داستان یک بازگشت؛ از نیمکت سیتی تا قلب تافی‌ها - تسنیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در تابستان 2021، باشگاه منچسترسیتی با پرداخت مبلغ سنگین 117.5 میلیون یورو جک گریلیش را از استون‌ویلا به خدمت گرفت؛ انتقالی که بسیاری آن را بیش از حد و غیرمنطقی تلقی کردند.
آیا بیش از ارزش واقعی پرداخت شد؟
بله.
آیا گریلیش به ستاره بی‌چون‌وچرای تیم پپ گواردیولا تبدیل شد؟
احتمالاً نه؛ چرا که درخششی که از او انتظار می‌رفت، بیشتر در بازیکنانی چون فیل فودن یا رحیم استرلینگ دیده شد.
نگاهی به آمارها کافی‌ است: گریلیش در 157 بازی، 17 گل و 23 پاس گل ثبت کرد؛ در حالی‌که فودن در 320 بازی، 100 گل و 61 پاس گل و استرلینگ در 339 بازی، 131 گل و 86 پاس گل به جای گذاشته‌اند.
با این حال، جک در تیم پپ بی‌فایده نبود؛ به‌ ویژه در فصل سه‌گانه، زمانی که بیش از 3500 دقیقه در زمین حضور یافت و در بسیاری از بازی‌های حساس تأثیرگذار بود.
گواردیولا همواره از توانایی‌های تکنیکی او، خصوصاً دریبل‌های غیرقابل پیش‌بینی، حفظ توپ و جذب مدافعان، تمجید می‌کرد.
در کنار آن، از حرفه‌ای‌گری او نیز سخن می‌گفت؛ چیزی که شاید برای بسیاری با تصویری که از جک در ذهن داشتند، همخوانی نداشت.
پپ در بهار 2023 گفت: من تحت تأثیر قرار گرفتم.
ما ساعت 6 صبح به زمین تمرین رسیدیم و او پیش از همه اینجا بود؛ در حال گذراندن دوره توانبخشی، فقط برای اینکه آماده باشد، اگر تیم به او نیاز پیدا کرد.
با وجود این، جایگاه گریلیش در تیم به تدریج تضعیف شد.
در فصل گذشته، مجموع دقایق حضور او در میدان تنها 1521 دقیقه بود که تنها 715 دقیقه آن در لیگ برتر ثبت شد؛ رتبه هفدهم از نظر دقایق بازی در تیم.
مصدومیت‌های متوالی، افت بدنی و افزایش رقابت در پست او باعث شد حتی در مقاطعی، پپ از سر ناچاری جک را به مرکز میدان منتقل کند.
تغییرات در سیتی در راه بود.
خود گواردیولا در ماه ژوئن به صراحت به این مسئله اشاره کرد.
در ماه ژوئیه، منچسترسیتی بدون گریلیش به جام جهانی باشگاه‌ها رفت.
جک به صورت انفرادی تمرین می‌کرد و عملاً در لیست فروش قرار گرفته بود.
در همین زمان، دیوید مویس، سرمربی اورتون برای جذب او شخصاً وارد عمل شد.
شیوه جذب او چنان قاطع و مؤثر بود که جک حتی به پیشنهادهای دیگر مانند تاتنهام و ناپولی فکر هم نکرد؛ پیشنهادهایی که می‌توانستند او را دوباره به جمع مدعیان قهرمانی بازگردانند یا حتی به همکاری دوباره با کوین دی‌بروین منجر شوند.
حتی برخی‌ها احتمال پیوستن او به سری A را بیشتر از اورتون می‌دانستند اما اشتباه کردند.
در لیورپول، جک دوباره به همان جایگاهی رسید که سال‌ها پیش در استون‌ویلا داشت: نفر اول، بازیساز اصلی، بازیکنی آزاد برای خلاقیت.
در هفته اول، او تنها 19 دقیقه مقابل لیدز بازی کرد.
تیم در حمله ضعیف ظاهر شد و حتی یک پنالتی به حریف داد تا بازی با شکست حداقلی به پایان برسد.
اما پس از آن، نمایشی درخشان از گریلیش رقم خورد؛ ابتدا مقابل برایتون.
در آن بازی، او تقریباً در همه جنبه‌های هجومی تیم نقش داشت.
4 دریبل موفق از 5 تلاش، دو پاس گل دیدنی؛ یکی سانتر به تیرک که ایلیمان اندیای آن را به گل تبدیل کرد و دیگری پاس بیرون محوطه برای جیمز گارنر که با ضربه‌ای دقیق گل دوم را ثبت کرد.
نتیجه: پیروزی 2 بر صفر مقابل مرغ‌های دریایی.
در بازی بعد مقابل ولورهمپتون، گریلیش دوباره درخشان ظاهر شد.
او در آغاز بازی، پاس زیبایی از ویتالی میکولنکو دریافت کرد و با سانتری نرم، بتو را در موقعیت گل قرار داد.
اگرچه ولوز گل تساوی را زد، اما جک دوباره درخشید.
پاس مخفی به دوزبری هال، سپس مشارکت در پاس گل دوم؛ 5 دریبل موفق از 8، دقت پاس 92٪ (33 از 36) و در مجموع یکی از بهترین نمایش‌های فصل برای یک وینگر.
اگرچه هنوز برای قضاوت نهایی زود است، اما اورتون فعلاً تنها از لیورپول و چلسی پایین‌تر است.
جک هم دست به رکوردشکنی زده: نخستین بازیکن تاریخ اورتون که در دو بازی پیاپی لیگ برتر، دو پاس گل می‌دهد.
در حالی که در دو فصل گذشته با پیراهن سیتی، تنها دو پاس گل بیشتر داده بود.
نکته قابل توجه دیگر، آمار گل‌های مورد انتظار گریلیش است که فقط 1.65 بوده، اما 4 پاس گل داده است؛ آماری که نشان می‌دهد او فراتر از انتظار ظاهر شده است.
اکنون در میان بهترین پاسورهای لیگ، پنج بازیکن با 2 پاس گل قرار دارند؛ در حالی که جک با 4 پاس گل صدرنشین است و منطقی‌ست که نامزد عنوان بازیکن ماه شود.
پپ گواردیولا نیز در تمجید از گریلیش گفته: برای جک، خانواده‌اش و آینده‌اش بهترین‌ها را آرزو دارم.
در مورد کیفیت‌هایش تردیدی ندارم.
سه‌گانه بدون او ممکن نبود.
اما هر فصل یک رقابت است.
تنها دلیل نیمکت‌نشینی‌اش من بودم، نه او.
مویس نیز ارزیابی متواضعانه‌ای دارد: گریلیش حتی از آنچه انتظار داشتم بهتر است.
او فقط کمی عشق و درک نیاز داشت.
حالا زمان بازی بیشتری دارد، چون خودش خواسته.
او باید بازی کند، تأثیرگذار باشد، و به‌ نظر می‌رسد که در حال انجام این کار است.
ارلینگ هالند هم با شوخی گفت: «جک دی‌بروین دوباره برگشته!»
هواداران اورتون هم به‌شدت از او استقبال کرده‌اند.
زمانی که جک پس از بازی به سمت سکوها رفت و پیراهنش را داد، با آغوشی گرم روبرو شد.
جک نیز بارها به‌ صورت غیرمستقیم به شرایط گذشته‌اش در سیتی کنایه زده است.
مثلاً تصویری از یک تیتر خبری منتشر کرد که می‌گفت برای اولین‌بار در یک سال، سه بازی پیاپی انجام داده و زیر آن نوشت: «خیلی خوب.» یا در مصاحبه‌ای گفت: «شاید در چند سال گذشته آن‌طور که باید از فوتبال لذت نمی‌بردم.
خانواده‌ام گاهی این را به من گوشزد می‌کردند.
حالا دوباره آن احساس را دارم؛ همان شور و شوق صبح مسابقه.
فقط می‌خواهم از بازی لذت ببرم.
فکر می‌کنم امروز این را نشان دادم.»
او همچنین افزود: در کنار دی‌بروین بودن، درس‌های زیادی به من داد.
پاس گل دادن همان‌قدر مهم است که گل زدن.
امروز حس آزادی بیشتری داشتم؛ توانستم ریسک کنم، آزادانه بازی کنم و از عملکردم راضی‌ام.
آخرین‌بار که 90 دقیقه کامل بازی کردم، احتمالاً ماه آوریل یا مارس بود؛ یعنی حدود چهار یا پنج ماه پیش.
اورتون می‌تواند با پرداخت 57.5 میلیون یورو، قرارداد این وینگر را دائمی کند.
در ابتدا این انتقال تصمیمی بحث‌برانگیز بود اما حالا، جک در حال اثبات این است که آنچه دیگران «ریسک» می‌نامیدند، در حقیقت «فرصت» بود.
انتهای پیام/