جشنواره جوانان، باغی برای پرورش نهال‌های هنر ایران - تسنیم
احمد مازادی معتقد است که جشنواره هنرهای تجسمی جوانان مانند باغبانی است که به کاشت و پرورش نهال ها برای آینده ای سرسبز می پردازد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احمد مازادی هنرمند خوشنویس، با تأکید بر اهمیت جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، این رویداد را به باغبانی تشبیه کرد که با کاشت و پرورش نهال‌ها، آینده‌ای سرسبز می‌سازد.
او گفت: جشنواره نه‌تنها بستری برای کشف استعدادهای تازه است، بلکه فرصتی است برای فرهنگ‌سازی معاصر و حمایت مستمر از هنرمندان جوان.
احمد مازادی هنرمند خوشنویس و استاد کارگاه خوشنویسی سی ودومین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان درباره اهمیت جشنواره می‌گوید: «اجازه بدهید با یک مثال موضوع را روشن کنم.
تصور کنید باغبانی را که یک باغ دارد.
این باغ ممکن است درختان مثمر یا غیرمثمر داشته باشد، اما او مدام در حال کاشت نهال است و آن‌ها را پرورش می‌دهد تا به بار بنشینند.
اگر روزی این باغبان دست از نهال‌کاری بردارد، قطعاً بعدها باغی نخواهد داشت.
جشنواره جوانان هم همین است؛ ما در اصل نهال می‌کاریم برای آینده هنر این مملکت.
در هر رشته‌ای که نگاه کنیم، این جشنواره بذرهایی را می‌کارد که آینده‌ی فرهنگ و هنر ایران را شکل می‌دهد.
پس حمایت از جوانان هنرمند وظیفه‌ای است که نباید متوقف شود.
همان‌طور که باغبان هرگز نهالش را رها نمی‌کند، متولیان فرهنگی کشور هم باید پیوسته در کنار این جوانان باشند و آن‌ها را یاری کنند.»
او ادامه داد: «جوانی که با تلاش و استمرار خود وارد این جشنواره می‌شود، چه رتبه‌ای به دست آورد یا نیاورد، قطعاً نسبت به دیگران امتیازی داشته که توانسته مراحل داوری را پشت سر بگذارد.
همین حضور برای او یک انگیزه بزرگ است تا مسیر رشدش را ادامه دهد و با راهنمایی استادان، به درجات بالاتر برسد.
در حقیقت جشنواره می‌تواند بستری باشد برای پرورش استعدادهای تازه، هنرمند‌سازی و در نهایت فرهنگ‌سازی در جامعه معاصر.»
مازادی سپس به موضوع شاگردی در هنر، به‌ویژه خوشنویسی، اشاره کرد و افزود: «برخی هنرمندان فکر می‌کنند خودآموزی افتخار است، اما حقیقت این است که هیچ‌کس بدون استاد به جایی نرسیده.
مولانا می‌گوید: هیچ آهنی خود به خود خنجر تیز نمی‌شود، و حافظ هم هشدار می‌دهد که بدون همراهی خضر، ترک مرحله‌ای از راه، خطر گمراهی دارد.
در خوشنویسی باید دست استاد را دید، با او همنفس شد تا رموز و ظرایف را یاد گرفت.
انجمن خوشنویسان دقیقاً به همین دلیل اهمیت دارد.
دانشگاه‌ها زمان محدودی دارند، اما در انجمن هنرجو ممکن است این مسیر را در دو سال یا بیست سال طی کند.
استاد سلطان‌علی مشهدی هفتصد سال پیش گفته بود پنج چیز لازم است تا کسی خوشنویس شود؛ یعنی خطاطی تنها با ممارست طولانی و همراهی استاد امکان‌پذیر است.»
او در بخش دیگری از سخنانش درباره معاصرت در خوشنویسی توضیح داد:«خوشنویسی نسبت به دیگر هنرها محدودیت بیشتری دارد، چون تنها با حروف الفبا سروکار داریم.
مثلاً در نقاشی می‌توان با رنگ بی‌نهایت تجربه کرد، اما در خوشنویسی باید به همان حروف جان تازه بخشید.
دغدغه من همیشه این بوده که چطور می‌توان خوشنویسی را معاصر کرد.
در سیاه‌مشق‌های خود تلاش کرده‌ام آثاری ارائه کنم که نشان دهد این نوشته‌ها متعلق به امروز است.
رسیدن به این مرحله آسان نیست، چرا که خوشنویسی علاوه بر مهارت، نیازمند استمرار، تمرین و شکل‌گیری شخصیت فردی هنرمند است.
همان‌طور که امروز آثار استادانی چون امیرخانی، اخوین و خروش بدون امضا هم قابل شناسایی است، هنرمند باید آن‌قدر کار کند تا خطش هویت پیدا کند.
این مسیر، سال‌ها تمرین روزمره و پیوسته می‌طلبد.»
مازادی در پایان تأکید کرد:« جشنواره جوانان بستری ارزشمند است؛ همانند دانشگاهی بزرگ که استعدادهای هنری را کشف و پرورش می‌دهد و باید همچون نهالی که باغبان با عشق پرورش می‌دهد، مورد حمایت دائمی قرار گیرد.»
انتهای پیام/
