خبیر‌نیوز | خلاصه خبر

پنجشنبه، 27 شهریور 1404
سامانه هوشمند خبیر‌نیوز با استفاده از آخرین فناوری‌های هوش مصنوعی، اخبار را برای شما خلاصه می‌نماید. وقت شما برای ما گران‌بهاست.

نیرو گرفته از موتور جستجوی دانش‌بنیان شریف (اولین موتور جستجوی مفهومی ایران):

راهکار کاهش وابستگی خوابیدن کودکان در آغوش والدین

تسنیم | استان‌ها | پنجشنبه، 27 شهریور 1404 - 12:12
گریه برخی کودکان برای در آغوش بودن طبیعی است، چون ارتباط او بیشتر لمسی است، اما باید با تقویت کانال های دیگر مانند شنیداری، دیداری و کلامی این عادت را تعدیل کرد. والدین با لالایی، قصه، لبخند و بازی توجه او را از وابستگی صرف به آغوش منحرف کنند.
كودك،آغوش،والدين،كانال،مادر،ارتباط،كلامي،ساده،عادت،لمسي،هل

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، کارشناس و مشاوره خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «چگونگی مدیریت وابستگی نوزاد به آغوش» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
* کودک هفت‌ماهه‌ای داریم که دائماً برای در آغوش گرفتن گریه می‌کند و به خوابیدن در آغوش والدین عادت کرده است.
چه کنیم تا این عادت از بین برود؟
به‌طور معمول، کودکان در این سن بیشتر ارتباطی لمسی دارند؛ زیرا هنوز توانایی‌های کلامی و زبانی آن‌ها رشد چندانی نکرده است.
به همین دلیل دوست دارند در آغوش والدین باشند، روی پای مادر یا در دست پدر بخوابند.
این مسئله طبیعی است، اما برای تعدیل این وضعیت می‌توان اقداماتی انجام داد.
نخستین توصیه این است که والدین ارتباط کلامی خود را با کودک بیشتر کنند.
درست است که او نمی‌تواند صحبت کند، اما والدین می‌توانند از طریق لالایی، شعر خواندن، قصه‌های ساده یا حتی ذکر صلوات و دعا با او ارتباط برقرار کنند.
این کار باعث می‌شود ارتباط کودک فقط محدود به لمس و آغوش نشود و به‌تدریج سایر کانال‌های ارتباطی هم تقویت گردد.
همچنین حتی وقتی کودک در گهواره، فضایی جدا از مادر قرار دارد، مادر می‌تواند از همان فاصله با او حرف بزند.
این کار کمک می‌کند کودک عادت نکند که فقط در آغوش آرامش بگیرد.
به یاد داشته باشیم که کودکان چهار کانال اصلی برای ارتباط دارند:
1.
کانال دیداری
2.
کانال شنیداری
3.
کانال لمسی–حسی
4.
کانال کلامی
اگر تمرکز کودک فقط روی کانال لمسی باشد، سایر کانال‌ها کمرنگ می‌شوند.
بنابراین والدین باید با تقویت دیداری، شنیداری و کلامی، ارتباط را متعادل کنند.
برای مثال: مادر می‌تواند در برابر کودک لبخند بزند، شکلک درآورد، با حرکات چهره نوعی بازی شبیه پانتومیم انجام دهد یا صداهایی خنده‌دار درآورد.
این تعاملات به کودک کمک می‌کند تا توجهش فقط بر لمس نباشد.
نکته دیگر این است که والدین باید از اسباب‌بازی‌های مناسب این گروه سنی استفاده کنند.
اسباب‌بازی‌های حجیم، متحرک و ساده بهترین گزینه هستند.
مثلاً یک ماشین پلاستیکی ساده که مادر یا پدر آن را روی زمین هل بدهد تا کودک هم تشویق شود آن را هل بدهد.
یا توپ‌هایی که کودک بتواند بغلتاند.
همچنین عروسک‌های پارچه‌ای ساده و سبک می‌توانند در کنار کودک قرار بگیرند.
این اسباب‌بازی‌ها جایگزین‌های مناسبی هستند تا کودک برای آرامش گرفتن تنها متکی به آغوش والدین نباشد.
انتهای پیام/