بررسی ابعاد مختلف اجرای مکانیسم ماشه
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی نواصولگرا درباره اسنپ بک نوشت:
با تصویب عدم پایبندی ایران به برجام، فرایند بازگشت تحریم‌ها آغاز شد و تا پنج مهرماه به نقطه نهایی خواهد رسید.
روند کنونی آن است که احتمالا چیزی جلوی این فرایند را نگیرد.
مذاکره با آمریکا که یکی از شروط اروپا است هم نمی‌تواند نتیجه خاصی داشته باشد چراکه آمریکا مسئله موشکی را جزئی از این مذاکرات می‌داند که عملا به معنای خلع سلاح ایران در دفاع از خود است.
از طرف دیگر اروپا می‌داند که اگر تحریم‌ها را بازگرداند، ایران مجبور به مذاکره مجدد خواهد بود و تهدیدات طرف ایرانی برای پایان دیپلماسی یا خروج از NPT چندان واقعی و عملیاتی نیست.
مشکل اصلی در تهران، عدم تصمیم‌گیری به موقع و نداشتن یک طرح کلان است.
تصور اینکه با تمدید و عقب انداختن ماجرا می‌توان موضوع را حل کرد، اشتباه است.
اقدامات ما در عرصه دیپلماسی و حتی میدان، فاقد یک برنامه‌ریزی و طراحی ایجابی است و همین امر باعث شده تا نتیجه نیز حاصل نشود.
گرچه دستگاه دیپلماسی در این زمینه تلاش زیادی انجام داده اما بازهم پراکنده و جزئی بوده است.
در این میان، بحث درباره ظریف، برجام و روحانی نیز عموما فاقد نتیجه مثبت برای کشور است و اتفاقا یکپارچگی مورد نظر را خدشه‌دار می‌کند.
البته که باید به وقتش به تمامی این موارد رسیدگی شود اما حالا که دشمن در یک سلسله اقدامات تهاجمی در حال تضعیف ایران است، باید برای آینده و آن طرح ایجابی فکر کرد و از گذشته صرفا عبرت گرفت و نه انتقام.
مشکل اصلی همین عدم تولید طرح ایجابی است.
برای مثال دوستانی که می‌گویند از NPT خارج شویم، معنای آن را متوجه می‌شوند؟
این یک اقدام تنش‌زا در مسیر ساخت بمب است.
اگر قرار است خارج شویم ولی بمب نسازیم، چرا باید چنین کنیم و قرار است بعد از آن چه اقدامی انجام دهیم؟
مثلا روس‌ها که بدون حضور کارشناسان آژانس سوخت‌گذاری بوشهر را انجام نمی‌دهند و کارشناسان آژانس هم در آن وضعیت نمی‌آیند باعث خواهد شد تا ما تولید برق بوشهر را از دست بدهیم.
از لحاظ سیاسی هم باید پرسید پس از خروج قرار است چه اتفاقی بیافتد؟
مذاکره باشد یا نه؟
به سمت جنگ برویم یا نه؟
منظور ما در اینجا این نیست که از NPT خارج نشویم یا در آن بمانیم.
منظور ما از این سوال‌ها این است که چرا اقدامات پیشنهادی فاقد یک نگاه کلان است؟
اگر طرح ایجابی کلانی وجود دارد و خروج یا باقی ماندن در NPT جزئی از آن است، سلمنا، ما هم می‌پذیریم.
مشکل اما اینجاست که این اقدامات عموما تک بعدی، هیجانی و بدون برنامه بعدی است.
حتی آن ساده‌لوحانی که می‌گویند بروید تسلیم شوید، برای فردای تسلیم شدن هم طرح ندارند.
دشمن در دشمنی خود هیچ کم‌کاری نخواهد کرد.
ما هم ظرفیت زیادی برای کاهش دشمنی او نداریم.
پس باید خودمان فکر کنیم، طراحی کنیم و در نهایت تصمیم بگیریم.
این مسئله، مشکل امروز ما در تهران است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.