روایت جمهوری اسلامی از علت شکست دیپلماسی در لغو مکانیسم ماشه؛ نقش تندروهای داخلی چه بود؟
روزنامه جمهوری اسلامی علت شکست دیپلماسی در جلوگیری از فعال شدن مکانیسم ماشه را بررسی کرده است.
کد خبر: 737496 | ۱۴۰۴/۰۶/۳۱ ۱۷:۰۰:۰۰
روزنامه جمهوری اسلامی علت شکست دیپلماسی در جلوگیری از فعال شدن مکانیسم ماشه را بررسی کرده است.
به گزارش جمهوری اسلامی، در شرایطی که طرف مقابل، در قالب ساختار منسجم، با سیاست و موضع گیری شفاف به میدان دیپلماسی وارد می‌شود، در ایران، دیپلمات‌ها در صحنه‌ای مذاکره می‌کنند که همزمان، از فضای سیاست داخلی کشور روایت‌های متناقضی ارائه می‌شود.نمایندگان مجلس طی ماه‌های اخیر، بارها در تریبون‌های رسمی از طرح‌هایی چون خروج فوری از NPT، غنی‌سازی 80 درصد، بستن تنگه هرمز، اخراج بازرسان آژانس، و حتی درخواست ساخت بمب اتم سخن گفته شده است.
در فضای رسانه‌ای نیز کارشناسان دعوت‌شده به صداوسیما، مذاکرات را «خیانت»، «دور زدن مقاومت» یا «فریب دشمن» خوانده‌اند.
در همین حال، برخی جریان‌های تندرو حتی برای کشتن رئیس‌جمهور آمریکا جایزه تعیین می‌کنند -این رفتار حمله به شخص ترامپ نیست بلکه تهدید به ترور رئیس‌جمهور یک کشور (به عنوان یک جایگاه حقوقی) است- و همزمان برخی رسانه‌های داخلی وزیر امور خارجه خودی را در صفحات اول خود با تیترهایی تمسخرآمیز مورد هدف قرار می‌دهند.
این روزنامه تاکید کرده است: مجموعه این اقدامات، در هنگامه‌ای که دیپلمات ایرانی درحال گفت‌وگو برای جلوگیری از بازگشت تحریم‌هایی با مشروعیت حقوقی بین‌المللی بود، تصویری از شکاف درونی حاکمیت ایران را به جهان مخابره کرد.
این چندصدایی سیاسی، برای طرف مقابل معنایی جز بی‌اعتباری کنش‌های رسمی دستگاه دیپلماسی ایران ندارد.
در نظریه‌های روابط بین‌الملل، مفهوم «ضمانت اجرایی در مذاکرات» از اصول بدیهی است و وقتی دیپلمات نماینده دولتی باشد که ظاهراً خودش هم از مواضع بیان شده توسط نماینده خود دفاع نمی‌کند، نتیجه چیزی جز تضعیف موقعیت دیپلماتیک نیست.در حقیقت، عملکرد سیاسی ایران در یک سال اخیر نه تنها مسیر حل‌وفصل دیپلماتیک را هموار نکرد، بلکه با دوقطبی‌سازی درونی، اعتبار نرم‌افزاری دستگاه سیاست خارجی را از بین برد.
طرف‌های مذاکره، همین را بهانه کردند و ریاکارانه گفتند گفت‌وگو با نماینده‌ای که در داخل کشور حتی اختیار روایت واحد ندارد، اتلاف انرژی است.
هرچند سه کشور اروپائی این دو قطبی‌سازی درونی را بهانه قرار داده‌اند ولی نمی‌توان انکار کرد که بهانه‌سازان داخلی در شکست خوردن دیپلماسی نقش مهمی داشتند.