بدرقه بهمن رجبی؛ صدای معترض تنبک ایران خاموش شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیکر بهمن رجبی، نوازنده و مدرس پیشکسوت تنبک که 19 شهریور 1404 در 86 سالگی درگذشت، امروز دوشنبه 24 شهریور با بدرقه جمعی از بزرگان موسیقی از خانه هنرمندان ایران به خانه ابدی در قطعه 301 بهشت زهرا (س) تشییع شد.
چهره‌های حاضر در مراسم
آیین تشییع با حضور چهره‌هایی چون کیهان کلهر، حمیدرضا نوربخش، علی‌اکبر شکارچی، حسین علیشاپور، فربد یدالهی، شروین مهاجر، امیر اثنی‌عشری و جمعی دیگر از هنرمندان عرصه موسیقی برگزار شد.
در آغاز، قطعاتی از تنبک‌نوازی زنده‌یاد رجبی پخش شد و سپس دوستان و شاگردان او به سخنرانی پرداختند.
روایت‌ها و سخنان
مرتضی اعیان: «از دهه 50 با بهمن رجبی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی آشنا شدم.
همکاری‌ها و گفت‌وگوهای فراوانی درباره شیوه‌های تنبک‌نوازی داشتیم.
او تجربیات ارزشمندی بر جای گذاشت.»
علی‌اکبر شکارچی: «ای کاش پیش از مرگ او را می‌دیدم.
رجبی هنرمندی وسواس‌مند و دقیق بود که خدمات بزرگی به موسیقی ایران کرد.
افسوس که وصیت‌نامه‌اش غم‌انگیز بود.
آرزو داشتم تنبک‌نوازان در مراسمش به یاد او بنوازند، همان‌گونه که دوست دارم پس از مرگم کمانچه‌نوازی در مراسمم طنین‌انداز شود.»
پیمان سلطانی: «رجبی انسانی تنها بود اما نگاهی عمیق به فرهنگ و موسیقی داشت.
گاهی سخنانش در جامعه موسیقی درست درک نمی‌شد.
اختلاف‌هایی با علیزاده و مشکاتیان داشت که بارها تلاش کردم این سه هنرمند را دور هم جمع کنم.
متاسفانه مشکاتیان که فوت کرد و فرصت نشد، ولی دیدارهایی بین رجبی و علیزاده ترتیب دادم و آنها برخورد بسیار خوبی با هم داشتند.
متاسفانه بدخواهانی دورِ رجبی بودند که نمی‌خواستند او حضوری فعال در عرصه موسیقی داشته باشد.
این بدخواهان اطلاعات غلطی از موسیقی به رجبی می‌دادند.»
مصطفی محرمی: «استاد رجبی برای شاگردانش میراثی از اندیشه و وفاداری به هنر برجای گذاشت.
بیش از نوازندگی، درس پایبندی به عقیده و راهی روشن به ما آموخت.»
میراث رجبی
بهمن رجبی متولد بهمن 1318 در رشت بود و از دهه 50 فعالیت حرفه‌ای خود را در حوزه تنبک‌نوازی آغاز کرد.
او علاوه بر نوازندگی، نویسنده و محقق موسیقی نیز بود و کتاب‌های آموزشی ارزشمندی همچون «آموزش تنبک» (دوره‌های ابتدایی تا عالی) و «تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف» را منتشر کرد.
رجبی در تک‌نوازی و دونوازی تنبک نوآوری‌های مهمی داشت؛ از جمله افزودن 11 نوع ریز به تکنیک‌های این ساز و گسترش ریتم‌های مطربی.
آثارش در آلبوم‌های شاخصی چون «سواران دشت امید» (حسین علیزاده) و «گلچین یک و دو» (رضا شفیعیان) ماندگار شد.
بدرقه و خاکسپاری
پیکر این هنرمند پس از مراسم در قطعه 301 بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
مراسم با اجرای قطعه‌ای توسط پارسا حسندخت و حضور فرزندان او، بابک و مزدک رجبی، پایان یافت.
زنده‌یاد بهمن رجبی نه تنها به عنوان نوازنده‌ای صاحب‌سبک بلکه به عنوان معلمی سخت‌گیر، مؤلفی پرکار و اندیشمندی مستقل، بخشی مهم از تاریخ موسیقی ایران را شکل داد.
بدرقه باشکوه او نشان داد که میراث مکتب تنبک‌نوازی رجبی همچنان زنده خواهد ماند و در نسل‌های آینده ادامه خواهد یافت.
انتهای پیام/