جهان برای تامین امنیت غذایی چاره‌ای جز پذیرش تراریخته‌ها ندارد
تغییرات اقلیمی و جمعیت رو به رشد، تامین امنیت غذایی را در جهان دشوار کرده است. در این راستا محصولات تراریخته و افزایش تیراژ تولید، کشورها را ناگزیر به پذیرش این محصولات می‌کند.
به گزارش خبرنگار مهر، هدف توسعه پایدار گرسنگی صفر مبتنی بر تضمین تغذیه کافی و با کیفیت برای کل جمعیت جهان است.
دستیابی به این هدف بدون چالش نیست.
در پی تغییرات آب و هوایی و جمعیت رو به رشد، این به یک کار دشوار تبدیل می‌شود.
حسین شیرزاد، تحلیلگر مسائل کشاورزی توسعه در یادداشتی اختصاصی برای خبرگزاری مهر نوشت، بیشترین منطقه از نظر امنیت غذایی، آفریقا به ویژه کشورهای جنوب صحرای آفریقا (SSA) است.
کشورهای جنوب صحرای آفریقا از نظر شاخص جهانی گرسنگی (GHI) بالاترین رتبه را دارند.
اصلاح ژنتیکی (GM) این پتانسیل را دارد که به چالش‌های سو تغذیه‌ای که در جنوب صحرای آفریقا (SSA) تجربه می‌شود، رسیدگی کند.
آفریقای جنوبی که به مدت بیش از دو دهه محصولات غذایی تراریخته را به صورت تجاری رشد داده است، یک نمونه کلاسیک از این است که چگونه مهندسی ژنتیک (GE) می‌تواند یک راه حل برای این معمای غذایی باشد که در سراسر SSA وجود دارد.
اگرچه اکثر کشورهای همسایه کمبود مواد غذایی دارند، اما این کشور انعطاف پذیر بوده و حتی مقداری غلات در منطقه صادر می‌کند.
این واقعیت که بیش از ۸۰ درصد از ذرت کشت شده در آفریقای جنوبی از ذرت Bt (تراریخته) است، به وضوح حرکت استراتژیک برای اطمینان از در دسترس بودن غذا برای جمعیت کشوری را آشکار می‌کند که رژیم غذایی اصلی آنها ذرت است.
محصولات تراریخته نگرانی امنیت غذایی آینده را کاهش می‌دهد؟
بیوتکنولوژی مدرن و تکنیک‌های اصلاح ژنتیکی مرتبط می‌تواند به مقابله با چندین چالش جهانی از جمله تغییرات آب و هوا و امنیت غذایی کمک کند.
با این حال، در مورد احتیاط استفاده از آنها در تولید مواد غذایی، اختلافات جهانی زیادی وجود دارد.
از این رو، پذیرش جامعه از محصولات و غذاهای تراریخته برای تکثیر و تجاری سازی موفقیت‌آمیز آنها ضروری است.
انتظار می‌رود با رشد جمعیت فعلی تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر برسد و نرخ فعلی تولید غذا برای تغذیه جمعیت آینده کافی نباشد؛ علاوه بر این، ۴۰ درصد از کل زمین‌های قابل کشت جهان در ۴۰ سال گذشته به دلیل فرسایش و آلودگی از بین رفته است.
استفاده زیاد از زمین‌های زراعی باعث کاهش مواد آلی و مواد مغذی خاک می‌شود.
بنابراین، کشاورزان باید به کودهای برای بازگرداندن مواد مغذی در خاک برای عملکرد بهتر تکیه کنند.
همچنین کشاورزان باید به حشره کش‌ها و آفت کش‌ها در کنار کودهای مصنوعی تکیه کنند؛ زیرا هر ساله کشاورزان با ۲۰ تا ۳۰ درصد هدر رفت محصولات به دلیل وجود حشرات، حیوانات و علف‌های هرز مواجه می‌شوند.
بنابراین، پایدارترین راه برای اطمینان از امنیت غذایی، توسعه ارقام محصولات با عملکرد بالا، کیفیت محصول افزایش یافته، مقاومت در برابر بیماری‌ها و انواع محصولات مقاوم به آب و هوا است.
پرورش دهندگان نباتات تلاش می‌کنند تا گونه‌های جدید گیاهی برتر را توسعه دهند.
با این حال، با تعداد زیادی از تلاقی‌های مورد نیاز برای انجام، فرآیند انتخاب طولانی و شدید، انتقال ژن‌های نامطلوب با ژن‌های مورد نظر، ترکیب تصادفی ژن‌ها از دو والدین و… محدود می‌شود.
در مقابل، محصولات تراریخته با گنجاندن تنها ژن‌های مورد نظر در محصول هدف، حتی از ارگانیسم‌های دوردست، در مدت زمان کوتاه‌تر و به روشی دقیق‌تر توسعه می‌یابند.
محصولات تراریخته چیزهای بیشتری نسبت به انواع توسعه یافته مرسوم برای ارائه دارند.
در حال حاضر ثابت شده است که محصولات بیوتکنولوژی از نظر اقتصادی مفیدتر هستند زیرا به مواد شیمیایی کمتری مانند محصولات متحمل به علف‌کش‌ها و محصولات GM مقاوم به حشرات نیاز دارند.
محصولات تراریخته سریع‌ترین فناوری در جهان محسوب می‌شوند.
اگر کشاورزان مقیم در حداقل ۳۰ کشور جهان تصمیم به کشت محصولات تراریخته نمی‌گرفتند، برای به دست آوردن عملکرد محصول امروزی، ما به ۱۳ میلیون هکتار زمین اضافی نیاز داشتیم.
این مقدار زمین به قیمت نابودی جنگل‌های بارانی تمام می‌شد که در نهایت باعث افزایش انتشار کربن می‌گردید.
بیشتر محصولات بیوتکنولوژیکی صرفه‌جویی در هزینه‌ها دارند و برخی از آنها ظرفیت عملکرد بالاتری دارند.
در نتیجه، کشاورزان بازده بیشتری از محصولات تراریخته دریافت می‌کنند.
محصولات تراریخته تمام پتانسیل لازم برای دستیابی به امنیت غذایی را دارند، با این حال، عدم پذیرش جامعه از محصولات تراریخته مانع اصلی است زیرا بسیاری از کشاورزان نگرانند که اگر محصولات تراریخته را کشت کنند، مصرف کنندگان آن را نخرند.
همچنین، بیشتر مردم به مزایای محصولات تراریخته بدبین هستند؛ زیرا فکر می‌کنند محصولات تراریخته واقعاً مضر هستند، اما در زندگی واقعی این‌طور نیست.
هزاران مطالعه وجود دارد که نشان می‌دهد محصولات تراریخته اصلاً مضر نیستند.
این وظیفه جامعه علمی است که به عموم مردم علم و ایمنی محصولات تراریخته را به روشی ساده‌تر و واضح‌تر درک کنند.
نقش محصولات غذایی تراریخته غنی شده برای مهار سوءتغذیه
اصلاح ژنتیکی وسیله‌ای برای مداخله هدفمند جهت ریز مغذی‌ها، یعنی تقویت، مکمل‌سازی و تنوع غذایی و ابزاری برای رسیدگی به چالش‌های سوءتغذیه ارائه می‌دهد.
سورگوم زیستی غنی شده آفریقا یکی از این ابتکارات است که در مرحله پیشرفته‌ای برای توسعه انواع سورگوم با سطوح بالای ویتامین A، آهن و روی با استفاده از ابزارهای بیوتکنولوژی است که به حل مشکل کمبود ویتامین A، آهن و روی در جوامع مختلف کمک زیادی می‌کند.
کمبود این عناصر با نابینایی همراه است بنابراین، بیوتکنولوژی می‌تواند به طور مثبت به رفاه مردم کمک کند.
پروژه مهم دیگری که برای مقابله با مشکل سوءتغذیه در SSA طراحی شده است، طرح موسوم به کاساوا -پلاس است.
کاساوا منبع حیاتی کربوهیدرات برای بیش از ۲۵۰ میلیون آفریقایی است.
ترکیب عناصر معدنی مهم مانند آهن و روی که در جمعیت قاره کمبود دارند، می‌تواند مشکل بزرگ سوءتغذیه را بهبود ببخشد.
استفاده از مکمل‌ها به شکل قرص برای مردم فقیر با هزینه کمتر امری عملی است.
از این رو، تقویت زیستی جایگزین عملی تری در این زمینه است.
ابزارهای بیوتکنولوژی می‌توانند به طور مؤثر غذاهای با کیفیت و مغذی را برای کل منطقه به ارمغان بیاورند.
روش‌هایی مانند انباشتن ژن در توسعه محصولاتی که دارای ویژگی‌های فنوتیپی چندعملکردی هستند، اهمیت زیادی دارند.
