نویسنده عمانی: اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه مرتکب جنایت جنگی شد
«فائزه محمد» نویسنده عمانی، با بیان اینکه رژیم صهیونیستی با هدف قرار دادن غیرنظامیان در جریان جنگ ۱۲ روزه مرتکب جنایت جنگی شد، گفت: آمریکا درقبال قوانین حقوق بشری استانداردهای دوگانه دارد.
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: «فائزه محمد» نویسنده و روزنامه‌نگار عمانی، با محکوم کردن اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی گفت که این اقدامات تروریستی، نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است و چهره واقعی این رژیم را نشان می‌دهد.
وی افزود که اتکای رژیم صهیونیستی به ترور به‌عنوان ابزاری برای حذف، نشان‌دهنده رویکرد این رژیم در نابودی مستقیم هرگونه تهدید سیاسی یا نظامی علیه خود است.
نویسنده کتاب «در قلب ایران» درباره هدف قرار دادن غیرنظامیان در ایران گفت: قربانی شدن تعداد زیاد زنان و کودکان در ایران نشان می‌دهد که هدف، شکستن اراده ملت‌ها، ترساندن مردم و بی‌ثبات کردن کشورهایی است که در برابر طرح‌های توسعه‌طلبانه این رژیم ایستادگی می‌کنند.
متن کامل مصاحبه با این نویسنده و روزنامه نگار عمانی را مطالعه می‌کنید؛
چندی پیش، جهان شاهد حمله رژیم صهیونیستی به ایران و مردم آن بود.
به نظر شما چرا این رژیم چنین جنایاتی را علیه غیرنظامیان بی‌دفاع در غزه، لبنان و ایران مرتکب می‌شود؟
این رژیم اساساً بر پایه سیاست‌های توسعه‌طلبی، سلطه و تحمیل واقعیت اشغال با زور بنا شده است.
از زمان تأسیس خود، همواره برای تحقق اهداف سیاسی، نظامی و امنیتی‌اش بر خشونت تکیه داشته است.
هدف قرار دادن غیرنظامیان بی‌دفاع در غزه، لبنان و ایران در چارچوب تلاش‌های دائمی آن برای تضعیف هرگونه قدرت یا اراده مقاومتی است که بقای آن را تهدید یا نفوذش را محدود کند.
همچنین، مصونیت از مجازات و حمایت بی‌قید و شرطی که از سوی ایالات متحده و غرب دریافت می‌کند، آن را به تداوم ارتکاب این جنایات تشویق می‌کند.
بنابراین، تداوم این تجاوزات با فقدان موضع قاطع بین‌المللی برای الزام این رژیم به رعایت قوانین بین‌المللی و حقوق ملت‌ها مرتبط است.
رژیم صهیونیستی مدعی شده که هدفش توقف برنامه‌های هسته‌ای و موشکی ایران بوده، اما به وضوح بیمارستان‌ها، زیرساخت‌ها و نهادهای رسانه‌ای را هدف گرفته است و درصد زیادی از شهدا را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
این تناقض چگونه قابل توجیه است؟
هدف واقعی چیست؟
این تناقض، واقعیت اهداف پشت‌پرده این رژیم و حامی‌اش، ایالات متحده، را آشکار می‌کند که فراتر از بهانه‌های اعلامی مانند برنامه هسته‌ای یا موشکی یا نفوذ ایران در منطقه است.
تجاوز صهیونیستی-آمریکایی به ایران نیات واقعی دشمنان را برملا کرد؛ و این را حملات هدفمند به بیمارستان‌ها، زیرساخت‌ها و نهادهای رسانه‌ای و قربانی شدن تعداد زیادی زن و کودک تأیید می‌کند.
هدف، به‌وضوح، شکستن اراده ملت‌ها، ترساندن مردم و بی‌ثبات کردن کشورهایی است که در برابر پروژه‌های توسعه‌طلبانه این رژیم ایستاده‌اند.
این سیاست نوعی مجازات جمعی است که هدفش ایجاد ترس، آشوب و فلج کردن توان جامعه برای وادار ساختن آن به تسلیم است.
به بیان دقیق‌تر، جوهر این جنایات حفظ سلطه رژیم و حامیان آن از طریق خاموش کردن هر صدایی است که موجودیت یا نفوذش را به چالش بکشد.
با وجود مستند شدن جنایات جنگی رژیم صهیونیستی توسط سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری، دولت‌های غربی همچنان از آن حمایت سیاسی و نظامی می‌کنند.
چرا این کشورها در قبال این جنایات سکوت می‌کنند؟
سکوت دولت‌های غربی، با وجود گزارش‌های مستند سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری، ریشه در منافع سیاسی، اقتصادی و راهبردی دارد که آن‌ها را به این رژیم پیوند می‌دهد.
این دولت‌ها رژیم صهیونیستی را شریک راهبردی خود می‌دانند که از منافعشان محافظت می‌کند و نفوذشان را در خاورمیانه گسترش می‌دهد.
همچنین، لابی‌های حامی رژیم در این کشورها فشار زیادی بر مراکز تصمیم‌گیری وارد می‌کنند، واقعیت‌ها را پنهان می‌سازند و جنایات را با بهانه‌هایی مانند امنیت و مبارزه با تروریسم توجیه می‌کنند.
در نتیجه، اصول انسانی و حقوق بشر قربانی معادلات قدرت و منافع می‌شود و این ملت‌های بی‌دفاع هستند که بهای این سیاست‌ها را می‌پردازند.
رسانه‌های غربی اغلب رژیم صهیونیستی را در حال دفاع از خود نشان می‌دهند و در مقابل، کشتار غیرنظامیان در غزه، لبنان و ایران را نادیده می‌گیرند.
این جانبداری رسانه‌ای چگونه قابل تحلیل است و چگونه باید با آن مقابله کرد؟
این جانبداری رسانه‌ای تصادفی نیست، بلکه حاصل یک سیستم رسانه‌ای گسترده است که توسط نهادهایی اداره می‌شود که منافع سیاسی و اقتصادی آن‌ها با رژیم صهیونیستی گره خورده است.
این رژیم همواره به‌عنوان قربانی نمایش داده می‌شود، در حالی که واقعیت جنایاتش علیه غیرنظامیان در غزه، لبنان و ایران کم‌اهمیت جلوه داده شده یا تحریف می‌شود.
این روایت هدف مشخصی دارد: جلب همدردی جهانی و توجیه نقض‌ها در برابر افکار عمومی غرب.
آمریکا همواره با قطعنامه‌های سازمان ملل در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی مخالفت می‌کند و اخیراً نیز با خیانت به دیپلماسی، وارد جنگ با ایران شد.
این رویکرد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این رویکرد به‌وضوح دوگانگی معیارهای آمریکا را در قبال قوانین بین‌المللی و اصول حقوق بشر نشان می‌دهد.
ایالات متحده مدعی دفاع از دموکراسی و دیپلماسی است، اما در عمل هر تصمیمی که جنایات رژیم صهیونیستی را محکوم کند، وتو می‌کند و با استفاده از نفوذ خود مانع پاسخ‌گویی می‌شود.
زمانی که ابزارهای فشار سیاسی شکست می‌خورند، آمریکا از گفت‌وگو فاصله می‌گیرد و به گزینه نظامی روی می‌آورد؛ همان‌طور که اخیراً علیه ایران، در حالی که مذاکرات در جریان بود، چنین کرد.
این رفتار نشان می‌دهد که مواضع آمریکا بر اساس منافع و ائتلاف‌های راهبردی‌اش شکل می‌گیرد، حتی اگر به قیمت ادامه اشغالگری و جنایات جنگی علیه غیرنظامیان باشد.
رژیم صهیونیستی دارای سلاح‌های هسته‌ای غیرقانونی و خارج از نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، اما ایران را به بهانه برنامه هسته‌ای مورد حمله قرار می‌دهد.
آیا این رفتار نشان‌دهنده معیارهای دوگانه جهانی نیست؟
جامعه بین‌المللی چه باید بکند؟
بله، داشتن زرادخانه هسته‌ای پنهان توسط رژیم صهیونیستی که تحت هیچ نظارتی نیست، در حالی که ایران به بهانه هسته‌ای مورد حمله قرار می‌گیرد، آشکارترین نمونه از استانداردهای دوگانه‌ای است که نظام بین‌الملل با آن مواجه است.
این تناقض اعتبار ساختارهای جهانی را تضعیف کرده و اعتماد به قانون بین‌المللی را کاهش می‌دهد، چرا که اصول منع گسترش تسلیحات و پاسخ‌گویی تنها بر اساس منافع قدرت‌های بزرگ اعمال می‌شود.
اگر جامعه بین‌المللی واقعاً خواهان اجرای عدالت و قانون است، باید بر شفافیت هسته‌ای برای همه طرف‌ها بدون استثنا اصرار ورزد و رژیم صهیونیستی را ملزم به پایبندی به معاهدات بین‌المللی کند.
همچنین باید از ابتکاراتی که به‌دنبال خاورمیانه‌ای عاری از سلاح‌های هسته‌ای هستند، به‌طور عادلانه و بدون سلطه‌طلبی حمایت کند.
هدف رژیم صهیونیستی از هدف قرار دادن غیرنظامیان چیست؟
هدف قرار دادن غیرنظامیان به بهانه‌های نظامی بخشی از استراتژی برنامه‌ریزی‌شده رژیم صهیونیستی است که به‌دنبال شکستن اراده ملت‌ها و تسلیم جوامع از طریق ایجاد رعب و وحشت است.
وقتی قربانیان عمدتاً زنان و کودکان هستند، پیام روشن آن تزریق ناامیدی و وادار کردن مردم به پذیرش واقعیت تحمیلی با فشار سنگین انسانی است.
این جنایات علیه غیرنظامیان اشتباهات تصادفی نیستند، بلکه سیاست مجازات جمعی‌اند که ساختار اجتماعی را هدف می‌گیرند و بحران‌های انسانی ایجاد می‌کنند تا به‌عنوان ابزار فشار سیاسی استفاده شوند.
هدف واقعی، تضعیف مقاومت احتمالی و کاهش روحیه ایستادگی مردم است تا این رژیم برتری نظامی و روانی خود را حفظ کرده و بدون مزاحم طرح‌های توسعه‌طلبانه‌اش را پیش ببرد.
هدف نهایی رژیم صهیونیستی از سیاست‌های جنگ‌طلبانه و توسعه‌طلبانه‌اش چیست؟
خطر این سیاست‌ها برای کشورهای همسایه چیست؟
هدف نهایی رژیم صهیونیستی، تثبیت سلطه نظامی و سیاسی خود بر منطقه و ایجاد واقعیتی که اشغال را نهادینه کرده و منابع حیاتی و نقاط راهبردی را تحت کنترل بگیرد.
این سیاست‌ها بر اساس ایجاد فضای دائمی از آشوب و بازدارندگی طراحی شده‌اند تا هرگونه تهدید بالقوه را ضعیف، تقسیم‌شده یا درگیر بحران داخلی نگه دارند.
خطر برای کشورهای همسایه، دوگانه است: از یک سو امنیت و ثبات‌شان با جنگ‌ها، تجاوزها، ترورها و خرابکاری‌ها تهدید می‌شود، و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند اتحاد ملت‌ها را درهم بشکند و آن‌ها را درگیر منازعات جانبی کند، تا خود با دست باز حرکت کند.
مقابله با این خطر، نیازمند هوشیاری ملت‌ها و دولت‌های منطقه، تقویت همکاری منطقه‌ای و ساختن قدرت بازدارنده برای حفظ حاکمیت و حقوق مشروع مردم است.
اعتراضات جهانی علیه جنایات رژیم صهیونیستی در حال گسترش است.
چگونه می‌توان این همبستگی را به فشار سیاسی و اقتصادی مؤثر تبدیل کرد؟
اعتراضات مردمی و آگاهی جهانی نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی، یک نیروی اخلاقی و سیاسی مهم است، اما تا زمانی که به اقدامات عملی و سازمان‌یافته تبدیل نشود، تأثیرگذار نخواهد بود.
برای رسیدن به این هدف، باید تلاش‌های فعالان و نهادهای حقوق بشری یکپارچه شود تا دولت‌ها را برای اتخاذ مواضع شفاف و تحریم‌های اقتصادی یا محدودیت‌های حمایت نظامی و سیاسی علیه رژیم صهیونیستی تحت فشار قرار دهند.
بسیاری بر این باورند که سران رژیم صهیونیستی باید به‌خاطر جنایات جنگی و ترورها در دادگاه‌های بین‌المللی محاکمه شوند.
چرا تاکنون اقدامی جدی در این زمینه صورت نگرفته است؟
عدم اقدام جدی برای محاکمه سران رژیم صهیونیستی به عوامل متعددی بازمی‌گردد؛ از جمله نفوذ سیاسی گسترده این رژیم در میان برخی قدرت‌های بزرگ دارد و حمایتی که از طریق ابزارهایی مانند وتو در شورای امنیت دریافت می‌کند.
افزون بر این، گاه اراده سیاسی واقعی در نهادهای بین‌المللی برای اجرای کامل عدالت وجود ندارد، به‌ویژه وقتی این عدالت با منافع قدرت‌های بزرگ در تضاد باشد.
این عوامل، سبب می‌شود که جنایتکاران با وجود اسناد و شواهد فراوان از ارتکاب جنایات جنگی، از مجازات فرار کنند.
ترور از اصلی‌ترین ابزارهای رژیم صهیونیستی و سازمان‌های امنیتی آن طی بیش از ۷ دهه بوده، به‌ویژه علیه فعالان و مقامات نظامی و سیاسی کشورهای مختلف.
چرا این رژیم به ترور تکیه دارد؟
این تروریسم دولتی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تکیه رژیم صهیونیستی بر ترور به‌عنوان ابزار حذف، نشان‌دهنده روشی است که بر حذف مستقیم هرگونه تهدید سیاسی یا نظامی مبتنی است، به‌ویژه آن‌هایی که در برابر اشغال یا سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش مقاومت می‌کنند.
این سیاست برای ترساندن دشمنان و تضعیف جریان‌های مقاومتی از طریق حذف رهبران آن‌ها به کار گرفته می‌شود و ماهیتی سرکوبگر و خشن دارد که گفت‌وگو یا راه‌حل سیاسی را نمی‌پذیرد.
این تروریسم دولتی، نقض فاحش قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است و چهره واقعی این رژیم را آشکار می‌سازد؛ رژیمی که بی‌محابا برای تثبیت نفوذ و قدرت خود از خشونت خارج از چارچوب قانون استفاده می‌کند، بدون توجه به پیامدهای انسانی و اخلاقی آن.
نظر شما درباره حملات رژیم صهیونیستی به ایران و قتل غیرنظامیان چیست؟
پیام شما چیست؟
ما به‌عنوان ملت‌ها و انسان‌های آزاده عرب و مسلمان، با قاطعیت حملات اخیر جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی به ایران را محکوم می‌کنیم؛ حملاتی که غیرنظامیان بی‌گناه را تنها به جرم زندگی در سرزمین خود و دفاع از کرامتشان هدف گرفته‌اند.
کشتار زنان و کودکان و نابودی زیرساخت‌ها دفاع از خود نیست، بلکه جنایت کامل جنگی است.
دشمن حتی از هدف قرار دادن زندان‌ها ابا نداشته، همان‌گونه که به زندان اوین حمله کرد.
این سوال مطرح است: چه خطری در آن زندان وجود داشت که موجب چنین حمله‌ای شد؟
پیام ما به‌عنوان ملت‌ها و فرهیختگان برای جهان روشن است: این جنایت‌ها نباید بدون مجازات باقی بمانند.
جامعه جهانی باید مسئولیت اخلاقی و حقوقی خود را برعهده گیرد، به این تجاوزات پایان دهد، عاملان آن را مجازات کرده، صدای قربانیان را بشنود و از حق آنان برای امنیت، کرامت و صلح دفاع کند.