«کُهته» روایت یک عشقِ سنتی از جزیره خارگ
جهانشیر یاراحمدی، بازیگر نمایش «کُهته» معتقد است؛ تئاتر ایران بر شانه های تئاتر استان ها ایستاده است و بسیاری از بازیگران و کارگردانان پایتخت، از دل تئاتر استان ها آمده اند. با این حال، حمایت سیستماتیک از تئاتر استان ها در کمترین سطح ممکن قرار دارد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ نمایش «کهته» با روایتی عاشقانه و ریشهدار در بستر فرهنگ جنوب کشور، این روزها در مجموعه تئاترشهر روی صحنه است.
اثری که از دل جزیره خارک برخاسته و با ترکیب قصهگویی بومی، زبان و موسیقی محلی و ارجاعات بینامتنی به ادبیات کلاسیک جهان، روایتی تازه خلق کرده است.
جهانشیر یاراحمدی بازیگر کاراکتر «نمرود» در این نمایش از تجربه حضور خود در این اثر، ویژگیهای نمایشی آن و دلایل تمایز آن با دیگر آثار نمایشی، در گفتوگو با خبرنگار تئاتر … گفت: نمایش «کهته» اثری با ریشههای عمیق در فرهنگ آیینی و بومی جنوب ایران است.
بوشهر ، یک جغرافیایی غریب فرهنگی دارد که از زیست دریایی و بیابانی مردم آن شکل گرفته است و نویسنده با تکیه بر این بستر، قصهای خلق کرده است که از نظر ساختار، ارجاعات مهمی به شاهکار «رومئو و ژولیت» ویلیام شکسپیر دارد.
او ادامه داد: اما تفاوت اصلی اینجاست که در «کهته»، نویسنده با نگاهی خلاقانه یک نسل عقبتر رفته و عشق را در دل والدین زوج عاشق این اثر جستوجو کرده است.
این یک زاویه دید تازه ایست که بُعدی عمیقتر به روایت میدهد.
کارگردان نیز کوشیده تا با بهرهگیری از گویشِ محلی، موسیقی بومی، حرکات آیینی و طراحی صحنهای متناسب با جغرافیای نمایش، فضای اثر را برای مخاطب قابل لمس و باورپذیر کند.
این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چگونه به این پروژه پیوسته و چه نکتهای او را برای حضور در «کهته» جذب کرده است، بیان کرد: زمانی که حسین اسدی، کارگردان اثر، با من تماس گرفت، نمایش هنوز در مراحل اولیه تمرین در جزیره خارک بود.
من ساکن آن جزیره نیستم، اما او گفت نقشی در نمایش دارد که از نظر سنی به بازیگران جوان گروه نمیخورد و برای آن به من فکر کرده است.
با شناختی که از او داشتم و کارهای قبلی او را دنبال کرده بودم، پیش از خواندن متن، اعتماد کردم و پیشنهاد او را پذیرفتم.
بعدها که متن را مطالعه کردم، دیدم نقش «نمرود» بسیار متفاوت و جذاب است؛ بزرگتر جزیره، فردی مقتدر، خشک و گاهی تندخو، اما در عین حال، درگیر احساسات عمیق انسانی.
این نویسنده و پژوهشگر در پاسخ به این پرسش که شخصیت «نمرود» را چطور ساخته و تا چه اندازه با نگاه کارگردان همسو بوده است، عنوان کرد: من در بازیگری همیشه تلاش میکنم شخصیت را بر اساس نگاه کارگردان بسازم.
البته تحلیل شخصی خود را نیز برای خلق کاراکتر «نمرود» داشتم و در طول تمرینها با کارگردان تبادل نظر کردیم.
آنچه امروز روی صحنه میبینید، نتیجه این تعامل است؛ شخصیتی که هم ریشه در متن دارد، هم در اجرا با جزئیات و لایههای رفتاری متناسب شکل گرفته است.
او درباره بازخوردهایی که تاکنون از اجرای نمایش «کهته» گرفته است، گفت: اولین بازخورد مهم از داوران جشنواره فجر بود؛ پس از بازبینی، تیم داوری رسماً اعلام کردند که ما اولین گروهی هستیم که انتخاب شدهایم.
این اتفاق، برای گروهی که از دل جزیرهای کوچک آمده، بسیار ارزشمند و امیدبخش بود.
در ادامه، اجراهای عمومی در شهرستانها و نیز اجرای جشنواره با استقبال خوبی روبهرو شد.
امیدوارم این دوره از اجرا در تهران نیز تداوم همان مسیر موفق باشد.
یاراحمدی در ادامه صحبتهای خود درباره پیام حضور نمایشی از جزیره خارک روی صحنه تئاترشهر توضیح داد: من بهشدت معتقدم تئاتر ایران بر شانههای تئاتر استانها ایستاده است.
بسیاری از بازیگران و کارگردانان برجسته پایتخت، از دل تئاتر استانها آمدهاند.
با این حال، حمایت سیستماتیک از تئاتر استانها، شوربختانه در کمترین سطح ممکن قرار دارد.
اینکه نمایشی از جزیره خارک اکنون برای سومین بار در تهران روی صحنه میرود، نشانهای است از توان بالای تئاتر استانی ما.
اما این اتفاق باید به یک روند تبدیل شود، نه استثناء.
او افزود: در عین حال تأکید میکنم که اجرای هر اثری در استان خلق شده، خود اهمیت بسیاری دارد.
این هنرمند با اشاره به اینکه باشگاه تئاتر سوره بهتازگی فعالیت خود را آغاز کرده و نمایش «کهته» نخستین نمایشی است که با حمایت آن روی صحنه میرود، عنوان کرد: از تمام کسانی که در راهاندازی باشگاه تئاتر سوره نقش داشتند صمیمانه تشکر میکنم.
هدف این مجموعه حمایت از کارگردانان جوان، بهویژه در استانهاست.
با شناختی که از نیت و رویکرد مسئولان این باشگاه دارم، به موفقیت آن بسیار امیدوارم.
اگر این حمایتها بهصورت هدفمند و مستمر ادامه یابد، قطعاً تأثیر بزرگی در ارتقای تئاتر استانها و جریان تئاتر ملی خواهد داشت.
یاراحمدی در پایان صحبتهای خود بیان کرد: امیدوارم روزی مدیران تئاتر کشور به این باور برسند که تئاتر ایران بدون تئاتر استانها، معنا و استمرار ندارد.
ما اگر به رشد پایدار تئاتر فکر میکنیم، باید از بسترهای اصلی آن، یعنی گروههای خلاق استانی حمایت کنیم.
انتهای پیام/