از بردهای حداقلی رئال مادرید تا عقبگرد وینیسیوس

کد خبر: 736874 | ۱۴۰۴/۰۶/۲۸ ۰۹:۵۴:۳۵
تیم مادریدی در چهار دیدار از پنج مسابقه خود تنها با یک گل اختلاف پیروز شده است؛ استثنا در اوویدو بود که با نتیجه ۰-۳ برنده شد.
این تیم در حالی همچنان بدون شکست است که در مرحله بازسازی قرار دارد.
هیچ‌کس شایستگی پیروزی‌هایش را زیر سؤال نمی‌برد، اما مشکل اصلی، نداشتن تداوم در مدیریت بازی‌ها از ابتدا تا پایان است.
به گزارش رئال مادرید؛ برابر المپیک مارسی، رئال موقعیت‌های زیادی خلق کرد، دقایقی درخشان داشت اما در برهه‌هایی نیز افت شدیدی نشان داد و با اشتباهات فردی، شرایط خطرناکی را تجربه کرد.
اخراج کارواخال، باتجربه‌ترین بازیکن تیم، در حالی رخ داد که بازی با تساوی ۱-۱ دنبال می‌شد.
با این حال، رئال واکنش نشان داد و از پنالتی بحث‌برانگیزی که امباپه آن را به گل تبدیل کرد – پس از آنکه در نیمه نخست هم یک ضربه پنالتی را به ثمر رسانده بود – برای شکست دادن تیم قدرتمند فرانسوی استفاده کرد.
امباپه در فصل گذشته ضربات پنالتی را با وینیسیوس و بلینگام تقسیم می‌کرد؛ موضوعی که در میان هواداران جنجال برانگیخته بود.
آن زمان، او هنوز تحت تأثیر فشار پیوستن دیرهنگامش به رئال مادرید بود؛ انتقالی که یک سال به تعویق افتاد و همزمان با اوج گرفتن وینیسیوس به عنوان ستاره اصلی تیم همراه شد.
در تاریخ باشگاه، حتی با حضور اسطوره‌هایی چون دی‌استفانو و کریستیانو رونالدو، هیچ موردی مشابه با وینیسیوس دیده نشده بود.
باشگاه او را بهترین بازیکن جهان معرفی کرد و حتی مراسم توپ طلا را به دلیل ندادن جایزه به او تحریم نمود.
اما امروز، وینیسیوس نه ضربات پنالتی را می‌زند، نه به‌طور قطعی در ترکیب اصلی قرار دارد و نه حتی یک بازی کامل انجام داده است.
اکنون امباپه بازیکن شماره یک رئال مادرید است و این جایگاه با مسئولیت پنالتی‌ها تثبیت شده است.
او مقابل مارسی هر دو پنالتی را گل کرد و گذشته پر از ناکامی‌اش در آنفیلد و سن مامس را پشت سر گذاشت.
فوتبالیست‌هایی در این سطح معمولاً ضعف‌هایشان را چنین آشکار نشان نمی‌دهند، اما آن امباپه‌ای دیگر بود؛ بازیکنی که هنوز جایگاه خود را در تیم نیافته و زیر سایه وینیسیوس قرار داشت.
از نخستین روز حضور در جام جهانی باشگاه‌ها، ژابی آلونسو با پیام‌های صریح، جایگاه امباپه را به‌عنوان پرچم تیم تثبیت کرد و همزمان وینیسیوس را تحت فشار قرار داد.
این روند در آغاز لیگ و لیگ قهرمانان با وضوح بیشتری ادامه یافته است.
امباپه در همه مسابقات ستاره میدان بوده، در حالی‌که وینیسیوس دیگر نه جایگاه قطعی گذشته را دارد و نه حتی یک بازی کامل در ترکیب اصلی.
وینیسیوس حالا به دوره‌ای بازگشته که در گذشته نیز تجربه کرده بود؛ همان سال‌هایی که باید زین‌الدین زیدان و منتقدان را متقاعد می‌کرد که توان پوشیدن پیراهن رئال مادرید را دارد.
او با سرعت، تکنیک و گلزنی توانست راه خود را باز کند و بیل و هازارد را کنار بزند.
اما همزمان از وظایف دفاعی فاصله گرفت و بارها وارد حاشیه شد.
ژابی آلونسو اکنون خواهان بهترین نسخه از وینیسیوس است، اما بدون حاشیه‌ها و کاستی‌ها.
تنشی پنهان اما محسوس میان دو طرف جریان دارد.
ستاره برزیلی تا سال ۲۰۲۶ با رئال قرارداد دارد، اما سال پایانی همواره در این باشگاه معنای خاصی دارد.
مادرید از این فرصت برای جذب چند بازیکن مهم بهره برده است.
حال باید دید وینیسیوس افق آینده‌اش را کجا ترسیم می‌کند: ماندن در رئال مادرید و بازگشت به اوج یا جدایی و رفتن به مقصدی تازه در قامت فوتبالیستی که از باشگاه دلزده شده است.