گی‌یرمو دل تورو کارگردان‌های کره‌ای را ستود؛ تعهد به ویژگی‌های فرهنگی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، گی‌یرمو دل تورو در کنفرانس مطبوعاتی سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم بوسان، بونگ جون هو و پارک چان-ووک، فیلمسازان کره‌ای را تحسین کرد و ضمن صحبت در مورد فیلم «فرانکنشتاین»، به شباهت‌های فرهنگی بین کره و مکزیک اشاره کرد.
دل تورو با اشاره به فیلم «خاطرات قتل» بونگ به عنوان نمونه‌ای از صدای منحصر به فرد سینمای کره، گفت: من از کارگردان بونگ و کارگردان پارک بسیار شگفت‌زده‌ام، زیرا آنها هرج و مرج، مضحکه و لحظات شاعرانه و وحشتناک را، همه در یک فیلم به تصویر می‌کشند.
این یک رویه آمریکایی درباره یک جنایت نیست؛ یک مراقبه وجودی و عمیق و یک تحقیق ناقص توسط پلیس ناقصی است که خودش فاسد است.
دل تورو گفت که نسبت به آثار بونگ احساس خویشاوندی زیادی دارد و «میزبان» او و طراحی هیولاهایش را ستود.
وی ادامه داد: او از فیلمش برای صحبت درباره جامعه کره و زندگی خانوادگی در کشورش استفاده می‌کند.
بنابراین او به طور خاص به فرهنگ می‌پردازد و این کاری است که من انجام می‌دهم.
این فیلمساز برنده اسکار تحسین ویژه‌ای نسبت به پارک چان-ووک ابراز کرد و گفت: کارگردان پارک، برای من یکی از زیباترین، ناامیدترین و وجودی‌ترین رمانتیک‌های سینما است.
یافتن یک فیلمساز رمانتیک بسیار نادر است و منظورم این نیست که شخصیت عاشق یک خانم باشد؛ منظورم مردی است که به عذاب، تاریکی و تاریکی وجودی رمانتیک اعتقاد دارد.
او از این نظر یک روح دوقلوی من است.
این کارگردان بر تعهد سینمای کره به ویژگی فرهنگی نسبت به جذابیت تجاری تأکید و عنوان کرد: موضعی در این ژانر وجود دارد که آنها را برای بازار آمریکا به عنوان کالای تجاری معرفی نمی‌کند.
آنها را منحصر به کره می‌کند.
هر وقت بخواهم کمی بیشتر احساس زنده بودن کنم، فیلم‌های کره‌ای تماشا می‌کنم.
دل تورو از فیلم‌هایی از جمله «من شیطان را دیدم» و «قطار بوسان» به عنوان نمونه‌هایی از قدرت سینمای کره نام برد و فیلمسازان این کشور را به خاطر اجتناب از ایده خیر و شر که در سینمای آمریکا اغلب به کار می‌رود ستایش کرد.
این کارگردان همچنین به مقایسه کار خود و سینمای ژانر کره پرداخت و اینکه چگونه هر ۲ از هیولاها و عناصر ژانر برای کاوش در هویت فرهنگی استفاده می‌کنند.
وی گفت: وقتی می‌پرسند «چه چیزی در فیلم‌هایت مکزیکی است؟» می‌گویم من خیلی مکزیکی هستم و فیلم‌هایم هم همین گرایش را دارند.
دل تورو درباره فیلم اقتباسی از «فرانکنشتاین»، فیلم خود را عمیقاً زندگینامه‌ای توصیف کرد که از دیدگاه یک مکزیکی کاتولیک ۶۰ ساله و کاملاً متفاوت با دیدگاه نوجوان انگلیسی پروتستان مری شلی بیان شده است.
وی تاکید کرد که این فیلم مضامین بخشش و نقص را بررسی می‌کند.
این کارگردان گفت: ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که همه چیز را به کاملاً خوب یا کاملاً بد قطبی کرده‌ایم و در این دو طرف هیچ اکسیژنی برای بشریت وجود ندارد.
همه ما در وسط قرار داریم.
تایمز آف کره هم درباره حضور دل تورو در این جشنواره نوشت: وقتی از گی‌یرمو دل تورو پرسیده شد که در اولین بازدیدش از جشنواره فیلم بوسان چه احساسی دارد، او گفت: این اولین بار است که به کره می‌آیم و فکر می‌کنم اندازه و سطح این جشنواره زیبا و سلیقه مخاطبان کره‌ای برای سینمای جهان عالی است.
این کارگردان مکزیکی گفت: «فرانکنشتاین» یک اثر زندگینامه‌ای است.
احساس می‌کنم من همان مخلوق هستم.
به این دلیل که ما ساخته شده‌ایم و تنها مانده‌ایم.
سال‌ها فکر می‌کردم این یک تمثیل درباره رابطه بین من و پدرم است.
صحبت کردن درباره رابطه پدرم با من سخت بود، اما تا زمانی که پدر نشدم، نفهمیدم که او چه احساسی دارد.
این داستان با رمان مری شلی در من حل شد.
ناخواسته بود، اما یک داستان زندگینامه‌ای بود و هرچه بیشتر درباره رمان و زندگی درکم بیشتر شد، پروژه‌های شخصی‌تر و بیشتری به ذهنم رسید.
وی گفت: فکر می‌کنم همه فیلم‌های من به هم مرتبط هستند.
یک افسانه مشابه در «پینوکیو»، پایان «کرونوس» و پایان «فرانکنشتاین» به طور متفاوتی استفاده شده و جاودانگی «کرونوس» و «پسر جهنمی» یک مضمون را به روش‌های مختلف روایت می‌کنند.
گی‌یرمو دل تورو در مورد دلیل ساخت فیلم عنوان کرد: ساختن یک فیلم و نمایش آن به مخاطب، فیلمشناسی نامیده می‌شود اما برای من، بیوگرافی است.
دلیل اینکه کارگردان‌ها در ساخت فیلم خوب عمل می‌کنند برای این است که نمی‌توانند کار دیگری انجام دهند.
به نوعی، ما فقط روی یک چیز تمرکز می‌کنیم و اگر بگوییم این کار را انجام می‌دهیم، هر چیز دیگر را کنار می‌گذاریم.
فیلمی که به این شکل ساخته می‌شود مهم است و فکر می‌کنم چنین فیلمی ارزش ساخته شدن و تماشا شدن را دارد.
سی‌امین جشنواره فیلم بوسان با ۳۲۸ فیلم از مجموع ۶۴ کشور، شامل ۸۷ نمایش فیلم داخلی پذیرای تماشاگران امسال خواهد بود.