پروژه عبور از روسیه در کشورهای اقماری اش سرعت می‌گیرد
روز به روز این تلقی در کشورهایی که روزگاری اتحاد جماهیر سابق خوانده می‌شدند، در رابطه با افول مجدد روسیه افزایش پیدا می‌کند، این نگاه به حدی پررنگ شده است که برخی از کشورهای متخاصم و دشمن در این منطقه را هم به صرافت خروج از چتر مسکو انداخته است، حتی اگر این کار به قیمت اتحاد با دشمن سابق باشد.
روز به روز این تلقی در کشورهایی که روزگاری اتحاد جماهیر سابق خوانده می‌شدند، در رابطه با افول مجدد روسیه افزایش پیدا می‌کند، این نگاه به حدی پررنگ شده است که برخی از کشورهای متخاصم و دشمن در این منطقه را هم به صرافت خروج از چتر مسکو انداخته است، حتی اگر این کار به قیمت اتحاد با دشمن سابق باشد.
کد خبر: 725827 | ۱۴۰۴/۰۵/۰۲ ۲۲:۰۰:۰۰
روز به روز این تلقی در کشورهایی که روزگاری اتحاد جماهیر سابق خوانده می‌شدند، در رابطه با افول مجدد روسیه افزایش پیدا می‌کند، این نگاه به حدی پررنگ شده است که برخی از کشورهای متخاصم و دشمن در این منطقه را هم به صرافت خروج از چتر مسکو انداخته است، حتی اگر این کار به قیمت اتحاد با دشمن سابق باشد
به گزارش اعتمادآنلاین مجله کانادایی «ذا کاردل» در مقاله‌ای در این ر ابطه معتقد است که اتحاد «پنهانی» بین «دشمنان» یعنی آذربایجان و ارمنستان، هدفی نهفته‌ای در خود دارد.
به اعتقاد این رسانه دو کشور با وجود تخاصم چندین ساله و جنگ‌های چند باره امروز بر سر هدفی خاص با هم همسویی و حتی اتحاد پیدا کرده‌اندچون هر دوی آنها به دنبال اخراج روسیه از منطقه قفقاز و سوق دادن این منطقه به سمت حمایت از منافع غرب هستند.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است با بازگشت به پنج سال پیش و توافق سه‌جانبه‌ای که در نوامبر ۲۰۲۰ برای پایان دادن به جنگ دوم قره‌باغ امضا شد، بذر نفوذ و بهره مندی روس‌ها از این منطقه پاشیده شده است.
در بند پایانی این توافق مقرر می‌کرد که «تمام ارتباطات اقتصادی و مسیرهای حمل‌ونقل در منطقه باز شود و ارمنستان ایمنی مسیرهای حمل‌ونقل بین مناطق غربی آذربایجان و نخجوان خودمختار را تضمین کند تا حرکت شهروندان، وسایل نقلیه و کالاها در هر دو جهت بدون مانع انجام شود».
در این بند، نام هیچ مسیر یا کریدور خاصی ذکر نشد، اما طبق تحلیل مجله کانادایی، با توجه به موضع تاریخی مسکو، مشخص است که روسیه به دنبال بازگشایی خط راه‌آهن قفقاز بود که از سال ۱۹۹۲ بسته شده و از ایروان عبور می‌کرد، در حالی که مسیرهای زمینی از خاک ارمنستان می‌گذشت هم احتمالا مد نظر مسکو است.
اما تحولات پسا جنگ نشان می‌دهد که ایروان و باکو از چنین رویکردی دیگر حمایت نمی‌کنند و به‌تدریج، به شکلی آرام، گزینه‌ای جایگزین را ترجیح داده‌اند: کریدور زنگزور، مسیری حدود ۴۰ کیلومتری که از خاک ارمنستان عبور کرده و به‌گونه‌ای طراحی شده که کنترل ارمنستان را دور بزند و در نزدیکی مرز ایران امتداد یابد، ظاهرا در حال غلبه بر خواسته‌های روسیه است.
کارزار کنار زدن روسیه به اعتقاد «ذا کاردل»، تحولات سیاسی اخیر در ایروان و باکو تردیدی در هدف مشترک رهبران آنها باقی نمی‌گذارد.
به نوشته این مجله: الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، عمداً «سیاست تحریک‌آمیز» را در پیش گرفته و تنش‌ها با مسکو را به رویارویی دیپلماتیک تبدیل کرده است.
هدف گسترده‌تر باکو ظاهرا «حذف کامل روسیه از معادلات منطقه‌ای» است.
از سوی دیگر، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، دیگر هیچ تلاشی برای پنهان کردن مواضع «خصمانه» خود علیه مسکو از خود نشان نمی‌دهد.
با این پیش‌زمینه‌های سیاسی، مناقشه بر سر «کریدورها»، به‌ویژه کریدور زنگزور، بین این طرف‌ها شکل گرفته است.
هرچند بازگشایی خط راه‌آهن تحت مدیریت روسیه ساده‌ترین راه‌حل است، اما این گزینه با جاه‌طلبی‌های ژئوپلیتیکی باکو و ایروان که حول محور غرب متمرکز است، در تعارض قرار دارد.
گفتنی است در حالی که روسیه جنگ تمام عیاری را با اوکراین بر سر گرایش به غرب و تلاش برای پیوستن به ناتو در حال انجام دارد، چه واکنشی به گرایش‌های غرب گرایانه باکو و ایروان آن هم به طور مشترک و همسو با یکدیگر به سوی جهان غرب از خود نشان خواهد داد؟