2 زن، 2 راه، یک سرنوشت؛ شهادت در مسیر آگاهی
در میان هیاهوی جنگ و خون، گاهی صدای روشنگری زنانه ای خاموش می شود که نه در میدان نبرد با سلاح، بلکه با قلم، دوربین و دانایی جنگیده است؛ یکی در کلاس درس و دیگری پشت قاب شیشه ای رسانه.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، صبح امروز فضای معنوی و باشکوهی در هیئت انصارالامام رزمندگان کرج حاکم بود و جمعی از بانوان مؤمن و انقلابی، خانوادههای معظم شهدا و ایثارگران، مسئولان فرهنگی و رسانهای و نوجوانان عاشورایی، در محفل بزرگداشت بانوان شهید البرز گرد هم آمدند تا یاد و خاطره همه شهدا بهخصوص شهدای این استان را گرامی بدارند.
این مراسم به یادبود دو بانوی فداکار، شهیده فاطمه صالحی و معصومه عظیمی اختصاص داشت که یکی از آنها پاسدار و استاد دانشگاه بود که در جریان حمله اسرائیل به سپاه کرج به شهادت رسید و دیگری کارمند صداوسیما بود و بر اثر حمله رژیم صهیونیستی به ساختمان شیشهای به خیل شهدای جنگ 12 روزه پیوست.
اینها همان بانوانی بودند که مدال افتخار شهادت را بر گردن آویختند و عزت و سربلندی را به کشور هدیه دادند.
تصاویری از این دو شهیده کنار شمعدانیها و گلهای پرپر شده روی میزهای مقابل حضار در ورودی حسینیه چشمنوازی میکرد.
در یکی از قابها زنی با چادر مشکی و لبخندی آرام بر لب، به مهمانان خوشآمد میگفت و در قاب دیگر خانم جوانی که جانش را در مسیر رسالت فدا کرد، نظارهگر ورود مهمانان است.
امروز اینجا هر عکس، کتابی از تعهد، صداقت و عشق به میهن است.
فضای این مراسم هم شاد بود و هم غمگین؛ شاد از این جهت که با شهادت این بانوان ثابت شد بانوان ما هم پابهپای مردان در مقابل اسرائیل جنایتکار ایستادهاند و از دشمن نمیترسند و غمگین از این نظر که در غم از دست دادن اسطورههای این سرزمین هستیم که با شهادت خود، چراغ راهی برای نسل جوان امروز شدند و راهشان همچنان در دلهای مردم غیور این سرزمین پهناور، زنده و پویاست.
تلاوت آیاتی چند از کلامالله مجید، زینتبخش این محفل شهدایی شد و قاری جوان با خلوص نیت آیات نورانی وحی را تلاوت و قلبها را متوجه آسمان کرد.
حضار نیز با چشمانی اشکبار، این زمزمههای ملکوتی را همراهی کردند.
پس از قرائت قرآن و در سکوت معنادار اما پرصلابت مجلس، پخش سرود ملی جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر عزت و اقتدار ایرانیان را به نمایش گذاشت.
یکی از بخشهای تأثیرگذار مراسم، اجرای سرود حماسی توسط نوجوانان توسط گروه سرود رضوان بود که دختران و پسران نوجوان با لباسهایی متحدالشکل و چفیه به گردن در مقابل بانوان حاضر شدند و از آرمانهای شهدا خواندند.
نوای سرود آنان که سرشار از غیرت و بصیرت بود، قلبهای حضار را لرزاند.
سرود آنها پیوندی بود میان گذشته و آینده، نسل شهدا و نسل آیندهساز کشور.
نوای محمد عطاءالهی، مداح اهلبیت (ع) هنگام سرودن سرود «ای ایران» و پرچمهای سه رنگ جمهوری اسلامی ایران در دستهای بانوان و دختران، شور و هیجان خاصی به این مراسم بخشید و سپس با نوای گرم و سوزناک خود به بازگو کردن روایتهای کربلا پرداخت و در وصف صبر حضرت زینب (س) اشعاری را سرود و اشک مادران، همسران، خواهران و فرزندان شهدا را بر گونههای آنان جاری کرد.
بانوان حاضر در این مراسم نیز به یاد فرزندان، همسران و عزیزانی که در راه انقلاب جان باخته بودند، زمزمهکنان اشک میریختند و حس غربت اما افتخار در دلهایشان موج میزد.
در انتهای مراسم نیز از چند نفر از مجروحان جنگ 12 روزه و خانوادههای شهدای این جنگ تجلیل به عمل آمد.
این تقدیر، تنها نمادی از امتنان مردم بود نسبت به بزرگمردی شهدایی که با جانشان از حقیقت دفاع کردند.
این مراسم، تنها یادبودی برای دو بانوی شهیده نبود، بلکه پیامی بود به نسل امروز و فردا؛ پیامی که میگفت راه شهدا ادامه دارد، آنهم از زبان زنانی که در میانه میدان فرهنگ و رسانه، جان دادند اما حقیقت را زنده نگه داشتند.
این دو بانوی شهید، نمونهای از هزاران زن ایرانی هستند که همزمان، هم مربی و هم خبرنگار بودند و هم مرزبان اندیشهها و امروز، البرز به خود میبالد که چنین فرزندانی را پرورش داده است که با خونشان، مسیر حقیقت را روشن کردهاند.
گزارش: صدیقه صباغیان
انتهای پیام