پراکنده‌گویی‌های رئیس‌جمهور صدای اصلاح‌طلبان را درآورد/ انتهای اتوبان پزشکیان با چپ‌ها بن‌بست است!
سخنان رئیس‌جمهور در اغلب موارد ناشی از خطای لسانی بوده که قابل چشم‌پوشی است اما تکرار آن حکایت از عدم توجه دفتر ایشان دارد که در نوشتن یک متن ساده رسانه‌ای نیز عاجر است!
*********
سخنان رئیس‌جمهور در دیدار با اصحاب رسانه نقل محافل خبری بوده و هر کسی از ظن خود برداشتی داشته که کاملا درباره مدل سخنان پزشکیان طبیعی است، اما واکنش اصلاح‌طلبان به آن عجیب بوده است!
روزنامه هم‌میهن در سرمقاله خود از مسیر بن‌بیت با پزشکیان گفته و نوشته است:
هنگامی‌که در جاده بن‌بست حرکت کنیم ولی ندانیم که بن‌بست است، بی‌خیال و آسوده خاطر می‌رویم؛ ولی وقتی فهمیدیم جاده بن‌بست است و بنزین ما هم در حال تمام شدن است، عقل اقتضا می‌کند که فوری برگردیم و تغییر مسیر دهیم.
نه اینکه باز هم همان راه را برویم؛ به امید آنکه گشایشی رخ خواهد داد.
متاسفانه آقای پزشکیان در چنین وضعی گرفتار آمده‌اند.
ولی نه‌تنها تغییری نمی‌دهند، بلکه همچنان با گزاره‌های گذشته ادامه می‌دهند.
سخنان ایشان با مدیران رسانه‌ها چیزی جز این ادعا و واقعیت را بازتاب نمی‌دهد.
این روزنامه در ادامه با ارسال خط عبور از پزشکیان می‌نویسد:
این درست نیست که طرف در شورای‌عالی امنیت ملی یا مجلس یا فلان نهاد دیگر نشسته و جلوی سیاست‌های به قول شما هماهنگ‌شده با رهبری سنگ‌اندازی می‌کند.
این وظیفه حکومت است که چنین تعارضاتی را از پیش پای دولت بردارد.
این راه مدیریت امور خیلی وقت است که به بن‌بست رسیده؛ امروز تغییر مسیر داده شود؛ بهتر از فرداست.
روزنامه سازندگی اما سخنان رئیس‌جمهور را واقع‌بینانه خوانده و می‌نویسد:
۱۹ مرداد، تهران؛ پاستور، نهاد ریاست‌جمهوری.
صبحی آرام اما خاص در راه بود.
مسعود پزشکیان پشت میز نشست، جایی که قرار بود با مدیران رسانه‌ای درباره واقعیت‌های امروز کشور صحبت کند.
جایی که هر کلمه می‌توانست، دریچه‌ای به چالش‌ها و امیدهای ملت باز کند.
پزشکیان پس از شنیدن نظرات مدیران رسانه‌ها، برخلاف انتظار، وارد فضای کلیشه‌ای نشد.
او از اصولی صحبت کرد که ریشه‌های نظام را شکل می‌دهند.
اصولی که نمی‌توان روی آنها کوتاه آمد حتی وقتی اختلاف‌نظرها در مسائل فرعی همچون پازلی پیچیده کنار هم قرار می‌گیرند.
پزشکیان داستان واقعی خانواده‌اش را روایت کرد.
جایی که حتی در سخت‌ترین لحظات جنگ و بمباران، همراهی جسمی وجود داشت اما ذهن‌ها و عقاید گاهی مسیر متفاوتی را طی می‌کردند.
نمایشی روشن از تنوع نگاه‌ها در جامعه‌ای که نباید با اختلافات کوچک، وحدت آن به خطر بیفتد.
بخشی از سخنان دیروز آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم کشورمان در دیدار با اصحاب رسانه، رنگ و بوی این دیدگاه را داشت که امید است از نوع سبق لسان و لغزش کلام باشد.
اظهار تبعیت آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور، از سیاست‌های کلان کشور و رهبری انقلاب در امورات راهبردی جزو نقاط مثبت ایشان است.
آقای پزشکیان امروز هم گفته است که بدون نظر رهبر انقلاب در اموراتی که به جهت‌گیری کلان نظام مرتبط است، اقدامی نمی‌کند و این سخن، در واقع اظهار عمل به قانون اساسی و یک موضع اصولی است.
امّا به این جملات که در جمع مدیران مسول رسانه‌ها و خطاب به برخی منتقدان دولت ایراد شده است، توجه کنید: "حرف نمی‌زنی؟
خب می‌خواهی چکار کنی؟
می‌خواهی بجنگی؟
خب آمد و زد؛ الان برویم درست کنیم دوباره می‌آید می‌زند!
"
دشمنی که این جملات را می‌شنود، چه تصمیمی می‌گیرد و چه ذهنیتی از ایران در او ساخته می‌شود؟
مشخصاً هیچ ذهنیتی غیر از «ضعف» ایران نمی‌تواند در او شکل بگیرد.
سخنان رئیس‌جمهور در اغلب موارد ناشی از خطای لسانی بوده که قابل چشم‌پوشی است اما تکرار آن حکایت از عدم توجه دفتر ایشان دارد که در نوشتن یک متن ساده رسانه‌ای نیز عاجر است!
این عجز باعث دادن بهانه نه به رقبای سیاسی دولت بلکه رادیکال‌های در صف اصلاح‌طلب می‌شود که برای عبور از پزشکیان لحظه شماری می‌کنند.