خراسان جنوبی گنجینه ادب و فرهنگ فارسی
27 شهریور روز بزرگداشت زبان و ادب فارسی، فرصتی است برای بازخوانی میراثی که هویت فرهنگی و ادبی ایرانیان را رقم زده است. در این موضوع خراسان جنوبی نه تنها در تولید آثار ادبی و شعر بلکه در حفظ سنت های فرهنگی و انتقال آن ها به نسل های بعد، پیشتاز است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، زبان فارسی فراتر از یک ابزار ارتباطی است؛ آینه‌ای است از تاریخ، اخلاق، معرفت و اندیشه ملت ایران و 27 شهریور، روز بزرگداشت زبان و ادب فارسی، فرصتی است برای بازخوانی میراثی که هویت فرهنگی و ادبی ایرانیان را رقم زده است.
در این میان، خراسان جنوبی جایگاه ویژه‌ای دارد؛ دیاری که نه تنها مهد پرورش شاعران و ادیبان برجسته بوده، بلکه نقشی کلیدی در حفظ و گسترش ادب فارسی در طول قرن‌ها ایفا کرده است.
این سرزمین زادگاه فرزانگانی است که آثارشان فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران زبانزد بوده است.
حکیم سعدالدین نزاری قهستانی، با شعرهایی که پیوندی از عرفان و ادبیات خلق کرده‌اند؛ حکیم بوذرجمهر قاینی، ادیب، سیاستمدار و شاعر که با قلمش هم عرصه سیاست و هم ادب را روشن کرده است؛ ابوالمفاخر قاینی، پژوهشگر و شاعر نام‌آور؛ و ابن حسام خوسفی که با منظومه‌هایش رنگ و بوی تازه‌ای به ادبیات فارسی داده، تنها نمونه‌هایی از این شکوه فرهنگی‌اند.
در دوره معاصر نیز غلامحسین یوسفی، ملقب به «ناقوس»، با پژوهش‌ها و آثار ادبی خود، نشان داد که خراسان جنوبی هنوز مرکز پویایی و زایش ادب فارسی است.
صدها شاعر، نویسنده و ادیب دیگر این دیار نیز به گواه تاریخ، فرهنگ و هویت این خطه را درخشان نگه داشته‌اند.
خراسان جنوبی نه تنها در تولید آثار ادبی و شعر بلکه در حفظ سنت‌های فرهنگی و انتقال آن‌ها به نسل‌های بعد، پیشتاز بوده است.
محافل ادبی، انجمن‌های خانگی، جشنواره‌های شعر و داستان و برنامه‌های فرهنگی استان همگی گواهی بر پیوند عمیق مردم با زبان و ادب فارسی هستند.
این استان با تاریخچه‌ای غنی در ادبیات و فرهنگ، می‌تواند الگویی برای ترویج شعرخوانی، آموزش درست‌نویسی و پاسداشت آثار کلاسیک فارسی در سطح ملی باشد.
با این حال، امروز تهدیدهایی نیز زبان و ادب فارسی را نشانه گرفته‌اند؛ از هجوم واژگان بیگانه در رسانه‌ها و فضای مجازی گرفته تا فاصله گرفتن نسل جوان از متن‌های کلاسیک و سنت‌های فرهنگی.
خراسان جنوبی با سرمایه عظیم ادبی خود این ظرفیت را دارد که پاسدار زبان فارسی باشد و این میراث را نه تنها در میان اهل ادب، بلکه در زندگی روزمره مردم و آموزش مدارس نیز زنده نگه دارد.
پاسداشت زبان و ادب فارسی در خراسان جنوبی، فراتر از یک مناسبت است؛ یادآوری این واقعیت است که فرهنگ و هویت هر جامعه به میزان پیوند آن با زبان و ادبیاتش زنده می‌ماند.
میراثی که از حکیمان و شاعران دیار خراسان جنوبی به جا مانده است، چراغ راهی است برای نسل امروز و فردای ایران، و هر فعالیت فرهنگی یا ادبی در این مسیر، پاسداشت ارزشمند این گنجینه هویتی خواهد بود.
نسرین کاری، فعال رسانه
انتهای پیام/ 257
