تحلیل‌گر اسرائیلی: نتانیاهو مسئول شکست عملیات دوحه است - تسنیم

به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، دانا بان لوزان، تحلیل‌گر اسرائیلی در روزنامه یدیعوت آحارانوت نوشت: بعد از گذشته حدود یک هفته از عملیات تهاجم به دوحه قطر تبعات و مشکلات آن همچنان ادامه دارد و پرسش های زیادی را هم همچنان باقی نگه داشته است.
این تهاجم چند کشته و زخمی به همراه داشت؟
چه کسی انجام این تهاجم را لو داده بود؟
آیا اسرائیل احتمال اینکه ترامپ این مسئله را به اطلاع قطری‌ها رسانده باشد را بررسی می‌کند؟
چطور شد ناگهان مسئولین حماس سر از یک ساختمان دیگر در آوردند؟
سوای این پرسش‌های بی پاسخ یک مسئله غیر قابل درک در این میان وجود دارد، چگونه چنین تصمیم خارج از عرفی آنهم در مکانی که می‌تواند شرایط را برای ما بغرنج تر کند، گرفته می‌شود؟
چرا این کار دقیقا در غیر مناسب‌‌ترین شرایط انجام شد؟
این پرسش و علامت‌های سئوال دیگری که منجر به آن شد که اسرائیل در شرایط بغرنج تری قرار بگیرد.
این تحلیل‌گر که روزنامه عبری وی را روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر، کارشناس ارشد روان‌شناسی اجتماعی و سیاسی و دانشجوی دکترای سیاست‌گذاری در دانشگاه عبری معرفی کرده، در ادامه افزود، راستی چطور شد نخست وزیر فورا مسئولیت این اقدام را به عهده گرفت؟
از کی او داوطلب گردن گیری چنین اقداماتی شده است؟
گرچه او معمولا به دنبال به عهده گرفتن مسئولیت اقداماتی بود که با موفقیت همراه می‌شد.
او در ادامه نوشت: شاید تصمیم‌گیری مهم‌ترین وظیفه مسئول ارشد باشد و داستان حمله به قطر به دلایل و پرسش‌های فراوان، تصمیمی غیرمنطقی به نظر می‌رسد.
مگر اینکه خود حمله، موفق یا ناموفق، هدف اصلی باشد.
حتی در حمله به قدس نیز، وقتی نتانیاهو به صحنه رسید، امر غیرمنطقی جلوه می‌کرد.
از کی تا به حال نتانیاهو برای حضور در یک رویداد حساس چنین عجله دارد، در حالی که واضح است حضور او در آنجا، مسئولیت را متوجه او کرده و او را به‌دلیل نداشتن راه‌حل در مضان اتهام قرار می دهد.
در حالی که راست‌گرایی کاملاً در تأمین امنیت شکست خورده است.
تداوم جنگ، فشار سنگینی بر نیروهای متمرکز در غزه وارد می‌کند و اکنون عملیات جنگی جدید از کرانه باختری در راه است.
نتانیاهو که دو سال است از «نیر عوز» بازدید نکرده، ناگهان در محل حمله ظاهر می‌شود.
از کی تا به حال یک مسئول عالی رتبه شخصاً در صحنه یک حادثه حاضر می‌شود؟
نتانیاهو نه‌تنها به حمله بسنده نکرد، بلکه زحمت پاسخ‌ دهی را نیز بر عهده گرفت و البته در زمانی حساس و غیرمنطقی، بار دیگر علیه دیوان عالی به شکل تحریک‌آمیز سخن گفت.
به هر شکل این امر تصادفی نبود، بلکه علتی داشت.
و زمانی که بعداً به ما خبر کشته‌شدن چهار سرباز را دادند، روزی بود که روحیه ما به‌عنوان یک اسرائیلی کاملاً فرو ریخت.
نتانیاهو چه کرد؟
به ما پاسخ داد: حمله به قطر، و این گونه عزادارمان کرد.
روز بعد، به نظر می‌رسید نتانیاهو از ما انتقام گرفت و میان دو واقعه ارتباط برقرار کرد.
بلافاصله پس از اطلاع ما از عملیات تهاجم به قطر، توضیح داد که این حمله در پاسخ به عملیات قدس و کشته ‌شدن چهار سرباز در غزه صورت گرفته است.
دلایل متعدد و واضحی برای حمله به رهبران حماس وجود دارد و نیازی به دلیل دیگری نیست.
اما نتانیاهو احساس نیاز به ارائه توجیه پیدا کرد.
او می‌دانست که زمان‌بندی حساس است و مشکل اساسی در مورد خود مکان و توافق وجود دارد.
همان‌طور که شماری از مقامات امنیتی و نظامی به او هشدار داده بودند که به فردی که با او در حال مذاکره است حمله نکند.
نکته: او از اینکه بدانیم مخالفانی داشته و خودش تصمیم‌گیرنده بوده، نترسید.
می‌خواست بدانیم که او تصمیم‌گیرنده بوده و مسئولیت با اوست.
وگرنه چرا حمله می‌کرد و چرا آن را به‌وضوح توضیح می‌داد؟
علاوه بر این، شمار قابل توجهی از تحلیل‌گران و خبرنگاران در استودیوها بر این نکته تأکید کردند که نتانیاهو با نادیده گرفتن هشدارهای نهاد امنیتی و اطلاعاتی، تصمیم خود را گرفته است.
بنابراین، موفقیت یا شکست آن، مسئولیت انحصاری اوست.
به نظر من دقیقاً همین چیزی بود که نتانیاهو می‌خواست: او دقیقا می خواست تا همگان از هر دو طرف به این اطمینان برسند که او هیچ ارتباطی با قطر ندارد.
او حاضر است در آنجا حمله کند، صرف‌نظر از نتیجه‌ای که این تهاجم در پی داشته باشد فقط با این هدف که «قطر-گیت»، به نامش نوشته نشود.
حتی پس از اینکه چند روز بعد مشخص شد حمله موفق نبوده، نتانیاهو همچنان مسئولیت کامل آن را بر عهده می‌گیرد.
آیا واقعاً مسئولیت شکست عملیات را می‌پذیرد؟
واقعاً؟
چگونه ممکن است؟
این تنها در یک شرایط ممکن است: از دیدگاه او، مسئولیت را می‌پذیرد چون آنچه به دنبالش بود و خواسته اش از این اقدام بود محقق شده است.
بنابراین نتانیاهو پایان جنگ را چند روز، اگر نه چند هفته، به تعویق انداخت و همه را علیه اسرائیل متحد کرد.
چه کسی به عادی‌سازی روابط نیاز دارد وقتی می‌تواند به زندگی غیرعادی خود در اینجا ادامه دهد؟
آیا حمله موفق بود یا نه؟
آیا بر توافق تأثیر می‌گذارد یا نه؟
چه کسی اهمیت می‌دهد؟
برای نتانیاهو، نتیجه حمله واقعاً مهم نیست.
خود حمله هدف بود.
وگرنه چرا بلافاصله آن را به عملیات قدس مرتبط می‌کرد؟
چرا به‌عنوان تنها تصمیم‌گیرنده مسئولیت را بر عهده می‌گرفت؟
و چرا بلافاصله پس از اطلاع از شکست، این‌گونه رفتار می‌کرد؟
انتهای پیام/