نشان رسول در دست بزرگان سینمای دفاع مقدس؛ به هنرمندان بی‌توجه نباشیم
مراسم «سینما، شب‌های روایت» با نمایش فیلم «هیوا» و تجلیل از خانواده رسول ملاقلی‌پور، فرهاد قائمیان و جمال شورجه برگزار شد.
به گزارش خبرنگار مهر سومین شب از مراسم «سینما، شب‌های روایت» شامگاه امشب چهارشنبه دوم مهر در موزه سینمای تهران برگزار شد.
۲ شب پیشین این برنامه به ۲ فیلم «لیلی با من است» و «بوی پیراهن یوسف» اختصاص داشت و در مراسم امشب فیلم سینمایی «هیوا» به کارگردانی زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور به نمایش گذاشته شد.
در این مراسم از سه تن از بزرگان سینمای دفاع مقدس؛ جمال شورجه، خانواده رسول ملاقلی‌پور و فرهاد قائمیان تجلیل و نشان رسول به آنها اهدا شد.
در این مراسم که با اجرای مژده لواسانی برگزار شد جمعی از مسئولان و سینماگران دفاع مقدس همچون محمدعلی باشه‌آهنگر، امیرحسین شفیعی و جلال غفاری حضور داشتند.
در آغاز این مراسم فاطمه محمدی مدیر موزه سینما با اشاره به نقش پررنگ رسول ملاقلی‌پور در سینمای دفاع مقدس بیان کرد: روایت در سینمای ملاقلی‌پور بسیار قابل توجه است و باید به آن بیشتر پرداخته شود.
شرط ادامه مسیر استمرار آن است
در ادامه جلال غفاری دبیر نوزدهمین جشنواره فیلم مقاومت با بیان خاطره‌ای از شهید حسین سلامی گفت: ۲ هفته پیش از شهادت سرلشکر سلامی برای جلسه‌ای در کنار او بودم و اشاره‌ای به جشنواره مقاومت کرد.
در آن جلسه گفت که شرط ادامه مسیر، استمرار آن است.
او تئوریسین مقاومت بود و به واقع شرط بقای سینمای مقاومت استمرار در آن است.
در اهمیت و برجستگی سینمای مقاومت باید همایش‌ها و محفل‌های زیادی برگزار شود.
به باور من هرچه در سینما داریم برخاسته از سینمای دفاع مقدس است.
وی ادامه داد: وقتی می‌خواستیم عنوان جایزه جشنواره مقاومت را انتخاب کنیم همه بر رسول ملاقلی‌پور اتفاق نظر داشتند.
وطنی‌ترین ژانر سینمای ایران سینمای دفاع مقدس است.
سرمایه‌ای به وجود آمده است که نسل‌ها زمان می‌برد تا درک شود.
ما به وجود جمال شورجه افتخار می‌کنیم و اگر خدا توفیق دهد اصل بنای کار پاسداشت این سرمایه کشور است.
همچنین در تلاش هستیم تا در کارگروه هنر شورای عالی انقلاب فرهنگی دکترای سینمای دفاع مقدس را تأسیس کنیم.
سینمای دفاع مقدس وظیفه من است
پس از آن محمدعلی باشه‌آهنگر کارگردان سینما گفت: فیلم ساختن از گذشته خیلی سخت‌تر شده است هرچند که خود رسول ملاقلی‌پور هم با سختی فیلم می‌ساخت.
ما روز اول فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس را به عنوان یک شغل نگاه نکردیم، آن را یک وظیفه دانستیم.
خطری که سینمای ایران را تهدید می‌کند تقلید است.
تقلید از چیزی که در حال کهنه شدن است.
جنگ ۱۲ روزه باعث شد تا ما و نسل آینده بتوانیم درک شبیه‌تری از جنگ داشته باشیم.
«سرو زیر آب» مدت‌ها به دلیل تجلیل من از شهدای زرتشتی مجوز نگرفت و در اکران هم حمایت نشد.
مثل «سینما متروپل» که الان حمایت نمی‌شود.
برای ساخت فیلم «سرو زیر آب» پنجشنبه پیش از طلوع به آتشکده سی تیر رفتم.
آنجا دعا می‌خواندند.
به اتاق موبد موبدان رفتم و دیدم که دور تا دور آن عکس شهداست و فرزند خود موبد نیز شهید شده است.
آن روز فهمیدم که ادیان و قومیت‌ها دوش به دوش تک تک مردم ما در حال جنگ هستند.
وی افزود: این سینما به عناصر نو نیاز دارد.
گاهی ما فیلمسازان دفاع مقدس مسخره می‌شویم.
من این سینما را به عنوان شغل انتخاب نکردم.
در دومین فیلمم، جمال شورجه مشاور من بود و به من درس داد.
او به من گفت که توکل کن به خدا و او به تو کمک خواهد کرد.
سینمای دفاع مقدس از یاد نخواهد رفت
در ادامه این مراسم از جمال شورجه به پاس عمری تلاش در سینمای ایران تجلیل شد.
وی با سپاس از برگزارکنندگان این سینما گفت: سینمای دفاع مقدس از یادها نرفته و نخواهد رفت.
آنان هنوز هستند و برای ایران افتخار آفرینی می‌کنند.
هرچه این کشور جایگاه پیدا کرده همه به برکت دفاع مقدس و خانواده‌های شهدا و جانبازان است.
مقام معظم رهبری به من گفتند «شورجه تو جانباز جنگ تبیین هستی».
سال پنجاه و هفت در دفتر محسن علی اکبری که می‌شد در آن نفس انقلاب را کشید و فهمید به من کار در فیلم «پرواز در شب» پیشنهاد شد و من با افتخار دستیاری در آن پروژه را قبول کردم و به فیلم رسول ملاقلی‌پور پیوستم.
کار سختی بود و مرحوم سلحشور نقش اصلی را داشت.
رحیم رحیمی‌پور و امیرحسین شریفی پول گذاشتند و من دومین کارم یعنی «شب دهم» را در اصفهان ساختم.
نقطه عطف هنری من با رسول ملاقلی‌پور رقم خورد
پس از آن با خوانده شدن نوشته‌ای از ملاقلی‌پور خطاب به فرهاد قائمیان، از فرهاد قائمیان بازیگر سینما که سابقه همکاری با ملاقلی‌پور را داشت، تجلیل و تندیس رسول به او هدیه شد.
وی با تشکر از برگزارکنندگان مراسم عنوان کرد: من یک کار با آقا رسول انجام داده‌ام و آن روزها بهترین دوران زندگی من بود.
نقطه عطف هنری من با ملاقلی‌پور رقم خورد و همیشه منت‌دار او هستم.
ما انسان شریفی را از دست دادیم و جایش همیشه خالی است.
حتی از زمانی که او رفته است هم همیشه در کنار من است.
وقتی «قارچ سمی» ساخته شد، بیستم بهمن بود و هیچ شرایطی را برای آن نظر نگرفتند.
شبی که نامزدهای جشنواره فجر را اعلام کردند آقا رسول در تاریکی تالار حجاب گم شدند اما نور او همیشه باقی ماند.
چرا دیگر سینما و تئاتر دفاع مقدس نداریم؟
اگر ما اینجا هستیم برای وجود همان شهداست.
با فیلم‌هایی که پس از این ساخته خواهد شد حتماً این تاریخ منتقل می‌شود.
وی در ادامه دلنوشته‌ای از زنده‌یاد ملاقلی‌پور خواند و گفت که این نشان را با افتخار روی چشمانش می‌گذارد و همیشه به یاد آقارسول خواهد بود.
کودکی من به روزهای توقیف فیلم‌های پدرم گذشت
در ادامه از همسر و دختر رسول ملاقلی‌پور تجلیل شد.
دختر مرحوم ملاقلی‌پور ضمن سپاس از برگزارکنندگان این مراسم بیان کرد: همه سال‌های کودکی من به روزهای طولانی توقیف فیلم‌های پدرم گذشت و او بسیار رنج کشید.
این نشان خیلی ارزشمند است اما کاش آن زمان به او داده می‌شد.
پدرم را آنقدر رنج دادند که در پنجاه و یک سالگی سکته کرد و حالا هم علی ملاقلی‌پور فرزند و ثمره او پنج سال است که نمی‌تواند هیچ کاری انجام دهد.
او هنر پدرم را به ارث برده و بی‌نهایت مذهبی و معتقد است و نمی‌دانم برای یک کشور اسلامی چه چیزی بهتر از او می‌تواند باشد.
نمی‌دانم چرا صبر می‌کنند تا یک نفر بمیرد و بعد تازه به یاد او می‌افتند.
در پایان این مراسم امیرحسین شریفی تهیه‌کننده باسابقه سینما اظهار کرد: از جمال شورجه بسیار آموختم.
او بدون وضو پشت دوربین نمی‌آمد.
نمی‌دانم چرا فیلم‌های «هور در آتش» و «اشک سرما» به کارگردانی عزیزالله حمیدنژاد نه بازسازی شده و نه بازسازی می‌شود.
بسیاری از فیلم‌های بی‌ارزش را که پانزده سال بعدتر ساخته شده بازسازی شده‌اند اما این ۲ فیلم باید در تاریخ بماند.
به کار با شورجه افتخار می‌کنم.