انگلیس به دنبال خالی کردن آبراهه‌های غرب آسیا از ناوهایش!
به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات یمن مطلبی با عنوان انگلیس برای اولین بار طی چندین نسل گذشته خویش به دنبال خالی کردن آبراهه‌های غرب آسیا از ناوهایش است به گزارش روزنامه تلگراف لندن در این باره پرداخت:
انگلیس اعلام کرد که آخرین ناوشکن مستقر در غرب آسیا خویش با عنوان HMS Lancaster را بدون جایگزین از خلیج فارس به خانه بازخواهد گرداند که نشست شکس راهبردی نیروی دریایی این کشور در تحولات اخیر این منطقه است.
غرق شدن دو کشتی مجیک سیز و اترنی‌تی سی جدیدترین نمونه از کارزار فزاینده علیه کشتیرانی تجاری بودند که پس از آغاز جنگ غزه تشدید شده و اکنون باعث کاهش ۶۰ درصدی تردد از مسیر دریای سرخ شده است.
نیروی دریایی انگلیس پیش‌تر ناوهایی را برای مقابله با همین نوع حملات به مسیرهای تجاری حیاتی و دفاع از اصل آزادی کشتیرانی مستقر کرده بود، اما اکنون در آستانه خارج کردن آخرین ناوچه جنگی خود از خاورمیانه است؛ موضوعی که برای نخستین بار در دو صده گذشته باعث می‌شود که منطقه بدون هیچ ناو جنگی اصلی از نیروی دریایی انگلیس باقی بماند.
ناوچه HMS Lancaster به‌زودی پایگاه نیروی دریایی در بحرین را ترک خواهد کرد و تا پایان سال میلادی به انگلیس باز خواهد گشت تا اوراق شود.
از سال ۲۰۲۲ این کشتی در آبراهه‌های منطقه فعال بوده و دستورات انگلیس در غرب آسیا را عملیاتی می‌کرده است.
به زودی هیچ کشتی جنگی انگلیسی برای انجام مأموریت‌های محوله لندن در منطقه باقی نخواهد ماند و بسیاری از این وظایف از جمله تقابل با ایران به عهده نیروی دریایی آمریکا و دیگر متحدان واگذار خواهد شد.
هیچ‌کس ادعا نمی‌کند که اهمیت خاورمیانه برای انگلیس کاهش یافته است.
برعکس، بیش از ۳۰۰ هزار تبعه انگلیسی اکنون در کشورهای حوزه خلیج فارس زندگی می‌کنند که رقمی قابل توجه به حساب می‌آید.
صادرات انگلیس به شش کشور شورای همکاری خلیج فارس(شامل کویت، قطر، بحرین و عمان) در سال گذشته به ۳۶.۷ میلیارد پوند رسید که این شورا را به عنوان سومین بازار بزرگ انگلیس پس از اتحادیه اروپا و آمریکا بدل کرد.
منابع دیپلماتیک اذعان می‌کنند که منافع انگلیس در منطقه چنان بالاست که هر بحرانی در خلیج فارس، بحرانی برای انگلیس نیز خواهد بود.
انگلیس در سال ۲۰۱۸، پایگاهی در بحرین تأسیس کرد و ناوهای متعددی را در منطقه مستقر کرد.
انگلیس همچنین چهار کشتی مین‌روب در بحرین داشت تا با تهدید مین‌گذاری احتمالی در تنگه هرمز مقابله کند.
همچنین یک کشتی پشتیبانی ۱۶ هزار تُنی به نام RFA Lyme Bay نیز در منطقه حضور داشت.
این ناوگان موجب شده بود که انگلیس پس از آمریکا، بیشترین سهم را در تأمین منافع غرب داشته باشد.
در سال ۲۰۲۲، HMS Lancaster جایگزین مونتروز شد؛ اما Lyme Bay برای تعمیر به انگلیس بازگشت و هرگز جایگزینی برای آن فرستاده نشد.
از آن چهار مین‌روب، دو فروند بازگردانده شدند و یکی دیگر نیز در یک برخورد آسیب دید.
پس از خروج Lancasterدر روزهای پیش رو، تنها کشتی جنگی عملیاتی انگلیس در خاورمیانه، یک مین‌روب بخواهد بود.
تنها چهار سال پیش، شش کشتی انگلیسی در بحرین مستقر بودند؛ اما به‌زودی فقط یکی(مین‌روب) باقی خواهد ماند.
این عقب‌نشینی ممکن است تبعاتی فراتر از جنبه‌های عملیاتی داشته باشد.
بحرین مقر ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا و نیروهای دریایی مشترک (CMF) و مشارکتی میان ۴۶ کشور برای حفاظت از ۳.۲ میلیون مایل مربع آبراهه است.
فرمانده این نیرو، دریادار آمریکایی ناوگان پنجم است و معاون او همواره یک افسر انگلیسی بوده است.
تام شارپ، دریادار بازنشسته انگلیسی می‌گوید: «وقتی ناو جنگی خود را کنار می‌گذارید، صدای دیپلماتیکتان، توانایی جمع‌آوری اطلاعات، بازدارندگی و جایگاهتان در میز تصمیم‌گیری نیز حذف می‌شود.» در شرایطی که دولت ترامپ خواستار مشارکت بیشتر متحدان در تأمین امنیت خود است، خروج تقریباً کامل ناوگان انگلیس از خلیج فارس باعث تنش با آمریکا خواهد شد.
همچنین ممکن است بر روابط با بحرین نیز تأثیر بگذارد؛ شاه حمد بن عیسی آل‌خلیفه پذیرفته بود هزینه پایگاه دریایی انگلیس را به شرط حضور دائمی یک ناوشکن یا ناوچه جنگی تأمین کند و این قرارداد از طرف انگلیس در حال نقش شدن است.
ژنرال بازنشسته سر سایمون مِیال، کسی که در زمان ساخت پایگاه بحرین مشاور ارشد وزارت دفاع انگلیس در امور خاورمیانه بود و میدان اصلی پایگاه انگلیس در بندر سلمان بحرین، به افتخار او «میدان مِیال» نام گذاری شده است، این تصمیم را «شکستی راهبردی» می‌داند.
ژنرال میال می‌گوید: «پایگاه پشتیبانی دریایی در بحرین بر پایه این اصل بنا شد که نیروی دریایی سلطنتی قادر خواهد بود حضور دائمی خود را در خلیج فارس حفظ و منافع انگلیس را دنبال کند.»
باید گفت که این تصمیم ناشی از عقب‌نشینی عمدی انگلیس از خاورمیانه نیست، بلکه نتیجه ضعف ناوگان به دلیل کم‌توجهی و صرفه‌جویی دولت‌های پی‌درپی است.
ناوگان بسیار کوچک‌تر از آن است که توان استقرار دائم در خلیج فارس را داشته باشد.
آخرین ناوچه HMS St Albans، در سال ۲۰۰۲ به خدمت گرفته شد.
تا ۱۵ سال پس از آن، هیچ دولت بریتانیایی ساخت هیچ ناو مشابهی را آغاز نکرد.
تنها در سال ۲۰۱۷ ساخت اولین ناو جایگزین آغاز شد.
این ناو، HMS Glasgow، قرار است تا ۲۰۲۸ وارد خدمت شود.
این وقفه ۱۵ ساله دلیل کمبود شدید ناوهای جنگی امروز است.
ناوهای نوع ۲۳ برای ۱۸ سال خدمت طراحی شده بودند و ناوLancaster اکنون ۳۳ سال در خدمت بوده و دیگر امکان ادامه مأموریت دریایی ندارد.
با خروج این ناو تا پایان سال، نیروی دریایی انگلیس تنها ۷ ناوچه و ۶ ناوشکن در اختیار خواهد داشت که برای اولین بار کمتر از ناوگان فرانسه و ایتالیاست.
آخرین باری که انگلیس هیچ ناو جنگی در خلیج فارس نداشت، به سال ۱۸۵۳ بازمی‌گردد – زمان امضای «معاهده دریایی دائمی» با امیرنشین‌هایی که بعدها امارات متحده عربی را تشکیل دادند.
کشتی‌های جنگی انگلیس تا سال ۱۹۷۱، زمان استقلال بحرین، امارات و قطر، در منطقه مستقر بودند و همواره این عملیات‌ها ادامه داشته است، اما به‌زودی، خلیج فارس برای نخستین بار در دو نسل – و شاید در دو قرن – بدون ناوشکن یا ناوچه باقی خواهد ماند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.