پشیمانی تارانتینو از نساختن فیلمی با بازی رابرت دنیرو

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورلد آف ریل، در مسیر حرفه‌ای که کوئنتین تارانتینو طی کرد، پروژه‌های تحقق نیافته زیادی وجود دارد که می‌توانستند ساخته شوند، اما ساخته نشدند.
مشهورترین آنها شامل «جانگو/زیرو»، «برادران وگا» و «جنگ ستارگان» با درجه سنی R است.
تارانتینو بین «جکی براون» و «بیل را بکش» ۶ سال فاصله انداخت که زمانی است که او باید یک فیلم مهم در این میانه می ساخت.
او سال ۲۰۰۳ با «بیل را بکش: قسمت یک» از این برزخ بیرون آمد و دوباره به عرصه فیلمسازی بازگشت.
این کارگردان به تازگی در مصاحبه‌ای درباره این وقفه صحبت کرده و اعتراف کرده که این وقفه خیلی طولانی بود و دلیلش این بود که بیش از حد مشهور شده بود.
او با نگاهی به گذشته، از این انفعال ابراز پشیمانی کرد و گفت حتی می‌داند اگر کناره‌گیری نمی‌کرد، چه فیلمی می‌ساخت.
وی می‌گوید: آن زمان، به فکر ساخت اقتباس خودم از رمان «سازمان» بودم، با رابرت دنیرو در نقش پارکر، هاروی کایتل در نقش شریک زندگی‌اش و پم گریر در نقش دختر و حالا که آنها پیر شده‌اند و دیگر نمی‌توانند این نقش‌ها را انجام دهند، بخشی از وجودم واقعاً آرزو می‌کند که کاش آن کار را انجام داده بودم.
تارانتینو مجذوب رمان‌های ریچارد استارک پارکر بود و کتاب سوم او با عنوان «سازمان» او را درگیر خود کرده بود.
این کتاب به ۲ قسمت قبلی مرتبط است و یک سه‌گانه را تشکیل می‌دهد.
«سازمان» پیشتر در اقتباسی در سال ۱۹۷۳ به کارگردانی جان فلین ساخته شده بود.
در آن نسخه، رابرت دووال، جو دان بیکر و کارن بلک بازی می‌کنند و داستان درباره ارل مک‌لین، یک آدمکش حرفه‌ای اهل شیکاگو است که در شبکه‌ای مرگبار از سیاست‌های مافیایی و خیانت گرفتار است و پس از آنکه یک سرقت ناموفق پیش می‌رود، متوجه می‌شود که گروهش لو رفته و باید ضمن محافظت از خود و گروه، خبرچین را پیدا کند.
این فیلم یک فیلم مهیج جناییِ جدی و بی‌سروصدا است که به جای خشونت پر زرق و برق، بر استراتژی، وفاداری و تنش آرام مبارزه قدرت در دنیای زیرزمینی تأکید دارد و از آن می‌توان به عنوان یک جواهر دهه هفتادی یاد کرد که دست‌کم گرفته‌شده‌ است.
در هر حال تارانتینو هنوز در حسرت این پروژه است و از آن به عنوان یکی از فیلم‌های محقق‌نشده‌ای یاد می‌کند، که با رسیدن به دهمین و آخرین فیلمش، هنوز در فکر آن است.