آسیب های «کوله» نامناسب مدرسه؛ از دردهای اسکلتی تا مشکلات قلبی
ترکش های تغییر سبک زندگی در یک دهه اخیر، سلامت دانش آموزان را هم نشانه گرفته است؛ به طوری که با گرایش بچه ها به استفاده از کوله پشتی، حالا شاهد آسیب های آرگونومی کودکان هستیم.
به گزارش خبرنگار مهر، علاقمندی بچه‌های آماده ورود به مدرسه و البته سایر مقاطع تحصیلی به استفاده از کوله پشتی برای حمل وسایل مدرسه، باعث شده در این سال‌ها؛ بیش از پیش شاهد افزایش عارضه‌های جسمانی در سنین کودکی، نوجوانی و در نهایت؛ دوران بزرگسالی باشیم.
شاید عارضه‌های ناشی از حمل کوله‌های غیراستاندارد در دوران مدرسه، چندان قابل تشخیص نباشد؛ اما واقعیت این است که عارضه‌های استفاده از کوله پشتی‌های نامناسب، در دوران جوانی و بزرگسالی نمایان خواهد شد.
زهرا کوثریان دکترای تخصصی فیزیوتراپی، در آستانه بازگشایی مدارس، نسبت به خطرات استفاده از کوله‌پشتی نامناسب هشدار داد و گفت: سلامت سیستم حرکتی و بدنی در سن رشد، عاملی مهم برای آینده موفق فرزندان است.
وی اظهار داشت: با توجه به اینکه دانش‌آموزان زمان زیادی از روز را در مدرسه سپری می‌کنند، باید شرایطی فراهم شود تا مشکلات اسکلتی - عضلانی آنها به حداقل برسد.
کوثریان به «سندروم کوله پشتی» به عنوان یکی از شایع‌ترین مشکلات در میان دانش‌آموزان اشاره کرد و افزود: والدین هنگام خرید کوله‌پشتی مدرسه بیشتر به ظاهر آن توجه می‌کنند و اغلب به معیارهای استاندارد و ارگونومیک کوله‌پشتی توجه نمی‌شود.
وی با اشاره به عوارض استفاده از کوله‌پشتی‌های غیراستاندارد، گفت: عدم توزیع صحیح وزن بر روی شانه‌ها تعادل بدن را بر هم می‌زند و زمینه بروز بدشکلی‌های اسکلتی را فراهم می‌کند.
این وضعیت نه تنها می‌تواند منجر به قوز کردن و جلو آمدن غیرطبیعی سر شود، بلکه دردهای اسکلتی عضلانی متعددی را به دنبال دارد و در نهایت تمرکز و توجه دانش‌آموز در کلاس درس را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
این دکترای فیزیوتراپی خاطرنشان کرد: قوز کردن مداوم، قفسه سینه را تحت فشار قرار می‌دهد و بر عملکرد قلب و ریه تأثیر می‌گذارد.
مطالعات نشان داده است که این وضعیت می‌تواند منجر به تغییر ضربان قلب و فشارخون شود.
همچنین، کاهش حجم ریه‌ها و اکسیژن‌رسانی نامناسب، موجب بروز خستگی زودهنگام، اختلال یادگیری و کاهش تمرکز در دانش‌آموز می‌گردد.
کوثریان به معیارهای انتخاب کوله‌پشتی مناسب اشاره کرد و گفت: وزن کوله‌پشتی پُر شده نباید بیشتر از ۱۰ یا حداکثر ۱۵ درصد وزن دانش‌آموز باشد.
والدین باید دائماً کوله‌پشتی را کنترل کرده و وسایل غیرضروری را از آن خارج کنند و اندازه آن باید از بالای کمر و نهایتاً تا روی لگن قرار گیرد.
وی تاکید کرد: خرید کوله‌پشتی بزرگ به امید استفاده در سال‌های آینده، صرفاً به معنای صرفه‌جویی در هزینه نیست بلکه بهای سنگینی برای سلامت کودکان خواهد بود و آغازگر بیماری‌های اسکلتی عضلانی است.
کوثریان تاکید کرد: بهترین انتخاب، کوله‌پشتی‌های دو بند است که امکان توزیع متوازن وزن بر روی هر دو شانه را فراهم می‌کند.
استفاده از کوله‌های تک‌بند یا مدل‌های چمدانی به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود، چراکه این نوع کوله‌ها فشار نامتقارنی بر یک سمت بدن، دست یا کمر وارد کرده و زمینه‌ساز مشکلات اسکلتی می‌شوند.
وی اظهار داشت: کوله‌پشتی استاندارد باید مجهز به بند کمری و پدهای نرم در زیر بندها باشد تا فشار به‌طور یکنواخت توزیع شده و از بروز آسیب جلوگیری شود.
این دکترای فیزیوتراپی افزود: سلامت سیستم حرکتی، زیربنای یک زندگی موفق در آینده است و والدین باید با دقت در انتخاب تجهیزات آموزشی فرزندان، از بروز مشکلات جدی در بزرگسالی پیشگیری کنند.