرمندان مقابل تالار وحدت برگزار شد و پیکر او برای خاکسپاری روز شنبه پنجم مهر به لار منتقل شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آغاز مراسم با اجرای موسیقی بود؛ ارکستری از سازهای زهی و بادی قطعاتی از آثار منتخب پژمان را اجرا کرد و بخش‌هایی از سخنان خودِ او درباره ویژگی‌های موسیقی پخش شد.
اجرای برنامه برعهده سجاد محمدیان بود.
حضور هنرمندان پرشمار، جلوه‌ای ویژه به مراسم داد؛ از جمله: حسین علیزاده، کیهان کلهر، اردشیر، پشنگ، ارسلان و هوشنگ کامکار، علی‌اکبر شکارچی، مجید انتظامی، داود گنجه‌ای، شریف لطفی، محمدرضا درویشی، شروین مهاجر، قشنگ کامکار، فاضل جمشیدی، ستار اورکی، حمیدرضا دیبازر، سوسن اصلانی، محمدرضا تفضلی، کارن کیهانی، اسحاق شکری، بابک رضایی، محمدعلی مرآتی، منوچهر شاهسواری، محمد اله‌یاری، رضا مهدوی، ارسلان کامکار، ارسلان و… همچنین فاطمه مهاجرانی (سخنگوی دولت) و جمعی از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم حاضر بودند.
طبق برنامه‌ریزی، پیکر احمد پژمان پس از تشییع از مقابل تالار وحدت به زادگاهش لار انتقال یافت تا فردا - شنبه پنجم مهر، ساعت 15 و 30 در قطعه هنرمندان و نام‌آوران دارالرحمه لار به خاک سپرده شود.
مراسم بزرگداشتِ این هنرمند فقید، فردا ساعت 20 در تالار وحدت لار برگزار می‌شود.
هوشنگ کامکار: «کارهایش تا ابد در دل‌ها می‌ماند»
«واقعاً کارهایی که استاد پژمان انجام داده دربرگیرنده مولفه‌های متعددی است که تا ابد در دل هنرمندان و علاقه‌مندان موسیقی باقی می‌ماند… او خلاقیت را با علم موسیقی کلاسیک درهم آمیخته بود.
حتی بسیاری از کارگران اطراف محل زندگی‌اش از رفتنش ناراحت شدند.»
کامکار با یادآوری خاطره آشنایی‌اش با سینتی‌سایزر نزد پژمان و حیرت از هنرنمایی او افزود: «در آمریکا برایش بزرگداشت گرفتند و با عظمت برگزار شد.
خبر درگذشتش را که شنیدم، خودم در بیمارستان بستری شدم… اگر کارِ هنرمند خوب باشد، پروازش جاودانه می‌ماند؛ همان‌طور که احمد پژمان برای ما خواهد ماند.»
محمدرضا درویشی: «طراوتِ اثر از سرِ درونِ هنرمند است»
محمدرضا درویشی گفت: «حدود پنجاه سال پیش استاد داریوش صفوت گفت: طراوت برون می‌نماید از سر درون.
آثار درجه‌یک بدون باطنِ غنی پدید نمی‌آیند و احمد پژمان دربرگیرنده چنین درونی ارزشمند بود.»
بهمن فرمان‌آرا: «یکی از افتخارات زندگی‌ام دوستی با پژمان بود»
فرمان‌آرا با مرور آغاز همکاری از فیلم «شازده احتجاب» گفت: «گفتم چه سازهایی می‌خواهم و چه نمی‌خواهم.
فیلم را دو بار دید و یک ماه بعد گفت آهنگ فیلم را ساخته است.
با علی رهبری ضبط کردیم و همکاری بسیار خوبی شکل گرفت… دو ماه پیش در لس‌آنجلس دیدمش؛ با وجود ناخوشی، توانایی‌اش آشکار بود.
هنگام خداحافظی گفت باز هم بیا… یکی از افتخارات زندگی من دوستی با احمد پژمان بود.»
شریف لطفی: «موتیف ساده را تا قله می‌برد»
شریف لطفی: «پنجاه سال است می‌شناسمش.
دلبسته ایران بود و پس از خروج از کشور غمگین.
در ارکستراسیون توانا بود؛ موتیف ساده را با مهارت به اوج می‌رساند.
با سرمایه شخصی کار می‌کرد و حقوق دولتی نمی‌گرفت؛ هرچه می‌گرفت خرج اثر می‌کرد.»
یلدا ابتهاج: «دریچه‌ای تازه به موسیقی گشود»
یلدا ابتهاج: «برای بازگشت پیکر به ایران همکاری کردم و خوشحالم که شد.
ما کم شده‌ایم و دل‌ها برای موسیقی کمتر می‌تپد؛ این نشانه مهجوریت موسیقی ماست.
کاش برنامه‌ای فکرشده‌تر برای بزرگداشتش داشتیم.
پژمان با خلاقیت مثال‌زدنی موسیقی ما را گسترش داد؛ دریچه‌ای تازه گشود و به انسانیت وفادار ماند.»
سخن همسر: «آرزویش بود در ایران به خاک سپرده شود»
شیرین بذله، همسر احمد پژمان، گفت: «با یاری دوستان، آرزوی احمد را برآورده کردیم و پیکرش را در ایران به خاک می‌سپاریم… در 35 سال زندگی مشترک، دوستی محترم و همسری دلسوز بود.
برای همه مردم صلح و آرامش می‌خواست.»
مسیر بازگشت؛ همدلی هنرمندان و نهادها
پیکر احمد پژان که هفتم شهریور پس از دوره‌ای بیماری در 90 سالگی در لس‌آنجلس درگذشته بود، به تصمیم خانواده قرار بود در آمریکا به خاک سپرده شود؛ با پیگیری خانواده، هنرمندان و شاگردان، و همکاری دفتر امور موسیقی، انجمن موسیقی ایران و دفتر حفاظت منافع ایران در واشنگتن، بامداد سوم مهر به تهران بازگشت.
احمد پژمان در یک نگاه
تولد: 18 تیر 1314، لار (فارس)
آموزش: ویولن نزد حشمت سنجری؛ تئوری نزد حسین ناصحی؛
بورسیه آکادمی موسیقی وین و دکترای آهنگسازی دانشگاه کلمبیا (اساتید: اوساچوفسکی، هانس یلینک، آلفرد اوهل و…)
فعالیت‌ها: آهنگسازی برای سمفونی، اپرا، رپسودی، کر، موسیقی فیلم؛ همکاری با ارکستر سمفونیک تهران و ارکسترهای معتبر خارجی
آثار شاخص: اپراهای «جشن دهقان» (1346)، «دلاور سهند»، «سمندر»؛ پوئم سمفونیک «نوروز»؛ اوراتوریو «ناگهان رستاخیز»؛ موسیقی کر «آینه» (بر اشعار ابتهاج)؛ آثار برای جَز آنسامبل؛ موسیقی برای آزادی خرمشهر و «هفت‌خان رستم»
فیلم و سریال: «شازده احتجاب»، «هنرپیشه»، «روسری آبی»، «بوی کافور»، «عطر یاس»، «باران»، «بید مجنون»، سریال‌های «دلیران تنگستان» و «سرزمین کهن»
جوایز: 2 سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر، 4 تندیس زرین جشن سینمای ایران
ویژگی سبکی: تلفیق موسیقی محلی و ردیف ایرانی با هارمونی، کنترپوان و ارکستراسیون غربی؛ گسترش زبان ارکسترال ایرانی
وداع تالار وحدت با احمد پژمان، روایتی از همدلی جامعه موسیقی و پاسداشت یکی از جریان‌سازترین چهره‌ها بود؛ آهنگسازی که از سمفونیک و اپرا تا موسیقی فیلم، الگوی پیوند خلاق سنت و نو را پیش چشم نسل‌ها گذاشت.
بدرقه به لار نه فقط بازگشت پیکر به زادگاه، که بازگشت یک نام به حافظه جمعی موسیقی ایران است.
انتهای پیام/
