پیامبر(ص) «تجلی اعظم» حضرت حق است/چقدر شبیه رسول‌الله هستیم؟ - تسنیم
پیامبر(ص) برترین و شریف ترین مظهر و جلوه همه اسمای الهی در عالم است و اسما و صفات پروردگار را به نیکوترین و کامل ترین شکل متجلی ساخته است. به همین دلیل، او را می توان «تجلی اعظم» حق دانست.
محمد فنایی‌اشکوری، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در قم با تبریک میلاد پیامبر اکرم حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) گفت: پیامبر خدا(ص) نه تنها انسان کامل، که کامل‌ترین انسان کامل و امام انسان‌های کامل است.
او برترین و شریف‌ترین مظهر و جلوه همه اسمای الهی در عالم است و اسما و صفات پروردگار را به نیکوترین و کامل‌ترین شکل متجلی ساخته است.
به همین دلیل، او را می‌توان «تجلی اعظم» حق دانست.
همه فضیلت‌ها و کمالات اخلاقی در وجود پیامبر(ص) به عالی‌ترین درجه جمع است به طوری که می توانیم هر فضیلتی را به ایشان نسبت دهیم.
وی افزود: خُلق او در چنان مرتبه ای است که خداوند آن را عظیم توصیف کرده است «اِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیم» (قلم/4).
شخصیت او تجسم ارزش‌های قرآنی است، چنان که گفته شد: «وکان خلقه القرآن».
اخلاق قرآن در او به صورت کامل عینیت یافته است.
اخلاق او کامل و تمام است و برای تتمیم و تکمیل اخلاق دیگران و به کمال رساندن مکارم اخلاق مبعوث شده است.
این پژوهشگر و استاد دانشگاه با بیان اینکه در میان همه فضایل بی‌نظیر پیامبر(ص)، دو ویژگی برجستگی و اهمیت خاصی دارد: یکی در ارتباط او با خدا و دیگری در ارتباط او با خلق، اظهار کرد: در ارتباط با خداوند، برجسته‌ترین ویژگی پیامبر (ص) «عبودیت» اوست.
خداوند در قرآن او را با وصف «عَبْدُهُ» می‌خواند.
وی اضافه کرد: عبودیت، بالاترین مقامی است که مخلوقی می‌تواند به آن دست یابد.
همه کمالات دیگر، در پرتو عبودیت و بندگی به دست می‌آیند.
هر اندازه موجودی به مقام عبودیت نزدیک‌تر باشد، به همان میزان از سایر کمالات بهره‌مند می‌شود و بدون عبودیت، هیچ فضیلت حقیقی تحقق نمی‌یابد.
پیامبر (ص) عبدِ خدا، مطیع محض او، عاشق و محبِ او و پرستنده راستینِ اوست، حتی رسالتش نیز مأموریتی است که از سوی خدا دریافت کرده و خود، عین اطاعت از فرمان الهی است.
فنایی‌اشکوری گفت: در ارتباط با خلق، ویژگی ممتاز پیامبر(ص) «رحمت للعالمین» بودن اوست.
او پیامبر رحمت و رسول مهربانی است و این مهربانی او عام و فراگیر است؛ شامل همه انسان‌ها و حتی تمامی موجودات می‌شود.
او مظهر رحمت رحمانی و رحیمی خداوند است.
این صفت برجسته، در حقیقت محصول و نتیجه همان مقام عبودیت است.
چون او عبدِ کامل خداست و خداوند «رحمان» و «رحیم» است، پیامبر(ص) نیز که متخلق به اخلاق الهی است، مظهر کامل رحمت خداوند می‌باشد.
رحمت او برای جهانیان، بازتاب و ثمره همان بندگی اوست و اوست که این صفت الهی را در عالم محقق می‌سازد.
پس می‌توان گفت: کمال پیامبر (ص) دو وجه دارد: در نسبت با خدا، «عبد» است و در نسبت با خلق، «رحمت» است.
این استاد فلسفه و عرفان تطبیقی در ادامه سخنانش با بیان شعر زیبای «شیر را بچه همی ماند بدو/ تو پیمبر چه میمانی بگو»، گفت: جا دارد از خود بپرسیم ما که از امت او و پیرو او هستیم چه بهره ای از عبودیت و رحمت او داریم؟
پیرو پیامبر(ص) می‌کوشد شبیه او شود، چنانکه خود فرمود: «أشْبَهُكُم بِی أحْسَنُكُم خُلقا»، شبیه‌ترین شما به من، خوش‌اخلاق‌ترین شماست.
بنابراین شاخصه امت راستین آن حضرت این است دارای دو صفت عبودیت و رحمت باشد.
وی در پایان سخنانش گفت:
به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
تو را در این سخن انکار کار ما نرسد
اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده‌اند
کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد
به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز
به یار یک جهت حق گزار ما نرسد
هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی
به دلپذیری نقش نگار ما نرسد
هزار نقد به بازار کائنات آرند
یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد.
انتهای پیام/
