نگاهی به شکست تلخی سپاهان/ شروع ناامید کننده

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تیم فوتبال سپاهان در دیدار پلی‌آف لیگ نخبگان مقابل الدحیل با نتیجه 3 بر 2 شکست خورد و از رسیدن به مرحله گروهی بازماند.
سپاهان اولین بازی فصلش را با تلخ‌ترین نتیجه ممکن پشت سر گذاشت؛ زردپوشان اصفهانی که برای رسیدن به مرحله گروهی لیگ نخبگان باید از سد الدحیل قطر می‌گذاشتند، شکست تلخی را تجربه کردند و راهی لیگ سطح دو آسیا شدند.
شروع ناامید کننده
فصل جدید فوتبالی برای سپاهان و طرفدارانش ناامید کننده آغاز شد و یادآور خاطرات تلخی بود ؛ شاید حتی بدبین‌ترین دنبال‌کننده نتایج فوتبال هم نمی‌توانست تصور کند تیمی که نقل و انتقالات پرسروصدایی را پشت سر گذاشته و جزو جدی‌ترین مدعیان لیگ است، مقابل الدحیل تا این اندازه ناامیدکننده ظاهر شود و با چنین شکست تلخی از لیگ نخبگان خداحافظی کند.
سپاهان شب گذشته اسیر اشتباهات خودش شد؛ نویدکیا برای مقابله با الدحیل هم تاکتیک غلطی را انتخاب کرده بود و ترکیب اشتباهی؛ استفاده از 3 هافبک مرکزی با میانگین سنی 21 سال و خصوصیات بارز دفاعی باعث شده بود که خط میانی سپاهان در مواجه با الدحیل خلاقیت تحرک لازم را نداشته باشد.
تیم نویدکیا به ویژه در نیمه اول نظم تاکتیکی مناسبی نداشت و در زمین گیج و سردرگم عمل می‌کرد.
نوع نمایش زردپوشان اصفهانی خصوصا در 30 دقیقه ابتدایی بازی ثابت کرد که بازیکنان از نظر ذهنی برای این بازی آماده نبودند و همین امر در کنار عدم هماهنگی تاکتیکی موجب شد تا در روند بازی اشتباهات زیادی را مرتکب شوند.
از طرفی پایین بودن میزان آمادگی جسمانی بازیکنان سپاهان در جریان بازی کاملا محرز بود و به سپاهان آسیب زیادی زد؛ شاگردان نویدکیا در روند بازی بارها دوئل‌ها و کورس‌های فردی را به رقیب واگذار کرده تحت فشار پرس سنگین قطری‌ها مرتکب اشتباهات فردی زیادی شدند که تأثیر بارز آن روی هر 3 گل الدحیل مشخص است.
یک بازی به دو چهره
نمایش شب گذشته سپاهان را می‌توان به دو نیمه کاملا متفاوت تقسیم کرد؛ زردپوشان اصفهانی در این دیدار با آرایش ابتدایی 1_3_2_4 بازی می‌کردند و به دنبال آن بودند که با ایجاد برتری عددی در میانه زمین و پرس نفر به نفر، مانع شکل‌گیری حملات الدحیل شوند و در ضد حملات به گل برسند و در همان دقایق ابتدایی بازی توانستند دروازه الدحیل را باز کنند اما در ادامه نیمه اول در اجرای برنامه‌هایشان ناکام بودند.
سپاهان بعد از گل اول زیر فشار الدحیل برای جبران نتیجه مجبور شد عقب‌نشینی کند‌ اما عدم آمادگی جسمانی بازیکنان و ناتوانی در اجرای پرس باعث تا عملا میانه میدان را به رقیب واگذار کنند و در نهایت این موضوع در کنار اشتباهات فاحش فردی دست به دست هم داد و زردپوشان اصفهانی در کمتر از 30 دقیقه 3 گل دریافت کردند.
حملات کم‌اثر
یکی از نکات بارز نمایش سپاهان در نیمه اول حملات کم‌اثر این تیم بود؛ زردپوشان اصفهانی در فاز دفاعی کاملا آشفته بودند و دریافت گل تساوی تا تمرکز روانی مدافعان به‌هم ریخته و ضریب اشباهات فردی بازیکنان افزایش پیدا کند و بعد از دریافت گل دوم از نظر روحی دچار فروپاشی شدند و برای جبران نتیجه رو به بازی احساسی آوردند.
از طرفی در این نیمه سرعت انتقال توپ سپاهانی‌ها پایین بوده و بازیکنان این تیم دوندگی لازم را نداشتند؛ هافبک‌های سپاهان در جریان بازی نمی‌توانستند که مهاجمان را تغذیه کرده و موقعیت‌سازی کنند و مجموع این عوامل زهر و برندگی حملات سپاهان را به شدت کاهش داد.
تعویض‌های درست اما دیرهنگام
در نیمه دوم شکل بازی تیمی سپاهانی‌ها بهتر شد و فوتبال منسجم‌تری ارائه دادند؛ نویدکیا در فاصله دو نیمه توانست تا حدودی آرامش از دست رفته تیمش را برگرداند و زردپوشان در جریان بازی تمرکز بیشتری داشتند.
از طرفی اضافه شدن با اضافه شدن عارف حاجی‌عیدی و مجید علیاری سرعت انتقال توپ سپاهانی‌ها بهبود چشم‌گیری پیدا کرد و در نهایت هم توانستند فاصله را به حداقل برسانند.
سپاهانی‌‌ها در اواخر بازی حملات‌شان را شدت بخشیدند و چند موقعیت و ضربه ایستگاهی را به دست آوردند اما نداشتن تمرکز کافی مانع از گلزنی آنان شده و حملات این تیم برش کافی را نداشت.
پرده‌ها کنار رفت
در نهایت باید گفت که نوع بازی سپاهان مقابل الدحیل را می‌توان نمایشی بدون پرده از مشکلات این تیم دانست و آن گویای این واقعیت است که تیم فعلی نویدکیا فاصله زیادی با اوجش گرفته است.
سپاهان شب گذشته همان‌گونه بازی کرد که قطری‌ها نیاز داشتند.
بازی احساسی و بدون فکر سپاهانی‌ها کنار اشتباهات فردی و عدم تمرکز بازیکنان این تیم، به قطری‌ها این اجازه را داد که نقاط ضعف سپاهان را شناسایی و بارها از آن به‌راحتی استفاده کنند.
واقعیت آن است که سپاهان از شرایط مسابقه دور بود و بازیکنان این تیم هماهنگی لازم را در اجرای برنامه‌های تاکتیکی مد نظر نویدکیا نداشتند.
فقدان نظم تاکتیکی به‌ویژه در خط میانی و فاز هجومی باعث شده بود که حملات سپاهانی‌ها رمق چندانی نداشته و اندک موقعیت‌های به دست آمده نیز به راحتی از دست برود.
بیشتر موقعیت‌های گلزنی سپاهان روی حرکات فردی و ضربات ایستگاهی به دست آمد.
از طرفی باید پذیرفت که سپاهان در بخش هجومی با کمبود مهره روبه‌رو است؛ نویدکیا شب گذشته در پست هافبک هجومی از آرش رضاوند استفاده کرده بود، درحالی این بازیکن خلاقیت و دوندگی لازم برای این پست را ندارد و نتوانست جهت‌دهی درستی به حملات تیمش دهد و کمبود خلاقیت در خط میانی سپاهان کاملا محرز بود.
در آن سو الدحیل نمایش قابل قبولی ارائه داده و به خواسته خود رسید.
قطری‌ها در فاز هجومی با تجمع در نیمه خودی و پرس سنگین سپاهانی‌ها و ضد حملات برق آسا، بارها از ضعف شاگردان نویدکیا در خط دفاع بهره برده موقعیت‌های زیادی را خلق کردند و شاید اگر مهاجمان این تیم دقت بیشتری داشتند، نتیجه سنگینی‌تری رقم می‌خورد.
در فاز دفاعی اما الدحیل شکننده نشان داده اشتباهات زیادی داشت.
در پایان به‌طور کلی می‌توان دلایل شکست سپاهان را در عدم تمرکز روانی و استرس بالای بازیکنان، عدم انسجام تیمی و فقدان نظم تاکتیکی، اشتباهات فردی فراوان و پایین بودن آمادگی جسمانی سپاهانی‌ها و عدم هماهنگی آنها خلاصه کرد.
انتهای پیام/170/.