ابتلای نتانیاهو به مازوخیسم
نتانیاهو اندک اندک نشانه های ابتلای خود و همراهانش به مازوخیسم را در رفتارهای داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای خود نمایان ساخته و همین مسئله، منجر به نگرانی و وحشت سیاستمداران صهیونیست شده است.
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- نخست‌وزیر منفور رژیم صهیونیستی دوران سیاهی را سپری می‌کند.
حمله اخیر صهیونیست‌ها به محل برگزاری نشست سران حماس در دوحه، نقطه آشکارساز فقدان تعادل ذهنی -روانی حداقلی نتانیاهو، بن‌گویر و اسموتریچ محسوب می‌شود.
هرچند تعمیم قواعد و الگوواره‌های رایج در حوزه اعصاب و روان به عالم سیاست چندان مرسوم نیست، اما اتفاقاً در قبال اعضای کابینه کنونی رژیم صهیونیستی این موضوع تا حد زیادی صادق و معمول است!
واقعیت امر این است که نتانیاهو اندک‌اندک نشانه‌های ابتلای خود و همراهانش به مازوخیسم را در رفتارهای داخلی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای خود نمایان ساخته و همین مسئله، منجر به نگرانی و وحشت سیاستمداران صهیونیست (و حتی برخی اعضای حزب لیکود) شده است.
مازوخیسم در علم روان‌شناسی تعریف چندان پیچیده‌ای ندارد و از آن به "خودآزاری" تعبیر می‌شود.
این بحران روانی زمانی به نقطه اوج خود می‌رسد که شخص از عمد به خود آسیب برساند.
در برخی موارد شدت آسیبی که به خود وارد می‌کنند ممکن است به‌صورت تصادفی موجب خودکشی و مرگ فرد شود.
نتانیاهو در ماه‌های نخست جنگ غزه بر روی سه هدف اصلی خود یعنی "نابودی حماس"، "آزادی اسرای صهیونیست بدون انعقاد پیمان آتش‌بس" و "اشغال کامل نوار غزه "متمرکز بود.
او دیوانه‌وار و وحشیانه ده‌ها هزار زن و کودک بی‌گناه فلسطینی را به شهادت رساند و حتی دامنه جنگ را به دیگر نقاط منطقه گسترش داد.
نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بقای حداقلی خود را در فرامتنی به نام "جنگ" جست‌وجو می‌کرد و دیگر هیچ!
اما اکنون، با گذشت نزدیک به دو سال از وقوع عملیات طوفان‌الاقصی شاهد عدم تحقق اهداف تعیین شده از سوی نتانیاهو هستیم.
در چنین شرایطی "جنون حداکثری" بر "عقلانیت حداقلی" در تل‌آویو غلبه یافته و صهیونیست‌ها را وادار به آسیب زدن به خود کرده است.
آنچه نتانیاهو و همراهانش اکنون هدف قرار می‌دهند، موجودیت رژیم اشغالگر و منحوس صهیونیستی است.
بسیاری از جامعه‌شناسان و سیاستمداران صهیونیست معتقدند که "نفرت داخلی" تبدیل به خمیرمایه و نقطه ثقل مناسبات "اسرائیل پسا جنگ" شده و خواهد شد و همین مسئله کافیست تا روند سقوط رژیم صهیونیستی شتاب بیشتری به خود بگیرد.
اکثر انتقاداتی که به نتانیاهو و توسط افرادی مانند اولمرت، نفتالی‌بنت، بنی‌گانتز و دیگران وارد می‌شود ناظر بر همین خودزنی گسترده و عمیق است.
آنها نگران هستند که روزی تبعات زخم‌ها و جراحاتی که مثلث "موساد-ارتش-کابینه" در تل‌آویو بر پیکره نیمه‌جان رژیم صهیونیستی وارد می‌سازند تبدیل به ضربه‌ای کاری شود که مرگ قطعی این رژیم را تضمین کند.
البته این نگرانی به‌زودی تعبیر خواهد یافت.
در آن زمان اساساً نتانیاهو، بن‌گویر و اسموتریچ وجودی خارجی ندارند که بخواهند از خود و راهبردهایشان در دوران پساطوفان‌الاقصی کمترین دفاعی صورت دهند.
زمان وارد آمدن ضربه‌ای کاری به موجودیت رژیم اشغالگر قدس توسط خود صهیونیست‌ها لحظه به لحظه نزدیک‌تر می‌شود.
انتهای پیام/
