چگونه ربا در اروپا حلال شد رو رواج یافت؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، اتفاقی در طول حدود 500 سال از 1250 تا 1750 میلادی رخ داده است، ربایی که در اقتصاد مدرسی حوالی سال 1250 میلادی به دلایل فلسفی (ایده عقیم بودن پول ارسطو) و الهیاتی (ممنوعیت ربا در مسیحیت کاتولیک) حرام دانسته می‌شد، به عنوان پدیده‌ای طبیعی نزد سوداگران قلمداد شد.
توماس مان رئیس کمپانی هند شرقی در کتابش در سال 1664 از تراز خارجی مثبت دفاع می‌کند و انباشت ثروت در خزانه انگلستان و ویلیام پتی در سال 1662 توجیهاتی برای جواز دریافت ربا ارائه می‌کند.
جان لاک در سال 1691 نامه‌ای به یکی از نمایندگان مجلس انگلستان می‌نویسد و استدلال می‌کند که نباید نرخ بهره را به زور قانون پایین آورد، چراکه این نرخ بازده طبیعی پول است.
کانتیلون هم در سال 1755 نرخ‌های بالای بهره را نه تنها مجاز بلکه برای کشور مفید و ضروری می‌داند.
آنها حتی استدلال‌هایی برای توجیه عادلانه بودن ربا دارند.
این تحول در پارادایم اقتصادی ریشه در تحولات عینی همچون سرازیر شدن طلا و نقره به اروپا در پی کشف قاره آمریکا (افزایش سرمایه پولی) و افزایش حجم تجارت خارجی (نیازمند سرمایه) و تحولات ذهنی همانند وقوع رنسانس و چرخش از مسیحیت کاتولیک به سمت مسیحیت پروتستان دارد، در این مسیر ارباب کلیسا هم ذی‌نفع حلیت ربا شدند چرا که سکه‌های طلای زیادی در خزینه‌های خود داشتند.
نویسنده: محمدجواد توکلی، استادتمام اقتصاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) و رئیس سابق پژوهشکده امور اقتصادی وزارت امور اقتصادی و دارایی
انتهای پیام/