تهران، غزه، ریاض؛ بازخوانی راهبرد اسرائیل در تثبیت محورهای منطقه‌ای
به گزارش مشرق،یکی از فعالان توئیتری در مطلبی با عنوان تهران، غزه، ریاض؛ بازخوانی راهبرد اسرائیل در تثبیت محورهای منطقه‌ای نوشت:
در بحبوحه‌ی یکی از پرتلاطم‌ترین مراحل جنگ غزه، گفت‌وگوی رن دِرمِر، وزیر امور راهبردی اسرائیل، با پادکست «One Jewish State» تصویر کم‌سابقه‌ای از موازنه‌ی جدید قدرت در منطقه ترسیم می‌کند؛ موازنه‌ای که در آن، استمرار روابط میان تل‌آویو و برخی پایتخت‌های عربی در کنار مواجهه‌ی هماهنگ با محور ایران–حماس–حزب‌الله، به‌عنوان کلید طراحی نظم پساجنگ معرفی می‌شود.
او در این گفت‌وگوی بلند، از یک‌سو به تمایل فزاینده‌ی کشورهای سنی برای همکاری امنیتی با اسرائیل اشاره می‌کند و از سوی دیگر، ایران را کانون تهدیدات منطقه‌ای می‌داند که مقابله با آن، زمینه‌ساز شکل‌گیری ائتلاف‌های نوین شده است.
در بخش‌هایی از این مصاحبه، دِرمِر از امارات متحده عربی به‌عنوان «شریکی پایدار و مسئول» یاد می‌کند که با وجود تصاویر هولناک از جنگ غزه، همچنان روابط دیپلماتیک و امنیتی خود با تل‌آویو را حفظ کرده است.
او با اشاره به نقش محمد بن زاید و عبدالله بن زاید، عملکرد امارات را الگویی از «درک راهبردی در برابر موج احساسات افکار عمومی» توصیف می‌کند و تصریح می‌ورزد که این کشور بدون آن‌که وارد بازی‌های شعاری شود، مسیر شراکت با اسرائیل را ادامه داده است.
سکوت ابوظبی در برابر فشار خیابانی، از نگاه او، نشانه‌ای از «بلوغ دیپلماتیک و ضرورت مقابله با افراط‌گرایی منطقه‌ای» است.
وی همچنین عربستان سعودی را بازیگری کلیدی می‌داند که با وجود مواضع انتقادی در سطح رسمی، همچنان تغییری در مسیر همکاری‌های امنیتی با اسرائیل ایجاد نکرده است.
دِرمِر بر این باور است که محمد بن سلمان و تیم سیاست خارجی ریاض «به‌درستی دریافتند که حذف حماس از ساختار قدرت در غزه، با منافع راهبردی‌شان هم‌راستا است».
از نگاه او، سکوت محاسبه‌شده‌ی عربستان، در کنار اجتناب از موضع‌گیری‌های شعاری، نشان‌دهنده‌ی درک عمیق این کشور از تهدیدات مشترک به‌ویژه از سوی ایران و جریان‌های اسلام‌گرای رادیکال است.
در ادامه‌ی بحث، این وزیر صهیونیستی ایران را کانون بی‌ثباتی منطقه‌ای معرفی می‌کند و تأکید می‌ورزد که گروه‌هایی چون حماس، حزب‌الله و حتی انصارالله، در قالب یک محور هماهنگ‌شده اما غیرمتمرکز، پروژه‌های تهران را پیش می‌برند.
او تصریح می‌کند که ائتلاف‌های نوپدیدی همچون توافق‌های ابراهیم در واقع واکنشی راهبردی به گسترش نفوذ جمهوری اسلامی هستند.
از نگاه دِرمِر، اسرائیل و کشورهای عربی سنی درک کرده‌اند که مهار ایران بدون بازآرایی نظم منطقه‌ای ممکن نیست؛ نظمی که به گفته‌ی او، باید بر پایه‌ی «همکاری عملیاتی، خلع قدرت شبه‌نظامیان و بازدارندگی فعال» طراحی شود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.