صعود تیم ملی زنان به جام ملت ها؛ تشویق کنیم، حماسه نسازیم!
همه می دانند تیم ملی زنان در فدراسیون مهدی تاج اولویت دهم هم نیست.
کد خبر: 725295 | ۱۴۰۴/۰۴/۳۰ ۱۳:۴۵:۰۴
تیم ملی ایران برای بار دوم توانست جواز حضور در جام ملت‌های آسیا را به دست آورد.
نخستین‌بار در سال 1400 و در اوج کرونا بود که شاگردان مریم ایراندوست با برتری مقابل اردن آسیایی شدند.
جالب اینکه این‌بار هم اردن قربانی جاه‌طلبی دختران ایرانی شد.
به گزارش روزنامه اعتماد، صعود تیم ملی زنان باید از دو منظر مورد بررسی قرار بگیرد؛ یکی از جایگاه فوتبال زنان و دیگری به صورت کلی و بر اساس جایگاه فوتبال در ایران.
همه می‌دانند تیم ملی زنان در فدراسیون مهدی تاج اولویت دهم هم نیست که اگر بود پست نایب‌رییسی فوتبال زنان مدت‌ها بلاتکلیف نمی‌ماند، تیم ملی زنان از رنکینگ خارج نمی‌شد، لازم نبود کارشناسان و رسانه‌ها برای تغییر مربی تیم که دستاوردش سه سال ناکامی مطلق بوده فشار بیاورند، بازی دوستانه و اردوی درست و حسابی برای تیم ملی تدارک دیده می‌شد و...
بنابراین با توجه به شکل آماده‌سازی دختران ایران و البته شرایط جنگی که نزدیک بود ایران را به‌طور کل از حضور در مسابقات مقدماتی محروم کند کار مرضیه جعفری و شاگردانش عالی بوده است.
از این منظر باید به کادرفنی و بازیکنان حسابی تبریک گفت که توانستند در شرایطی که باید در بازی آخر مقابل اردن میزبان حتما پیروز می‌شدند این صعود را رقم بزنند.
نکته دوم برمی‌گردد به شرایط کلی فوتبال در ایران.
واقعیت این است که جشن گرفتن برای حضور یک تیم فوتبالی از ایران، هر تیمی، در جام ملت‌های آسیا اتفاق خجسته‌ای نیست.
هر اتفاقی هم که افتاده باشد و هر قدر فوتبال ایران رو به افول رفته باشد ما هنوز ایران هستیم.
یکی از پرافتخارترین کشورهای آسیا در حوزه فوتبال.
چه در حوزه تیم ملی مردان، چه در رده‌های سنی، چه در فوتسال مردان و زنان و فوتبال ساحلی و...
همیشه تیم‌های ایرانی اگر قهرمان نشوند حداقل جزو مدعیان و بزرگان به حساب می‌آیند.
در این بین فقط فوتبال زنان (بزرگسالان و امید و جوانان و نوجوانان) است که هنوز به آن بالندگی کامل نرسیده و نه درگیر کسب عنوان قهرمانی آسیا یا حضور در جمع چهار تیم که درگیر حضور در مسابقات جام ملت‌های آسیاست.
نیازی به گفتن نیست که برای رسیدن به پله آخر باید از پله نخست شروع کرد.
پله نخست موفقیت در جام ملت‌های آسیا نیز کسب سهمیه حضور در مسابقات است.
اما این حضور گرچه باید گرامی داشته شود، چون قدم اول سختی بوده، نباید به عنوان دستاورد و موفقیت و حماسه جلوه داده شود، اگر هم حماسه و دستاوردی باشد برای صعود نخست است.
ما باید همان‌طور که در فوتسال زنان به نقطه‌ای رسیدیم که نایب قهرمانی آسیا برایمان شکست به حساب می‌آید در فوتبال زنان هم به جایی برسیم که حضور در جام ملت‌های آسیا دغدغه کسی نباشد.
برای این منظور نیاز به یک قدم بزرگ در فوتبال زنان داریم.
نیاز به یک تغییر بزرگ، یک اتفاق متفاوت.
ما نیاز به یک انتقال دانش وسیع از سوی کشورهای اروپایی و همین‌طور سرمایه‌گذاری چندبرابری در حوزه فوتبال زنان و استعدادیابی داریم.
آن وقت است که دیگر بعد از سوت پایان بازی منجر به صعود ایران به جام ملت‌ها به دست زدن و تشویق اکتفا می‌کنیم و نمی‌رویم سراغ آهنگ بر طبل شادانه بکوب!
دختران ایرانی ثابت کرده‌اند پتانسیل لازم برای رسیدن به قله آسیا در فوتبال را دارند.
آزادشان بگذاریم و حمایت کنیم تا پرواز کنند.