نابینایی مصلحتی؛ چسبیده‌هایی که ول کن فوتبال نیستند
فصل جدید فوتبال برتر کشور در آستانه آغاز است و هنوز، اما و اگر‌های زیادی در مورد تخلف برخی افراد و تیم‌ها وقبل از شورع فصل وجود دارد.
باشگاه خبرنگاران جوان - از ماجرای سقف‌های بودجه که برای برخی تیم‌ها محدودیت ندارد تا ادقدامات غیر ورزشی برخی افراد که از سوی فدراسیون دیده نمی‌شود.
ریکاردو ساپینتو به دلیل رفتار‌های پرخاشگرانه در زمان حضورش در تیم استقلال تهران با رای کمیته انضباطی ۴ ماه محروم شد و بعد از پیوستن دوباره به استقلال مسئولان این باشگاه تلاش زیادی کردند تا این سرمربی بتواند روی نیمکت آبی‌ها بنشیدند و حداقل محرومیت او را کاهش دهند.
دلیل استقلالی‌ها برای بخشش ساپینتو اعلام حضور او در زمان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه بود ادعایی که البته با واکنش‌هایی نیز همراه بود.
اینکه ایران را کشوری امن می‌داند و قبول کرد که در ایران مربیگری کند اقدامی در خور توجه است، اما آیا دیگر خارجی‌ها نیز غیر از این عمل کردند؟
به جز اسماعیل کارتال خارجی‌های زیادی در کشور ما حضور دارند و هر کدام می‌توانند همین ادعا را داشته باشند، اما آیا این توجیهی برای کاهش محرومیت یک خارجی است؟
ساپینتو در دیدار سوپر جام از روی سکو بازی را نظاره کرد، اما روی همین سکو هم با پرتاب بطری نشان داد این خلق و خوی او تغییر ناپذیر است و اصرار استقلالی‌ها برای بخشش یا کاهش محرومیت این سرمربی توجیهی ندارد.
فدراسیون فوتبال، ناظر بازی و ...
عوامل حاضر در ورزشگاه آیا این پرتاب بطری را ندیدند؟
آیا ویدیویی از این اقدام ساپینتو ولو اینکه از آن فرد عذر خواهی کرده باشد در فضای مجازی منتشر نشد؟
این نابینایی مصلحتی فدراسیون فوتبال در موارد زیادی قابل لمس است.
در محرومیت ها، محکومیت‌ها و جرایم نقدی، در مدت زمان صدور رای، در حساسیت‌های بررسی برخی اتفاقات و ...
فدراسیون فوتبال مدتهاست که قانون را نادیده می‌گیرد مصلحتی عمل می‌کند مصلحتی می‌بیند و گاهی دچار نابینایی مصلحتی می‌شود.
در مورد سقف بودجه نقل و انتقالاتی هم فدراسیون فوتبال در ۲ سال اخیر تا حدودی سلیقه‌ای عمل کرده است و یا برای ندیدن تخلف برخی تیم‌ها چشم‌ها را بسته است.
رقم‌های قرارداد بازیکنان با تیم‌های مختلف کم و بیش در فضای مجازی منتشر می‌شود، اما قرارداد‌های ثبت شده نشان می‌دهد ارقام واقعی نیست و پول‌های زیر میزی باشگاه‌ها را از شکستن سقف مبرا کرده است.
قرار بود با پول‌های زیر میزی و قرارداد‌های صوری برخورد شود، اما انگار قرار است هر کسی حرفه‌ای‌تر تخلف کند و آزادانه سقف‌های قرارداد‌های فوتبال را بشکند از تیغ قانون فرار کند و آب از آب تکان نخورد.
فسخ‌های مکرر، جولان دلال‌ها و پرونده‌های جادوگری و فساد در بدنه فدراسیون و خارج از آن آنقدر زیاد است که اصل فوتبال فراموش شده است.
اگر این فوتبال به این روز افتاده حاصل مدیریت همین افرادی است که سال‌ها روی این فوتبال سایه انداخته‌اند و چسبیده‌های همیشگی فوتبال هستند و اگر در اداره فوتبال زلزله‌ای رخ ندهد سال‌های سال باید منتظر اتفاقات بدتر از این نیز باشیم و از کنفدراسیون فوتبال آسیا خواهش کنیم که لیگ‌های قهرمانان سطح سوم و چهارم را هم برای فوتبال باشگاهی ما فراهم کند چرا که سطح فوتبال ما و اداره فوتبال ما همین حد است.
