روایت تسنیم از پاسداری که "وقف مردم" بود/ چرا شهید توری عزیز زنجانی‌ها شد؟ - تسنیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، گاهی وقت‌ها، بعضی آدم‌ها انگار برای جاودانه شدن به دنیا می‌آیند؛ نه به خاطر ثروت یا مقام، بلکه برای نوری که در دل‌ها می‌کارند.
شهید علی توری از همان‌ها بود؛ مردی آرام، با قلبی بزرگ‌تر از روزگار.
او نه‌تنها در سنگر دفاع از میهن و در جایگاه یک رزمنده در حوزه هوافضای سپاه حضور داشت، بلکه سنگر دیگری داشت که شاید کمتر به چشم بیاید؛ سنگر مسجد، سنگر نوجوانان، سنگر تربیت دل‌هایی که قرار است آینده این سرزمین را بسازند.
همسرش وقتی از او می‌گوید، صدایش ترکیبی است از دلتنگی و غرور.
اشک و لبخند در چهره‌اش هم‌زمان می‌نشینند؛ چرا که او سال‌ها شریک زندگی مردی بود که زندگی را وقف دیگران کرد.
او از روزهایی می‌گوید که مسجد امام حسن مجتبی(ع) زنجان با حضور علی توری، رنگ دیگری داشت.
مسجد فقط جای نماز نبود؛ کلاس نقاشی، سیاه‌قلم، خیاطی، کیک‌پزی، برنامه‌های فرهنگی و جلسات صمیمی نوجوانان… همه زیر سایه همتی که از دل عاشق یک شهید برمی‌آمد، جان گرفته بود.
شهید توری، با همان آرامش و لبخند همیشگی، نوجوانان را چون فرزندان خودش می‌دید.
هیچ تفاوتی میان دختر و پسر نمی‌گذاشت؛ برای همه‌شان احترام قائل بود و همیشه می‌گفت: «هر کاری می‌کنید، فقط برای رضای خدا باشد.» همین یک جمله، عصاره زندگی‌اش بود.
برای همین است که امروز، بعد از شهادتش، وقتی همسرش به نوجوانان مسجد نگاه می‌کند، می‌بیند که همان حرف‌ها و آموزه‌ها مثل نهالی جوانه زده و در وجودشان به بار نشسته است.
روایت شهادتش، روایتی تلخ اما سربلند است.
او در یکی از عملیات‌ها، پس از روزها تلاش بی‌وقفه در سنگر دفاع از کشور، در بازگشت به شهر و دیارش، در اثر حمله هوایی دشمن صهیونیستی به آسمان پر کشید.
درست در لحظه‌ای که شاید خستگی بر تنش نشسته بود، تقدیرش این شد که جاودانه شود.
همسرش می‌گوید: «او هیچ‌گاه خود را برای دنیا نمی‌خواست.
حتی وقتی در کنار خانواده بود، دلش برای مسجد و بچه‌ها پر می‌کشید.
برایش مهم نبود نامش کجا ثبت می‌شود، مهم این بود که نوجوانی به بیراهه نرود، یا دختری به ارزش خودش پی ببرد، یا پسری یاد بگیرد احترام پدر و مادرش را نگه دارد.»
امروز، دلتنگی برای شهید توری در زنجان تنها در دل یک خانواده نیست.
هر نوجوانی که پای درس‌ها و توصیه‌های او نشسته بود، هر مادری که دخترش را به کلاس‌های مسجد فرستاده بود، هر پدری که پسرش را در جلسات فرهنگی او دیده بود، سهمی از این دلتنگی دارد.
او فقط یک همسر و یک پدر معنوی برای فرزندان مسجد نبود؛ او معلم اخلاق، خادم مسجد، رزمنده میدان، و عاشق بی‌ادعای مردم بود.
شاید جسمش امروز در میان ما نباشد، اما حضورش در همه جا حس می‌شود؛ در خنده نوجوانانی که راهش را ادامه می‌دهند، در اشک‌هایی که همسرش شبانه‌روز برایش می‌ریزد، در دعای پدر و مادری که فرزندشان را فدای خاک وطن کرده‌اند.
شهید توری رفته است، اما حقیقتاً «رفته‌ایم، تا بمانید» معنای زنده‌ای در زندگی او داشت.
او رفت تا نور بماند، تا ایمان در دل‌ها زنده بماند، تا زنجان و ایران پر از قهرمانانی تازه شود.
شهید علی توری، یکی از این ستارگان پرفروغ است که اوایل تیرماه امسال بر اثر حمله هوایی وحشیانه رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.
شهید توری نامش با مسجد و فعالیت‌های فرهنگی جوانان در زنجان گره خورده است.
وی عضو پایگاه هوافضای سپاه زنجان بود.
خانم ذوالقدر همسر این شهید والامقام، در گفت‌وگویی صمیمی با خبرنگار تسنیم، از سال‌ها تلاش بی‌وقفه همسرش در مسجد امام حسن مجتبی (ع) مجتمع رضوان و تأثیر عمیق او بر نوجوانان شهر روایت کرد.
خانم ذوالقدر، همسر شهید علی توری، با صدایی آکنده از دلتنگی و افتخار، فعالیت‌های همسر شهیدش را تشریح کرد.
وی که خود پا به پای شهید در این مسیر همراه بوده است، گفت: همسر شهیدم عضو هیئت امنای مسجد امام حسن مجتبی (ع) بودند، فرمانده پایگاه و مسئول کانون فعالیت‌های گسترده مسجد؛ کار ما در مسجد فقط معطوف به قشر خاصی نبود، اما اصل فعالیت‌های ما بر روی نوجوانان متمرکز بود؛ هم برای دختران و هم برای پسران برنامه‌هایی برگزار می‌کردیم.
وی ادامه داد: کلاس‌های متنوعی از سیاه قلم و نقاشی گرفته تا فعالیت‌های مناسبتی مختلف در مسجد داشتیم.
علاوه بر این‌ها، کارگاه خیاطی و کیک‌پزی نیز فعال بود که مسئولیت تمامی این کارها بر عهده شهید توری بود و من هم همیشه در کنار ایشان بودم.
همسر شهید توری از مشخصات همسرش نیز گفت: ایشان متولد سال 65 بودند و تقریباً 39 سال داشتند.
در هوافضای سپاه فعالیت می‌کردند و پس از اتمام یکی از عملیات‌ها، در مسیر بازگشت به زنجان به شهادت رسیدند.
ذوالقدر با اشاره به گستردگی فعالیت‌ها و خاطرات فراوان شهید، تأکید کرد: خاطرات زیادی از ایشان به جا مانده، اما ارزشی که به نوجوانان قائل بودند، برای ما بسیار جالب بود.
آن ارزش‌گذاری که هم به دختران و هم به پسران نوجوان می‌دادند، واقعاً کم‌نظیر بود؛ جالب‌تر از آن، صحبت‌هایی بود که با این نوجوانان در جلسات و برنامه‌های مختلف انجام می‌دادند.
وی با بغضی در گلو افزود: الان بعد از شهادت ایشان، من به وضوح می‌بینم که همه آن صحبت‌ها و آموزه‌ها، ذره ذره در بچه‌ها نمود پیدا کرده است و دقیقاً همان برنامه‌ها را در زندگی‌شان اجرا می‌کنند.
همسر شهید توری به یکی از مهمترین توصیه‌های شهید اشاره کرد و گفت: همیشه به من و سایر بچه‌های مجموعه می‌گفتند: هر کاری که می‌کنی، برای رضای خدا باشد.
مبادا رضای مردم یا رضای شخصی خودت را در آن دخیل بدانی؛همچنین خیلی بر قدر دانستن خود، چه به عنوان یک دختر و چه به عنوان یک پسر خانواده، تأکید داشتند.
احترام به پدر و مادر نیز از مهمترین آموزه‌های ایشان بود و می‌گفتند: هر چه داریم، از دعای خیر پدر و مادر است؛این‌ها بزرگترین چیزهایی بود که ما از شهید توری در مجموعه فعالیت‌هایمان می‌دیدیم.
انتهای پیام/.