ذات‌الریه: علل، عوامل خطر و تشخیص
ذات‌الریه التهاب بافت ریه است که اغلب به عنوان عارضه ایمونوتراپی رخ داده و بسیاری از بیماران سرطانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی ـ به گفته پزشکان، ذات‌الریه در ۳ تا ۱۰ درصد موارد به عنوان عارضه ایمونوتراپی رخ می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۳۵ درصد است.
این التهاب یک عارضه جانبی استفاده از مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی است و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تأثیر سیستم ایمنی بر سلول‌های تومور باشد.
ایمونوتراپی با استفاده از مهارکننده‌های PD-۱ و PD-L۱ با هدف مهار مکانیسم‌هایی است که سلول‌های تومور برای دفاع از خود در برابر سیستم ایمنی استفاده می‌کنند.
با این حال، این فرآیند می‌تواند منجر به واکنش‌های خودایمنی، از جمله ذات‌الریه شود که بر ریه‌ها تأثیر می‌گذارد و اغلب نیاز به مداخله پزشکی دارد.
عوامل خطر اصلی ذات‌الریه شامل بیماری‌های مزمن ریه مانند بیماری بینابینی ریه، سیگار کشیدن و استفاده از ایمونوتراپی با سایر درمان‌ها است.
برخی از انواع سرطان، به ویژه کارسینوم سلول کلیوی، در مقایسه با سایر انواع تومور‌ها با خطر بالاتر ذات‌الریه همراه هستند.
این بیماری با استفاده از سی‌تی‌اسکن برای تشخیص اسکلروز در بافت ریه و همچنین شستشوی برونکوآلوئولار که به رد بیماری‌های عفونی کمک می‌کند، تشخیص داده می‌شود.
در صورت تأیید ذات‌الریه، تنظیم درمان برای جلوگیری از بدتر شدن وضعیت بیمار ضروری می‌شود.
منبع: روزنامه ایزوستیا
