وقتی بلدوزر صهیونی از روی راشل رد شد!

به گزارش مشرق، کتاب «می‌خواهم تنها بمانم» که توسط انتشارات معارف منتشر شده، مجموعه‌ای از دست‌نوشته‌ها، یادداشت‌ها و نامه‌های «راشل کوری» فعال حقوق بشر آمریکایی است.
این اثر شامل متون شخصی و ایمیل‌های راشل است که خانواده‌اش آن‌ها را جمع‌آوری کرده و پس از سال‌ها نگهداری، در اختیار مخاطبان قرار داده‌اند.
انتشار این کتاب، فرصتی ارزشمند برای درک دیدگاه‌ها و تجربه‌های فردی راشل کوری فراهم می‌کند؛ او در زمان حضورش در نوار غزه با واقعیت‌های میدانی فلسطین مواجه شد و سرنوشتش با این منطقه گره خورد.
«می‌خواهم تنها بمانم» تنها روایت زندگی روزمره یک خبرنگار نیست، بلکه مجموعه‌ای است که میان نوشته‌های شخصی و مستندات اجتماعی قرار می‌گیرد.
در این کتاب، نامه‌ها و یادداشت‌هایی از دوران نوجوانی و جوانی راشل کوری گردآوری شده که روند شکل‌گیری اندیشه‌های او را به تصویر می‌کشد.
بخشی از این نوشته‌ها به تجربه‌هایش در مدرسه و دانشگاه مربوط است، بخشی به فعالیت‌های اجتماعی و سفرهایش اختصاص یافته و برخی نیز بیانگر دغدغه‌های شخصی و احساسی او هستند.
این کتاب با کنار هم گذاشتن این متون نشان می‌دهد چگونه یک فعال اجتماعی، هنرمند و نویسنده جوان به تدریج درک خود را از مسائل انسانی و اجتماعی توسعه می‌دهد و سرانجام تصمیم می‌گیرد حضور مستقیم در منطقه بحرانی غزه را انتخاب کند.
راشل کوری در سال‌های جوانی به فعالیت‌های هنری و ادبی علاقه‌مند بود و همزمان دغدغه‌های اجتماعی عمیقی داشت.
او علاوه بر نوشتن و نقاشی، به عنوان داوطلب در زمینه‌های اجتماعی فعالیت می‌کرد.
یادداشت‌های شخصی او نشان می‌دهد که چگونه نگاهش به مسائل انسانی و جهانی به مرور تغییر کرد و از یک هنرمند علاقه‌مند به ادبیات و شعر، به فردی با دغدغه‌های بین‌المللی تبدیل شد.
این تغییر مسیر باعث شد تا در سال ۲۰۰۳ به نوار غزه سفر کند؛ سفری که علاوه بر تجربه‌های تازه، سرنوشت او را نیز رقم زد.
در نخستین روزهای حضورش در رفح، کوری با فعالان خارجی دیگری همراه شد که تلاش داشتند با روش‌های مسالمت‌آمیز مانع تخریب خانه‌های فلسطینیان توسط ارتش اسرائیل شوند.
این همراهی نقطه آغاز دوره‌ای کوتاه اما پرماجرا در زندگی او بود.
راشل کوری در ژانویه ۲۰۰۳ به غزه رفت و در مدت کوتاه اقامتش در رفح، شاهد شرایط دشوار مردم فلسطین بود.
او در نوشته‌های خود به واقعیت‌هایی اشاره می‌کند که هیچ گزارشی در رسانه‌های غربی قادر به بازتاب کامل آن نیست.
به گفته خودش، تنها با حضور میدانی می‌توان عمق بحران را به درستی فهمید.
حادثه اصلی در شانزدهم مارس ۲۰۰۳ اتفاق افتاد؛ روزی که کوری برای جلوگیری از تخریب خانه یک داروساز فلسطینی، مقابل بولدوزر ارتش اسرائیل ایستاد.
او جلیقه نارنجی رنگی به تن داشت تا به وضوح دیده شود، اما بولدوزر از روی او عبور کرد و جانش را گرفت.
این حادثه واکنش‌های گسترده‌ای در سطح بین‌المللی برانگیخت و خبر مرگ او مدت‌ها در رسانه‌ها و افکار عمومی بازتاب یافت.
راشل کوری در ژانویه ۲۰۰۳ به غزه رفت و در مدت کوتاه اقامتش در رفح، شاهد شرایط دشوار مردم فلسطین بود.
او در نوشته‌های خود به واقعیت‌هایی اشاره می‌کند که هیچ گزارشی در رسانه‌های غربی قادر به بازتاب کامل آن نیست.
به گفته خودش، تنها با حضور میدانی می‌توان عمق بحران را به درستی فهمید.
حادثه اصلی در شانزدهم مارس ۲۰۰۳ اتفاق افتاد؛ روزی که کوری برای جلوگیری از تخریب خانه یک داروساز فلسطینی، مقابل بولدوزر ارتش اسرائیل ایستاد.
او جلیقه نارنجی رنگی به تن داشت تا به وضوح دیده شود، اما بولدوزر از روی او عبور کرد و جانش را گرفت.
این حادثه واکنش‌های گسترده‌ای در سطح بین‌المللی برانگیخت و خبر مرگ او مدت‌ها در رسانه‌ها و افکار عمومی بازتاب یافت.
پس از کشته‌شدن راشل کوری، خانواده‌اش پرونده‌ای را به دادگاه‌های اسرائیل ارائه دادند، اما دادگاه عالی اسرائیل مسئولیت این حادثه را متوجه ارتش ندانست و شکایت خانواده رد شد.
والدین او سپس به مراجع قضایی آمریکا مراجعه کردند، اما در آنجا نیز با موانع سیاسی و دیپلماتیک روبه‌رو شدند.
بسیاری از نهادهای حقوق بشری این پرونده را نمونه‌ای از چالش‌های پیش‌روی فعالان صلح‌طلب و محدودیت‌های حقوقی در برابر حمایت‌های گسترده سیاسی و نظامی ایالات متحده از اسرائیل دانستند.
در کتاب «می‌خواهم تنها بمانم»، بخشی از نامه‌های شخصی کوری پیش از حادثه ذکر شده است.
در یکی از این نامه‌ها که خطاب به خانواده‌اش نوشته، می‌گوید هیچ گزارش دانشگاهی یا رسانه‌ای نمی‌تواند شرایط واقعی مردم فلسطین را به‌درستی توصیف کند، مگر آنکه فرد به‌طور مستقیم در این منطقه حضور داشته باشد.
این نوشته‌ها نشان می‌دهد که راشل آگاهانه خطر را پذیرفته و با وجود همه تهدیدها، بر حضور خود در میان مردم فلسطین تأکید داشته است.
کتاب «می‌خواهم تنها بمانم» تنها از نظر محتوای انسانی و اجتماعی اهمیت ندارد، بلکه از منظر ادبی نیز اثری برجسته محسوب می‌شود.
این کتاب ترکیبی است از روایت شخصی، گزارش‌های میدانی و بازتاب‌های هنری.
برخلاف بسیاری از آثار مستند که صرفاً به ثبت رویدادها می‌پردازند، نوشته‌های راشل کوری جنبه‌ای احساسی و درونی نیز دارند که به آن‌ها عمقی متفاوت و منحصر به فرد می‌بخشد.
در این اثر، خواننده با فردی مواجه می‌شود که همزمان هنرمند، شاعر، فعال اجتماعی و خبرنگار است و هر یک از این نقش‌ها در نوشته‌هایش به وضوح دیده می‌شود.
یادداشت‌های راشل فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با نگاهی متفاوت به مسائل خاورمیانه بنگرد؛ نگاهی که از دید یک شهروند غربی روایت شده است.
در حالی که بسیاری از آثار منتشرشده درباره فلسطین عمدتاً با رویکردی سیاسی یا رسانه‌ای نوشته می‌شوند، «می‌خواهم تنها بمانم» تمرکز خود را بر تجربه‌های فردی و انسانی قرار داده است.
این وجهه شخصی و نزدیک کتاب، به‌ویژه برای نسل جوان خوانندگان، جذابیت و محبوبیت ویژه‌ای دارد.
همچنین، این اثر فرصتی است برای روایت بخشی از تاریخ معاصر از منظر متفاوت؛ تاریخ فردی که به جای تحلیل‌های کلان سیاسی، روزمرگی‌ها و تجربه‌های شخصی خود را با زبانی ساده و گاه شاعرانه به تصویر کشیده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«شانزده مارس ۲۰۰۳ بود که خبری مثل بمب در دنیا ترکید: بلدوزرهای رژیم صهیونیستی از روی یک خبرنگار رد شدند!
راشل (ریچل) آلین کوری، یک خبرنگار جوان و فعال صلح‌طلب اهل واشنگتن بود.
او عضو جنبش اتحاد جهانی (ISM) بود که در طول انتفاضه الاقصی به عنوان یکی از فعالان این جنبش به نوار غزه رفت.
ریچل هنگامی که بلدوزر نیروهای رژیم صهیونیستی در نوار غزه قصد تخریب خانه‌های فلسطینیان را داشتند، قصد داشت راه بلدوزر را سد کند که توسط بلدوزر زیر گرفته و به طرز وحشتناکی کشته شد و تا مدت‌ها، خبر کشته‌شدن او، افکار عمومی را در جهان، جریحه‌دار کرده بود.
«می‌خواهم تنها بمانم»، داستان زندگانی راشل کوری از زبان خود اوست!
او شرح‌حال فعالیت‌ها و سفرهایش را به قلم خود و گاهی با نقاشی به تصویر کشیده‌است.
راشل، هنرمند، نویسنده و شاعر برجسته‌ای بود که خیلی‌ها تنها وجه خبرنگاری او را می‌شناسند.
محتوای این کتاب از نامه‌ها، ایمیل‌ها، کاغذهای مدرسه و مجله‌هایی به دست آمده‌است که به‌دست خود راشل یا مادرش در صندوقی جمع‌آوری و برای سال‌ها در انباری نگهداری شده بود.»
کتاب «می‌خواهم تنها بمانم» با ترجمه راحله سادات اعرابی، پرستو علیزاده و با شمارگان ۵۰۰ نسخه در ۲۸۷ صفحه و به بهای ۲۹۷ هزارتومان از سوی انتشارات معارف منتشر شده است.