لفاظی‌های سوخته؛ تهدیدهای کاغذی پیرمرد پرحاشیه
دیدار اخیر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با کیر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، بار دیگر سایه تهدیدات نظامی و لفاظی‌های تند علیه ایران را بر صحنه دیپلماسی جهانی گستراند.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - ترامپ با ادعای خروج ایران از مذاکرات هسته‌ای و متهم کردن تهران به ارسال «سیگنال‌های بد»، تهدید کرد که هرگونه تحرک هسته‌ای ایران با پاسخی قاطع و ویرانگر مواجه خواهد شد.
در مقابل، سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان، با تأکید بر حق غیرقابل مذاکره ایران برای برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز، این تهدیدات را محکوم کرد و عزم راسخ تهران برای حفظ دستاوردهای علمی خود را به نمایش گذاشت.
تازیانه کلمات: چرا تهدیدات ترامپ دوباره اوج گرفت؟
اظهارات اخیر دونالد ترامپ در دیدار با کیر استارمر، بیش از آنکه نشانه‌ای از استراتژی منسجم باشد، بازتابی از سیاست خارجی آشوب‌زده‌ای است که آمریکا در سال‌های اخیر در قبال ایران پیش گرفته است.
او با تهدید به «نابودی کامل» برنامه هسته‌ای ایران، نه‌تنها دیپلماسی را به حاشیه راند، بلکه به چرخه‌ای از اقدام و واکنش دامن زد که ریشه در حمایت‌های آشکار آمریکا از حملات نظامی رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته‌ای ایران دارد.
حملات اخیر به سایت‌های هسته‌ای ایران، که با پشتیبانی اطلاعاتی و لجستیکی آمریکا انجام شد، نه‌تنها به کاهش تنش‌ها کمکی نکرد، بلکه ایران را به بازسازی سریع‌تر تأسیسات و تقویت برنامه غنی‌سازی صلح‌آمیز خود مصمم‌تر کرد.
سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در پاسخی قاطعانه اعلام کرد که «ایران هرگز در برابر زبان تهدید سر خم نخواهد کرد» و تأکید کرد که برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز، که برای تولید رادیوایزوتوپ‌های پزشکی و تأمین سوخت راکتورهای تحقیقاتی حیاتی است، ثمره عرق جبین و خون دانشمندان ایرانی است.
این موضع، که ریشه در تاریخ مقاومت ایران در برابر فشارهای خارجی دارد، نشان می‌دهد که تهدیدات نظامی نه‌تنها نمی‌توانند عزم ایران را سست کنند، بلکه به تقویت اراده ملی برای حفظ استقلال علمی منجر شده‌اند.
داده‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز تأیید می‌کند که ایران، حتی پس از حملات اخیر، همچنان در چارچوب تعهدات پادمانی خود عمل می‌کند و هیچ انحرافی به سمت اهداف نظامی در برنامه هسته‌ای‌اش مشاهده نشده است.
اتهامات در خلأ: ایران و معمای مذاکرات غزه
یکی از ادعاهای جنجالی ترامپ، اتهام دخالت ایران در مذاکرات آتش‌بس غزه و ارسال دستورات به حماس بود.
این اتهام که بدون ارائه شواهد معتبر مطرح شد، بخشی از تلاش آمریکا برای ترسیم ایران به‌عنوان یک بازیگر مخرب در منطقه است.
ایران بارها اعلام کرده که از مذاکرات صلح در غزه حمایت می‌کند، اما دخالت مستقیم در امور داخلی گروه‌های فلسطینی را رد کرده است.
اظهارات عراقچی که بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران را «غیرقانونی» و نشانه ناکارآمدی راه‌حل‌های نظامی دانست، نشان‌دهنده رویکردی است که به جای تقابل نظامی، بر دیپلماسی تأکید دارد.
او با اشاره به نیاز بیش از یک میلیون ایرانی به رادیوایزوتوپ‌های پزشکی تولیدشده در راکتور تحقیقاتی تهران، استدلال کرد که کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز به دلیل فشارهای خارجی، نه‌تنها غیرمنطقی است، بلکه خیانت به منافع ملی ایران محسوب می‌شود.
این موضع، که با پشتوانه منطقی و انسانی ارائه شده، در برابر اتهامات بی‌اساس ترامپ، وزنه‌ای سنگین‌تر در افکار عمومی جهانی دارد.
در واقع، چرخه اتهام و تهدید، که آمریکا و متحدانش در پیش گرفته‌اند، بیش از آنکه ایران را تضعیف کند، به انزوای اخلاقی و سیاسی واشنگتن در جامعه بین‌المللی منجر شده است.
افق‌های پیش‌رو: دیپلماسی یا بن‌بست؟
تاریخ نشان داده که سیاست فشار حداکثری، از تحریم‌های فلج‌کننده تا حملات نظامی، نه‌تنها ایران را به تسلیم واداشته نکرده، بلکه به تقویت توان داخلی و خودکفایی علمی این کشور منجر شده است.
ایران پس از حملات اخیر به تأسیسات نطنز و فردو، برنامه بازسازی خود را با سرعت بیشتری پیش برده و حتی در حال توسعه نسل جدیدی از سانتریفیوژهای پیشرفته است که می‌توانند غنی‌سازی را با کارایی بالاتری انجام دهند.
این پیشرفت‌ها که در گزارش‌های آژانس نیز تأیید شده‌اند، نشان می‌دهند که تهدیدات نظامی نه‌تنها مانع پیشرفت ایران نشده‌اند، بلکه به انگیزه‌ای برای نوآوری تبدیل شده‌اند.
از سوی دیگر، اظهارات عراقچی مبنی بر امکان «راه‌حل مذاکره‌شده» برای رفع نگرانی‌های بین‌المللی، دریچه‌ای به سوی دیپلماسی باز می‌کند.
اما این دیپلماسی نیازمند احترام متقابل و کنار گذاشتن زبان تهدید است.
اگر آمریکا همچنان بر طبل تقابل بکوبد، احتمالاً شاهد تشدید تنش‌ها، افزایش بی‌اعتمادی و حتی انزوای بیشتر خود در میان متحدان اروپایی‌اش خواهد بود، که به گفته گاردین، از رویکرد تهاجمی ترامپ در قبال ایران خسته شده‌اند.
عزم آهنین در برابر طوفان تهدید
ایران، با تکیه بر تاریخ و تمدن غنی خود، بارها نشان داده که در برابر فشارهای خارجی نه‌تنها تسلیم نمی‌شود، بلکه از دل بحران‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و پیشرفت می‌سازد.
تهدیدات اخیر ترامپ، که با ادبیاتی تند و غیرسازنده بیان شد، تنها به تقویت عزم ایران برای حفظ برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز خود منجر شده است.
همان‌طور که عراقچی تأکید کرد، دانش هسته‌ای ایران نه با بمباران قابل نابودی است و نه با تهدید قابل مذاکره.
این عزم، که ریشه در سرمایه‌گذاری‌های عظیم علمی و انسانی ایران دارد، پیامی روشن به جهان می‌فرستد: ایران نه به دنبال سلاح هسته‌ای است و نه حاضر است حقوق مشروع خود را قربانی خواسته‌های زورگویانه کند.
در این میان، جامعه جهانی، به‌ویژه کشورهای اروپایی، نقشی کلیدی در جلوگیری از تشدید تنش‌ها دارند.
آیا آنها به صدای عقل گوش خواهند داد یا بار دیگر در دام سیاست‌های تقابلی آمریکا گرفتار خواهند شد؟
