آینتراخت و آموزش پولسازی؛ درآمد سی وچهار همتی از فروش بازیکن

کد خبر: 726642 | ۱۴۰۴/۰۵/۰۷ ۰۹:۵۵:۳۱
باشگاه‌های فوتبال در ایران به باشگاه‌های هزینه معروف شده‌اند.
هیچ کدام از باشگاه‌های فوتبال در ایران را نمی‌شود یافت که تراز مالی مثبت داشته باشند.
همه پول خرج می‌کنند و در نهایت درآمدی هم ندارند.
در فوتبال ایران بیشتر مسیرهای کسب درآمد مسدود است از جمله حق پخش و فروش پیراهن و لوازم هواداری.
مساله‌ای که مربوط به رفتار غیرقانونی صداوسیما و نبودن حق کپی رایت می‌شود.
اما این تنها مساله نیست.
باشگاه‌های ایران در زمینه تولید و پرورش استعداد کاملا عقب‌افتاده هستند.
استعدادها شناسایی نمی‌شوند یا اگر شناسایی شوند به راحتی از دست می‌روند و فرآیند درآمدزایی از آنها عقیم می‌ماند.
حتما این جمله را بارها شنیده‌اید که فوتبال ایران در سال‌های گذشته استعدادی معرفی نکرده و تنها به مصرف‌کننده تبدیل شده است.
این در حالی است که بخش بزرگی از باشگاه‌های اروپا از طریق تولید و فروش بازیکن به درآمدهای افسانه‌ای رسیده‌اند.
به عنوان مثال آینتراخت فرانکفورت که در ادامه به داستان آنها می‌پردازیم.
باشگاه آینتراخت فرانکفورت به زودی به سودی معادل ۳۴۵ میلیون یورو (سی‌وچهار و نیم همت) تنها از محل فروش مهاجمان طی 6 سال اخیر دست می‌یابد.
ما در این گزارش توضیح می‌دهیم که آنها چگونه به آن رسیده‌اند.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از رسانه‌های انگلیسی زبان، در حالی که بیشتر باشگاه‌ها با اضطراب یا مقاومت در برابر فروش بهترین مهاجم خود در پایان هر فصل روبه‌رو می‌شوند، آینتراخت فرانکفورت با مدیریت مارکوس کروشه (مدیر ورزشی باشگاه)، با آرامش و به شکل هدفمندانه ستاره‌های خط حمله‌اش را می‌فروشد.
این فرآیند اکنون به بخشی ضروری از مدل اقتصادی پایدار و خوداتکای باشگاه تبدیل شده است.
کروشه در مصاحبه‌ای در آگوست ۲۰۲۴ با اسکای اسپورتس گفت: «باشگاه‌هایی مثل پاری‌سن‌ژرمن، منچسترسیتی و لیورپول را «باشگاه‌های مقصد نهایی» می‌نامم.
ما باشگاهی در میانه راه هستیم که به این باشگاه‌های نهایی بازیکن می‌فروشیم.
به بازیکنان‌مان می‌گویم: اگر سرعت پیشرفتت از سرعت رشد باشگاه بیشتر بود و ما مبلغ مناسبی دریافت کنیم، می‌توانی بروی.»
او اضافه می‌کند که این شفافیت، دلیل علاقه بازیکنان جوان برای پیوستن به فرانکفورت است؛ زیرا می‌دانند اینجا جایی برای رشد و رسیدن به سطح بالاتر است.
کروشه می‌گوید: «فروش بازیکن بخشی از وظیفه من است.
به آن احساسی نگاه نمی‌کنم.
این یک تجارت است.» با وجود این نگاه تجاری، فرانکفورت در سال‌های اخیر به‌طور جدی روی امکانات تمرینی، کادر فنی، روان‌شناسان و متخصصان تغذیه سرمایه‌گذاری کرده است.
این ساختار کمک می‌کند تا بازیکنان جوان با آموزش‌های انفرادی در مسیر پیشرفت و انتقال به باشگاه‌های بزرگ‌تر قرار بگیرند.
نمونه‌های موفق
با فروش هوگو اکیتیکه به لیورپول (با مبلغی حدود ۹۱ میلیون یورو همراه با پاداش‌ها) سود خالص فرانکفورت از نقل‌وانتقالات از تابستان ۲۰۲۳ تاکنون به حدود ۱۶۱ میلیون یورو خواهد رسید.
فروش‌های بزرگ پیشین شامل راندال کولو موآنی و عمر مرموش بودند که هر دو به عنوان بازیکن آزاد به باشگاه پیوستند و با قیمتی در مجموع ۱۶۵ میلیون یورو فروخته شدند.
با احتساب فروش اکیتیکه و فقط در زمینه فروش مهاجمان، فرانکفورت در شش سال گذشته ۳۴۵ میلیون یورو سود خالص داشته است.
حتی پیش از آمدن کروشه در سال ۲۰۲۱، فرانکفورت با فروش سباستین هالر و لوکا یوویچ در سال ۲۰۱۹ سرمایه‌گذاری اولیه خود را سه برابر کرد.
آندره سیلوا نیز که ابتدا قرضی آمده بود، پس از گلزنی در ۲۸ بازی بوندس‌لیگا، یک‌سال بعد با قیمتی حدود ۸ برابر خریدش فروخته شد.
طبق گزارش ترانسفرمارکت، از منظر سود خالص، در سه سال گذشته هیچ باشگاهی بیشتر از فرانکفورت درآمد نداشته است؛ در حالی که همزمان عملکرد آنها در جدول هم بهبود یافته و از رتبه هفتم در فصل 23-2022 به رتبه پنجم و سپس سوم رسیده‌اند که بهترین رتبه تاریخ باشگاه در بوندس‌لیگاست.
روش کار فرانکفورت
از منظر جذب بازیکن، فرانکفورت کاری خارق‌العاده انجام نمی‌دهد؛ آنها بازیکنان جوان و مستعد را که بتوان در آینده گران‌تر فروخت، جذب می‌کنند.
اما رمز موفقیت در پایبندی دقیق به روش‌شان و فراهم کردن محیطی حمایتی برای رشد بازیکنان است.
از ۲۶ خرید دائمی اخیر، ۲۱ بازیکن زیر ۲۵ سال بودند.
آنها در صورت تشخیص فرصت مناسب در بازار، خود نیز به خرج کردن مبالغ ۸ رقمی تمایل دارند.
در میان ۱۰ خرید گرانقیمت باشگاه، آرتور تئات یکی از مسن‌ترین‌ها بود (۲۴ ساله در زمان خرید) .
او با تجربه بازی در سری‌آ و لوشامپیونه از رن آمده و سومین بازیکن پر دقایق باشگاه در فصل گذشته بود.
6 نفر از آن ۱۰ خرید هنوز در باشگاه هستند و 4 نفر دیگر با سودی معادل ۱۱۱ میلیون یورو فروخته شدند؛ عددی که با فروش رسمی اکیتیکه بیشتر خواهد شد.
جذب‌های آینده‌نگرانه
یوناتان بورکارت (۲۵ ساله) یکی از جذب‌های جدید است که کاملا با پروژه فرانکفورت هماهنگ است.
او پس از بهبود از مصدومیت زانو، فصل گذشته در ماینتس ۱۸ گل در بوندس‌لیگا زد.
او قابلیت بازی در پست‌های مختلف هجومی را دارد؛ حتی در اوایل کارش در پست وینگ‌بک بازی کرده و بازیکنی چابک، فیزیکی و تیزبین برای نفوذ در دفاع حریف است؛ دقیقا همان نوع مهاجمی که در سیستم هجومی و پرانرژی فرانکفورت می‌درخشد.
او شباهت‌هایی با عمر مرموش دارد، مهاجمی که پس از نمایش توانایی‌هایش در اشتوتگارت و ولفسبورگ به فرانکفورت آمد.
مرموش نیز قابلیت بازی در تمام پست‌های هجومی را دارد و با قدرت بدنی، سرعت و توانایی شوت‌زنی از راه دور، در ضدحملات عملکرد درخشانی داشت.
فصل گذشته فرانکفورت بیشترین موقعیت گلزنی (xG) را از حملات سریع در میان تیم‌های بوندس‌لیگا ایجاد کرد و در بین ۴ لیگ بزرگ اروپا فقط لیورپول در این زمینه از آنها بیشتر گل زد.
این نوع فوتبال سریع و هجومی که زیرنظر مربی فعلی، دینو تپمولر اجرا می‌شود، تاثیر زیادی بر افزایش ارزش بازیکنان در بازار داشته است.
نقش لیگ برتر و آموزش درخشان
در گفت‌وگویی با The Athletic، اکسل هلمان (مدیر اجرایی فرانکفورت) با اشاره به مرموش گفت: «ما یکی از بهترین تیم‌های مربیگری در بوندس‌لیگا را داریم.
برای ما که بازیکنان جوان جذب می‌کنیم، این موضوع کلیدی است.
فرآیند آموزش بازیکنان‌مان، چیزی است که اکنون باعث شهرت ما شده است.»
مرموش که در ابتدا یک بازیکن هجومی سریع و تطبیق‌پذیر بود، پس از ۱۸ ماه تبدیل به گلزنی ماهر، متخصص ضربات آزاد و بازیکنی کامل شد که هم می‌تواند دفاع فشرده را باز کند و هم در فضای باز بدرخشد.
پذیرش جایگاه و بازی هوشمندانه
برخی ممکن است این مدل را بی‌جاه‌طلبی بدانند، اما پذیرش جایگاه فرانکفورت در «زنجیره غذایی فوتبال» قدرت واقعی آنهاست.
آنها در توهم نیستند؛ اگر بازیکنی پیشرفت کند، او را خواهند فروخت و در این مسیر هم بازیکن به هدفش می‌رسد، هم باشگاه سود می‌برد.
در ادامه آنچه باقی می‌ماند، این است که آیا آنها می‌توانند در زمین نیز همین‌طور رشد کنند؟
با وجود صعود به لیگ قهرمانان، بعید است که آنها بتوانند تمام سود حاصل را در خرید ستاره‌های مطرح خرج کنند.
بنابراین مجبورند همچنان روی آینده سرمایه‌گذاری کنند.
حتی اگر فصل آینده اندکی از رتبه سوم خود سقوط کنند، نباید انتظار داشته باشید که «خط تولید مهاجم» فرانکفورت از حرکت باز بماند.