ذلت پای میز مذاکره یا عزت در میدان؟

به گزارش مشرق، سیدعبدالله متولیان، فعال رسانه در تلگرام نوشت:
«هیهات منا الذله» فریاد جاودانه امام حسین (ع) در کربلا، امروز سرفصل استراتژی ملتی شده که شیطان بزرگ، او را میان «شمشیر آخته تهدید» و «ذلت پذیرش دیکته امریکا» مخیر کرده است.
رهبر معظم انقلاب، با احیای این گفتمان حسینی، در سخنان اول مهر خود خط بطلانی بر ادعای واهی تکنوکرات‌های غربگرا کشیده و فرمودند «مذاکره‌ای که امریکا از اول نتیجه آن را مشخص کند، بی‌فایده و پرضرر است».
این جمله، پژواکی امروزین از فرمایش حضرت آقا در خرداد ۸۱ است که مذاکره با امریکا را «هم حماقت است هم خیانت» خواندند.
اما چرا این مسیر، جز ذلت نتیجه‌ای ندارد؟
رهبر انقلاب اسلامی نه تنها یک موضع‌گیری سیاسی که یک «درس تاریخ» را برای ملت ایران تبیین کردند، درسی که ریشه در کربلا دارد و ثمره آن در مقاومت امروز جهان اسلام آشکار شده است.
زمانی که یزید تصور می‌کرد با تهدید شمشیر می‌تواند ولایت اهل بیت (ع) را به خلافت اموی مبدل کند، امام حسین (ع) فرمود «آگاه باشید که این زنازاده فرزند زنازاده (ابن زیاد)، مرا بین شمشیر و ذلت مخیر کرده، اما ذلت از ما دور است».
امروز رئیس‌جمهور امریکا با همان منطق یزیدی، ملت ایران را بین «تحریم و تهدید» و «ذلت پذیرش دیکته‌های هسته‌ای و موشکی» قرار داده است.
آیا نشستن پای میز با چنین طرفی چیزی جز پذیرش ذلت است؟
رهبری در سال ۸۱ با صراحت فرمودند «کسانی که از مذاکره با امریکا دم می‌زنند یا الفبای سیاست را بلد نیستند یا الفبای غیرت را نمی‌دانند».
جمله‌ای که کلید فهم رفتار جریان غربگرا در کشور است که این روزها بر طبل مذاکره با ترامپ می‌کوبند.
اگر «الفبای سیاست» را بلد بودند، می‌دانستند که مذاکره با دشمنی که به صراحت هدفش «خلع سلاح استراتژیک» ایران و بازگرداندن آن به دهه‌۶۰ است، نه یک گفت‌وگو که یک «اعلام تسلیم شدن» است.
اگر «الفبای غیرت» را می‌دانستند، درک می‌کردند که ملتی با پیشینه تمدنی و پیرو مکتب عاشورا هرگز حاضر نیست عزت خود را به پای وعده‌های پوشالی شیطان بزرگ بریزد.
بنابراین، اصرار این جریان بر مذاکره یا ناشی از جهل سیاسی مطلق است که آن را «حماقت» می‌نامیم، یا ناشی از همراهی با پروژه دشمن که مصداق «خیانت» است.
برجام زنده‌ترین سند برای اثبات ضرر محض بودن مذاکره با شیطان بزرگ است؟
رهبری در سخنان خود به صراحت اشاره کردند «قرار شد در برجام ۱۰ سال را نپذیرند، اما قبول کردند.
امروز که آن ۱۰ سال تمام شده نه تنها پرونده هسته‌ای ما عادی نشد بلکه مشکلات آن بیشتر هم شد».
برجام به روشنی نشان داد که امضای امریکا زیر هر توافقی، حتی با تضمین شورای امنیت، ارزشی ندارد.
طرفی که برجام را پاره کرد، شهید سلیمانی را ترور کرد و روزانه ایران را تهدید نظامی می‌کند، چگونه می‌تواند طرف معتمد مذاکره باشد؟
آیا تکرار این تجربه شکست خورده، چیزی جز «حماقت» است؟
و اگر عاملان آن بدانند که نتیجه‌ای جز این ندارد، آیا این عمل مصداق «خیانت» نیست؟
تجربه کره شمالی نیز فراروی ماست که تحقیر ملت کره، زیاده‌خواهی بیشتر امریکا و اعدام برخی از مذاکره‌کنندگان کره‌ای به اتهام «خیانت» نتیجه تن دادن به مذاکره یک طرفه امریکا بود.
امریکا برای کسانی که طعم ذلت را می‌پذیرند، جز تحقیر بیشتر و فشار فزاینده، پاداشی ندارد.
در برابر این نقشه شوم، رهبر معظم انقلاب راهکاری عزتمندانه ارائه دادند: «قوی شدن در همه ابعاد».
ایشان توضیح دادند که در صورت قوی شدن، «طرف مقابل دیگر حتی تهدید هم نمی‌کند».
این استراتژی، دقیقاً در نقطه مقابل منطق ذلت‌آمیز مذاکره قرار دارد.
ملت ایران با الهام از «هیهات منا الذله» امام حسین (ع)، به جای دادن امتیاز به دشمن، به تقویت توان موشکی و هسته‌ای خود پرداخته است.
به جای تکیه بر وعده‌های دروغین امریکا، به دانشمندان خود اعتماد کرده است.
نتیجه این شد که امروز، ایران به یکی از ۱۰ کشور دارنده صنعت غنی‌سازی در جهان تبدیل شده و دشمن را به جای میز مذاکره، پای میز ضعف و درماندگی کشانده است.
سخنان رهبری پرونده جریان غربگرا را برای همیشه در نزد ملت ایران بست.
ملتی که در جنگ ۱۲ روزه با مشت پولادین وحدت، دشمن را به زانو درآورد، به خوبی می‌داند که عزت را باید در میدان مبارزه و قوی شدن به دست آورد، نه در میز مذاکره با دشمنی خائن.
امروز، شعار «هیهات منا الذله» نه تنها در کربلا که در تهران، بغداد و صنعا نیز طنین‌انداز است.
امریکا و عوامل داخلی آن باید بدانند که ملت ایران، ذلت را نخواهد پذیرفت و هرگونه اصرار بر مذاکره، تنها «حماقت» یا «خیانت» اصرارکنندگان را بیشتر برملا خواهد کرد.
راه پیشرفت، همان است که رهبری نشان داده‌اند: قوی شدن در سایه وحدت و اعتماد به جوانان غیرتمند این مرز و بوم.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.