احتمال حضور ناتو در نزدیکی مرزهای ایران مساله بسیار نگران کننده‌ای است
کارشناس مسائل سیاست خارجی با اشاره به اهمیت قفقاز جنوبی نکاتی را بیان کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان - حسین کنعانی مقدم کارشناس مسائل سیاست خارجی در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اهمیت قفقاز جنوبی بیان کرد: پیشینه تاریخی این موضوع به سال‌های بسیار دور و دوران رضاشاه بازمی‌گردد که ما مرز بسیار مطلوب آرارات را در یک توافق خسارت‌بار به ترکیه واگذار کردیم.
پس از آن، تنها مسیر ارتباطی ما به محور تقریباً چهل و چهار کیلومتری میان ایران و ارمنستان جهت اتصال به اروپا و قفقاز محدود گشت.
وی ادامه داد: البته ما گذرگاه ارس را در اختیار داریم که از سال‌ها پیش، اتصال میان ترکیه، ایران، آذربایجان و همچنین روسیه را برقرار کرده است و از این جهت، مشکلی برای ترانزیت‌های خود نداریم.
اما موضوع نگران‌کننده، احتمال حضور آمریکا در مرزهای شمالی ماست.
استقرار آمریکا در این منطقه و حضور شرکت‌های آمریکایی، قاعدتاً برای حفظ امنیت گذرگاه جدید، نیازمند استقرار نیروهای نظامی خواهد بود و در نتیجه، گسترش ناتو به مرزهای ما روی خواهد داد.
این امر تغییرات ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیک نگران‌کننده‌ای را ایجاد می‌کند.هرچند ارمنستان و مقامات آن کشور اطمینان داده‌اند که چنین اتفاقی رخ نخواهد داد، اما تجربه نشان داده است که هرگاه پای آمریکایی‌ها به منطقه‌ای باز می‌شود، به دنبال آن، نیروهای نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و به‌خصوص رژیم صهیونیستی نیز حضور پیدا می‌کنند.
این مسئله از منظر امنیتی برای ما بسیار مشکل‌آفرین خواهد بود و باید هوشیار بود که این اتفاق روی ندهد.
کنعانی مقدم افزود: در خصوص احتمال گسترش ناتو، باید توجه داشت که ترکیه خود عضو ناتو است.
اینکه این پیمان بتواند در جوار مرزهای ما مستقر شود و چهل و چهار کیلومتر از مرز کشورمان را تحت کنترل خود درآورد، طبیعتاً نگرانی‌های ژئوپلیتیکی جدی برای ما به همراه خواهد داشت و ممکن است این بحث، منطقه را وارد مرحله‌ای از تقابل میان ایران، ارمنستان، آذربایجان و حتی ترکیه کند.در مورد واکنش ایران، به نظر می‌رسد دستگاه دیپلماسی ما ضعیف عمل کرده است.
ایران می‌بایست از مدت‌ها پیش در خصوص این مسئله، شرایط خود را به ارمنستان و آذربایجان اعلام می‌کرد تا از وقوع چنین رخدادی جلوگیری شود؛ اما آنها مسیر خود را پیموده‌اند.
در شرایط فعلی، به نظر می‌رسد انعقاد یک پیمان مشترک میان ایران، ارمنستان و آذربایجان می‌تواند این نگرانی‌ها را برطرف سازد.
در باب هدف اصلی این تحولات، باید آن را در طرح کلی‌تری که رژیم صهیونیستی دنبال می‌کند، تحلیل کرد.
این رژیم با پیش بردن "کریدور داوود"، به دنبال آن است که خود را با ترکیه هم‌مرز کرده و به اقلیم کردستان متصل سازد.
این اقدام در راستای همان طرحی است که نتانیاهو نیز چندی پیش بر آن تأکید کرد و گفت همچنان به دنبال تحقق طرح "اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات" است.
بنابراین، این تحول نیز قطعه‌ای از آن پازل بزرگ‌تر است و ما باید کاملاً هوشیار باشیم تا از هم‌مرز شدن با رژیم صهیونیستی جلوگیری کنیم.
